W artykule przedstawiono postać niezwykłego uczonego, Ignacego S. Fiuta. Pokazano go nie tylko jako świetnego naukowca, ale również wrażliwego i dobrego człowieka. Odzwierciedleniem jego niezwykłej osobowości jest zarówno jego praca naukowa, jak i twórczość artystyczna. 

W artykule dokonano krytycznego przeglądu prac naukowych Ignacego S. Fiuta dotyczących stanu i przemian rynku prasowego w blisko ćwierćwieczu 1994–2017. Wiele z tych prac – artykułów, referatów czy raportów badawczych powstało w okresie zatrudnienia autora w Ośrodku Badań Prasoznawczych UJ (1993–1998), gdy śledził sytuację w segmencie prasy społeczno-kulturalnej i literacko-artystycznej oraz ekologicznej. Od początku XXI wieku wiele uwagi poświęcał dokumentowaniu kolejnych wzlotów i upadków prasy darmowej, a sporadycznie – prasy lokalnej i innej (np. periodyki filozoficzne). Ciągłość zainteresowań, powracanie do ulubionych wątków to cechy twórczości prasoznawczej Ignacego S. Fiuta, choć gene ralnie jego twórczość naukowa (a także recenzencka) jest bardzo obszerna i wielowątkowa, obejmując kilkaset pozycji w zestawie bibliograficznym. 

W artykule zaprezentowano wyniki analizy zawartości recenzji, sprawozdań i omówień opublikowanych przez Ignacego Stanisława Fiuta na łamach Zeszytów Prasoznawczych w latach 1980–2013. Początkowym etapem badań była analiza ilościowa korpusu tekstowego. Na tym etapie jednostkę pomiaru stanowił wyraz, a intensywność danych cech tekstu określono za pomocą liczby i zasięgów procentowych występowania poszczególnych wyrazów. Wyniki pomiarów statystycznych ujęto w listy frekwencyjne, które posłużyły badaniom dystrybucji (konkordancji) określonych wyrazów wraz z ich kontekstami. Następnie sprawdzono wybrane kolokacje najistotniejszych wyrazów, co posłużyło rekonstrukcji wzorów współwystępowania określonych wyrazów, a tym samym było podstawą rekonstrukcji wzajemnych związków i wzorów współwystępowania określeń odnoszących się do osób, koncepcji, tematów, problemów obecnych w omawianych recenzjach i sprawozdaniach. W ostatniej fazie badań wykonano komputerową analizę zawartości z wykorzystaniem procedur text mining oraz metodę analizy czynnikowej, co posłużyło wyodrębnieniu głównych wątków dyskursu naukowego w badanych publikacjach recenzyjnych.

Bibliografia ma charakter selekcyjny i składa się z dwu działów (publikacje naukowe i literackie). W dziale I (prace naukowe) dążono do kompletności; wykazano zatem wszystkie oryginalne prace badawcze: monografie, artykuły, rozdziały. Wobec pozostałych typów prac (recenzje, kroniki, tłumaczenia) zastosowano selekcję; ujęto tylko publikacje o trwałej wartości. W dziale II (utwory literackie oraz prace krytycznoliterackie) z uwagi na obfity dorobek autora zastosowano restrykcyjne zasady selekcji. W komplecie wykazano tylko publikacje zwarte (monografie, tomiki poezji i prozy oraz ich redakcje) tudzież większe artykuły i rozdziały, natomiast recenzje i tłumaczenia podano ilościowo. Łącznie zestawiono 713 pozycji, w tym 305 prac o charakterze naukowym i 408 literackim. W grupie publikacji naukowych 189 prac dotyczyło badań mediów, zaś 116 – filozofii. W grupie dzieł literackich wykazano 45 książek (w tym 9 autorskich tomików poezji), 23 artykuły oraz przeszło 340 recenzji. Bibliografię poprzedza krótki szkic metodologiczny, omówienie głównych dzieł oraz statystyka dorobku autora.

Kondycja mediów wspólnotowych, określanych także jako środowiskowe, obywatelskie, społeczne czy trzeciego sektora, stanowi istotny element pluralizmu mediów oraz demokratycznie funkcjonującej sfery publicznej. W niniejszym artykule zaprezentowano wybrane definicje, najważniejsze funkcje oraz analizę ogólnej kondycji tego sektora mediów, opierając się na polityce medialnej i stanie faktycznym. Przedstawiono m.in. wskaźniki Monitora Pluralizmu Mediów, narzędzia badawczego stosowanego w skali Unii Europejskiej. Pozwalają one np. ocenić regulacje prawne dotyczące mediów wspólnotowych, formy wsparcia przez państwa, a także istniejące struktury. Oprócz europejskiej perspektywy porównawczej, artykuł w szczególności uwzględnia sytuację mediów wspólnotowych w Polsce. 

