Hispanoameryka, jako region obejmujący około 20 państw hiszpańskojęzycznych półkuli zachodniej, jest bardzo zróżnicowana, ale jednocześnie ma wspólną historię (w tym prze­szłość kolonialną) oraz współczesne problemy. Fundamenty tworzenia systemów medialnych w państwach tego regionu były podobne, choć wykształciły się też pewne różnice, począw­szy od zakresu wolności słowa i mediów (od demokratycznej Kostaryki po komunistyczną Kubę), a skończywszy na odsetku obywateli z dostępem do internetu. Jedną z głównych cech charakterystycznych całego regionu – z wyłączeniem Kuby – jest dominacja mediów komer­cyjnych na rynku prasy, radia i telewizji oraz wysoki stopień koncentracji kapitału. Wyraźna jest też obecność międzynarodowych grup medialnych, zarówno z Ameryki Północnej, jak i z Europy, zwłaszcza z Hiszpanii (np. PRISA). Koncepcja mediów publicznych jest nato­miast przedmiotem dyskusji wśród intelektualistów, polityków i praktyków tego regionu świata, a rozwiązania przyjęte w poszczególnych państwach dają obraz dużej różnorodności. Zwraca uwagę też duża rola mediów uniwersyteckich (szczególnie w Chile) oraz wspólno­towych (comunitarios). Powstają też regionalne inicjatywy o charakterze politycznym, jak choćby telewizja teleSUR z siedzibą w Caracas, czy też ekonomicznym, jak konsorcja gazet codziennych (Grupo de Diarios América, Periódicos Asociados Latinoamericanos). Celem niniejszego artykułu jest zatem zarówno wskazanie wspólnych cech i elementów łączących, jak i podstawowych różnic pomiędzy systemami medialnymi państw Hispanoameryki.

Niniejszy artykuł przedstawia konflikt pomiędzy Grupo Clarín, największym konglome­ratem medialnym w Argentynie, a rządzącą w Argentynie w latach 2007–2015 prezydentką Cristiną Fernández de Kirchner. W trakcie trwającego przez całą kadencję Kirchner sporu obie strony powoływały się na argumenty dotyczące wolności słowa i demokracji. W rzeczy­wistości jednak konflikt między rządem Fernández de Kirchner a Grupo Clarín postrzegać należy w szerszym kontekście. Artykuł formułuje hipotezę głoszącą, że faktyczny spór na linii Kirchner–Clarín sprowadzał się do walki o utrzymanie wpływów politycznych i bizneso­wo-politycznych w kraju. W tekście zastosowano metody jakościowe, wykorzystując szereg źródeł pierwotnych i wtórnych.

Artykuł wskazuje na to, w jaki sposób wymienione produkcje kształtują obraz pracy dzien­nikarki w magazynach kobiecych w tekstach popkulturowych. Celem było ukazanie różnic i podobieństw pomiędzy dwoma przywołanymi w tytule obrazami, ze szczególnym uwzględ­nieniem charakterystyki pracy właściwej dla pokolenia Y. Dzięki analizie zawartości udało się dowieść, iż pomimo odmiennych charakterów i podejścia do obowiązków zawodowych głównych bohaterek – Andrei Sachs i Jane Sloan – specyfika pracy w omawianym miejscu wygląda podobnie, a największą różnicę pomiędzy dwiema redakcjami stanowi sposób zarządzania zespołem przez redaktorki naczelne. Wskazano również, iż media nie tylko w dalszym ciągu komentują wyżej wymienione tytuły, ale też poddają je krytycznej analizie związanej ze zmianą paradygmatu społecznego. Dodatkowo opisano potencjał obu tekstów kultury popularnej jako czynnika kreującego obraz pracy w redakcji czasopisma kobiecego u młodych ludzi, którzy znajdują się przed wyborem ścieżki kariery zawodowej.

Artykuł przedstawia wpływ amerykańskiego dziennikarstwa modowego na polski rynek magazynów o modzie w okresie międzywojennym. Głównym jego celem jest zidentyfiko­wanie instrumentarium opisu mody w międzywojennych polskich magazynach o modzie lub w modowych rubrykach pism kobiecych oraz zmapowanie ich wariantywności według dwóch kategorii: elitarystycznej i demokratyzującej. W ramach tych kategorii omówione zostaną strategie opisu tekstualnego i wizualnego takie jak: „magiczne pisanie”, instruk­taże poradnikowe, pisanie ironiczne oraz techniki właściwe dla literatury faktu, stosowane w ramach dyskursu modowego (fashion nonfiction). W badaniu zastosowano metodę opiso­wo-historyczną. Artykuł jest pierwszą w literaturze o dziennikarstwie międzywojennym w Polsce próbą wyeksponowania tezy, że dyskurs modowy w prasie krajowej naśladował sposób, w jaki o modzie pisano w pismach amerykańskich.