Artykuł ma na celu ustalenie, w jakim stopniu myślimy sercem i wyrażamy siebie za pomocą serca w różnych językach europejskich. Szeroko zakrojony materiał badawczy obejmuje m.in. zasoby elektroniczne, internetowe, teksty literackie i artykuły w gazetach, a także wywiady ze studentami, specjalistami i naukowcami, pozwalające zweryfikować hipotezę roboczą, że sposób naszej komunikacji jest związany z sercem i wyrazami płynącymi prosto z serca. Oprócz perspektywy medioznawczej oraz kulturoznawczej, tytułowe pojęcie jest analizowane w czterojęzycznym międzykulturowym studium obejmującym teksty w języku angielskim, francuskim, czeskim i niemieckim. Według tego, jak Anna Wierzbicka i Cliff Goddard definiują uniwersalia, serce może nie jest „uniwersalne”. Niemniej jednak różne słowa używane w języku francuskim, czeskim i niemieckim na określenie tego, co Anglicy i osoby anglojęzyczne nazywają sercem, potwierdzają hipotezę, że serce pozostaje podstawową wartością w myśli europejskiej, z żywą tradycją we wszystkich czterech badanych językach. Zamiast zanikać, jako anachroniczne przedmodernistyczne pojęcie, serce nadal bije w różnych dziedzinach współczesnego życia w czterech badanych kulturach językowych, co widać w materiale źródłowym obejmującym zarówno teksty literackie, poradniki, artykuły prasowe, zapisy seminariów i fragmenty zaczerpnięte z komunikacji biznesowej i dyskursu marketingowego.

Sport od zawsze miał swoje miejsce w mediach masowych: od prasy przez radio po telewizję. Tematyka sportowa stała się istotnym komponentem dla dyskursu telewizyjnego i ze względu na dyskurs publiczny. W artykule przedstawiono dane na temat czasu poświęcanego sportowi w historii polskiej telewizji. Zawarto również szkic tematów sportowych poruszanych w badaniach lingwistyki strukturalnej, semantyki, leksykologii, pragmalingwistyki, tekstologii, genologii. Sport przedstawiono z perspektywy mediolingwistyki i lingwistyki dyskursu. Autorka starała się dowieść, że sport jest atrakcyjny dla audiowizualnego medium masowego. W tekście przedstawiono argumenty za istnieniem wzajemnego oddziaływania między mediami a sportem, gdyż występują zależności między dyskursem telewizyjnym a sportem. Sport natomiast wpływa na praktyki dyskursu telewizyjnego i publicznego. Autorka dokumentuje te fakty i przedstawia ich skutki jako możliwe do badania.

W artykule zostało opisane niezwykle popularne współcześnie poradnictwo. Przedmiotem szczegółowej analizy jest poradnik znanej youtuberki Ewy Grzelakowskiej-Kostoglu o pseudonimie Red Lipstick Monster. Wnikliwy ogląd wskazanego materiału źródłowego pozwolił scharakteryzować modną dziś, internetową odsłonę kobiecego poradnictwa. Celem artykułu jest opisanie formy udzielania rad oraz wskazanie sposobów budowania relacji z odbiorcami i tworzenia wizerunku eksperta. Autorka wykorzystała narzędzia mediolingwistyczne, które pozwoliły opisać przekaz audiowizualny i pokazać, w jaki sposób Grzelakowska-Kostoglu tworzy internetowy poradnik dla kobiet i zdobywa coraz większą popularność.

W artykule omówione zostały mikrohistorie związane z międzywojennym doświadczeniem Hanny i Ludwika Hirszfeldów, naukowców i lekarzy. Celem analizy jest wskazanie różnic między indywidualnym doświadczeniem a dominującą perspektywą historyczną. Punktem wyjścia jest założenie, że w pisarstwie historycznym wskazanie relacji między doświadczeniem a narracją dokonuje się poprzez poszukiwanie w rezerwuarze możliwych interpretacji. Często pozostają one ze sobą w sprzeczności. Teoretyczną inspiracją artykułu jest narratywistyczna koncepcja pisarstwa historycznego, zaproponowana przez Franklina R. Ankersmita. Autorka poddaje reinterpretacji historiograficzne wyobrażenie o międzywojennej Polsce jako państwie względnego dobrobytu i demokracji. Bierze pod uwagę cztery kryteria wolności wskazane przez Franklina Delano Roosevelta i analizuje, na ile w życiu Hirszfeldów spełniły się marzenia o wolnym kraju i do jakiego stopnia konkurowały one z tworzoną w międzywojniu demokracją etniczną.