Celem nakreślonych w niniejszym szkicu badań jest omówienie nawiązań do języka, estetyki i poetyki fotografii dostrzegalnych w twórczości Hanny Krall. Analizy tekstów zawartych w tomie „Fantom bólu” (2017) prowadzą do wniosku, iż fotografia funkcjonuje w nich jako dziennikarskie źródło informacji, środek artystycznego wyrazu, konkretny przedmiot oraz narzędzie uruchamiające pracę pamięci. Dziennikarka chętnie sięga po fotografię zwłaszcza w sytuacji zetknięcia z niewyrażalnym, chcąc przybliżyć współczesnemu czytelnikowi temat Zagłady.

Wybory prezydenckie w Rosji w marcu 2018 roku zakończyły się niekwestionowanym zwycięstwem Władimira Putina z wynikiem 76,69% głosów przy frekwencji 67%. Głównym narzędziem propagandy, która przyczyniła się do wzrostu popularności prezydenta, była telewizja. Przedstawiała Putina jako jedynego możliwego kandydata i jednocześnie starała się obniżyć szanse poparcia dla przedstawicieli nurtów opozycyjnych. W tym celu w pełni zostały wykorzystane wywiady oraz debaty przedwyborcze, skonstruowane w taki sposób, aby obniżyć oddziaływanie głosów opozycji. Praca jest oparta na jakościowej analizie zawartości programów telewizyjnych emitowanych na dwóch kanałach telewizyjnych (Pierwszy, Rossija 1) w terminie od listopada 2017 do 17 marca 2018 roku. Celem jest pokazanie mechanizmu medialnego, jaki został stworzony, by w pełni wykorzystać te wybory na potrzeby obecnego reżimu: od starannie dobranych kandydatów, którzy mieli zwiększyć atrakcyjność tego wydarzenia, formatu debat, do narzędzi czarnego PR-u, który zawsze towarzyszy wyborom w Rosji. Wynikiem tej pracy jest poszerzenie wiedzy o funkcjonowaniu systemu medialnego w Federacji Rosyjskiej oraz otwarcie dyskusji na temat więzi polityczno-medialnej na przykładzie wybranego państwa. 

W artykule podjęto problematykę związku „Kartek z podróży” Józefa Ignacego Kraszewskiego z poetyką reportażu. Punktem wyjścia analizy jest założenie, że utwór ten stanowi przykład dzieła głęboko synkretycznego, w którym przenikają się elementy poetyki: dziennika podróży, reportażu, przewodnika, vademecum, szkicu fizjologicznego oraz ekfrazy. Początkowe fragmenty artykułu dotyczą poetyki reportażu oraz okoliczności powstania „Kartek z podróży”. Kluczowa część pracy poświęcona została analizie związku utworu Kraszewskiego z tradycją reportażu. W tym celu został podjęty problem obecności wyznaczników poetyki XIX-wiecznego reportażu (ze względu na: funkcje, stosunek do czytelnika oraz ukształtowanie językowe), wskazanych przez Jolantę Sztachelską, w analizowanym tekście. Podczas analizy posłużono się konsekwentnie kategorią dominanty genologicznej, postrzegając utwór Kraszewskiego przez pryzmat formowania się gatunku reportażowego. Podstawę interpretacji stanowi tekst „Kartek z podróży”, natomiast kontekstem dla rozważań nad poglądami pisarza dotyczącymi korespondencji zagranicznej.

Metodą analizy zawartości mediów dokonano przeglądu dostępnych w Internecie tytułów czasopism o profilu literackim w różnych formach i konfiguracjach (pełnotekstowych, abstraktowych, spisów treści, opisów bibliograficznych czy list tytułów). Bez ograniczeń chronologicznych wzięto pod uwagę zarówno zdygitalizowane pisma dawne zamieszczone w polskich bibliotekach cyfrowych, jak też współczesne periodyki od początku swego istnienia funkcjonujące w wersji cyfrowej, a widoczne na portalach, witrynach, własnych stronach internetowych (czasami „przy okazji doczepione” w niespodziewanych miejscach, np. na stronie encyklopedii lub prywatnej osoby na Facebooku). Starano się przy tym ocenić komunikatywność, użyteczność i łatwość dostępu dla użytkownika. Starano się odpowiedzieć także  na pytanie: Czy najbardziej znane polskie czasopisma literackie są dostępne online? Na koniec przedstawiono próbę typologii tychże czasopism według różnych kryteriów.

• PROLEGOMENA DO WSZELKIEJ KOMUNIKACJI

Włodzimierz Mich: PROLEGOMENA DO HISTORII KOMUNIKACJI, T. I: O KOMUNIKACJI. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014. S. 450. Włodzimierz Mich: PROLEGOMENA DO HISTORII KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ, T. II: BADANIA HISTORII KOMUNIKACJI. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie--Skłodowskiej, Lublin 2014, S. 516. (Ignacy S. Fiut, Marcin Urbaniak)

• ROZSZYFROWYWANIE JĘZYKA MŁODYCH