Polskie imaginarium romantyczne ugruntowało hegemoniczny wzorzec męskości żołnierskiej, a także ukształtowało utrwalone w świadomości zbiorowej stereotypy dotyczące wojennego porządku płci. W konsekwencji zaangażowanie kobiet w działalność konspiracyjną w czasie II wojny światowej, w tym ich służba w powstaniu warszawskim, przez kilka dekad było konsekwentnie pomijane przez główny nurt historiozoficzny i sprowadzane do drugorzędnych i czysto symbolicznych figur. Po ponad siedemdziesięciu latach od tragicznych wydarzeń sierpnia i września 1944 r. dominujący w narracji historycznej militaryzm ustępuje miejsca nowym perspektywom i obiegom pamięci, włączając do dyskursu publicznego losy marginalizowanych i pomijanych dotychczas uczestników/świadków powstania – przede wszystkim kobiet i cywilów. Dzieje się to w momencie wygasania pamięci komunikacyjnej, opartej na bezpośrednim kontakcie ze świadkami wojennej hekatomby, w realiach pluralistycznej, zmediatyzowanej i urynkowionej kultury pamięci. W artykule autor dokonuje przeglądu współczesnych (re)prezentacji popkulturowych, poświęconych uczestniczkom powstania warszawskiego, zwracając uwagę na uruchamiane przez nie wzory kobiecości, mity i toposy.

Tygodniki opinii należą do mediów adresowanych do osób szczególnie zainteresowanych bieżącymi problemami politycznymi, biorących udział w wyborach, które sięgają świadomie po prasę, by uzyskać pogłębioną wiedzę oraz zapoznać się z komentarzami i opiniami dotyczącymi życia społeczno-politycznego. Stosunkowo rzadko prowadzono jednak badania zawartości tygodników opinii w odniesieniu do relacjonowania samorządowej kampanii wyborczej. Celem badania pięciu tygodników opinii wydanych w okresie poprzedzającym wybory lokalne w 2018 r. było określenie, jaki model relacjonowania samorządowej kampanii wyborczej przyjmują: politycznego gracza, recenzenta czy bezstronnego obserwatora. Analiza objęła widoczność aktorów politycznych, wydźwięk materiałów zaprezentowanych w tygodnikach, w tym także ilustracji i języka publikacji. Wyniki badań uprawniają do sformułowania wniosku, że większość badanych tygodników pełni funkcję zaangażowanych graczy politycznych. Mimo iż od prasy nie oczekiwano bezstronności, podkreślić należy, że tygodniki odgrywające rolę graczy politycznych sprzyjają polaryzacji sceny politycznej.

Artykuł prezentuje wyniki analizy funkcjonowania UATV – ukraińskiego państwowego kanału informacyjnego skierowanego do publiczności zagranicznej. Badania realizowane są w kontekście działalności operacyjnej telewizji o międzynarodowym zasięgu nadawania metodą desk research oraz metodą analizy zawartości przekazów publikowanych w 2019 r. w witrynie internetowej kanału telewizyjnego w odniesieniu do konfliktu zbrojnego w Donbasie oraz funkcjonowania zaanektowanego Krymu. Oba zagadnienia polaryzują społeczeństwo ukraińskie przede wszystkim w aspekcie identyfikacji narodowościwowej. Z uwagi na szczególny charakter UATV jako kanału telewizyjnego realizującego cele informacyjne państwa ukraińskiego, stanowi on narzędzie propagandowe, a nie kanał uprawiania dyplomacji publicznej.

Marcin Piechocki: „Świat przedstawiony. Sposoby kreowania rzeczywistości społeczno-politycznej w portalu Fronda.pl”, Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM, Poznań 2019, S. 348.