Arendt, H. (2000). Kondycja ludzka. Warszawa: Aletheia.

CMPF (Centre for Media Pluralism and Media Freedom) (2017). Monitoring Media Pluralism in Europe: Application of the Media Pluralism Monitor 2016 in the European Union, Montenegro and Turkey [http://cmpf.eui.eu/media-pluralism-monitor/mpm-2016-results/; 8.11.2018].

Coyer K., Hintz A. (2010). Developing “The Third Sector”: Community Media. W: B. Klimkiewicz (red.). Media Freedom and Pluralism: Media Policy Challenges in the Enlarged Europe (s. 275–298). Budapest: CEU Press.

Dahlgren P. (1995). Television and the Public Sphere: Citizenship, Democracy and the Media. London: Sage Publications.

European Parliament (2007). The State of Community Media in the European Union. IP/B/CULT/FWC/2006-169/Lot03/C01.

European Parliament (2008). Community Media in Europe. Resolution of 25.09.2008. (2008/2011(INI)). P6_TA (2008) 0456.

European Parliament (2008). Report on Community Media in Europe (2008/2011(INI)). A6-0263/2008.

Goban-Klas T. (1989). Prasa lokalna i środowiskowa w Stanach Zjednoczonych. W cieniu gigantów. Kraków: PAN.

Habermas J. (1991). The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society. Cambridge, MA: The MIT Press.

Habermas, J. (1996). Between Facts and Norms: Contributions to a Discourse Theory of Law and Democracy. Cambridge, MA: The MIT Press.

Klimkiewicz B. (2014). A Polyvalent Media Policy in the Enlarged European Union. Kraków: Wydawnictwo UJ.

Klimkiewicz B. (2018). Analiza systemowa na przykładzie badań pluralizmu mediów. W: A. Szymańska, M. Lisowska-Magdziarz, A. Hess (red.). Metody badań medioznawczych i ich zastosowanie (s. 299–323). Kraków: Instytut Dziennikarstwa, Mediów i Komunikacji Społecznej.

KRRiT (2003). ZIELONA KSIĘGA: Polityka państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicznych w kontekście europejskiej polityki audiowizualnej – założenia nowej ustawy o mediach elektronicznych [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/pliki/publikacje/strategie/zielona_ksiega.pdf; 7.11.2018].

KRRiT (2004). BIAŁA KSIĘGA: Polityka państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicznych w kontekście europejskiej polityki audiowizualnej – założenia nowej ustawy o mediach elektronicznych [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/pliki/publikacje/strategie/biala_ksiega.pdf; 7.11.2018.].

KRRiT (2005). Strategia państwa polskiego w dziedzinie mediów elektronicznych na lata 2005–2020, wersja przyjęta przez międzyresortowy Zespół ds. Strategii Rozwoju Radiofonii i Telewizji, przekazana do konsultacji społecznych, a następnie na wniosek Ministra Kultury przyjęta do wiadomości przez Radę Ministrów w październiku 2005 r. [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/pliki/publikacje/strategie/strategia_050826.pdf; 8.11.2018].

KRRiT (2011). Strategia regulacyjna na lata 2011–2013 [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/pliki/publikacje/strategie/strategia_110420.pdf; 8.11.2018].

KRRiT (2014). Podsumowanie konsultacji publicznych w sprawie modernizacji prawa medialnego [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/Portals/0/konsultacje/podsumowanie-konsultacji-ws.-modernizacji-prawa-medialnego.pdf; 8.11.2018].

KRRiT (2014). Strategia regulacyjna na lata 2014–2016 [http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/Portals/0/sprawozdania/strategia_final.pdf; 8.11.2018].

KRRiT (2018). Wykaz nadawców społecznych [http://www.krrit.gov.pl/dla-nadawcow-i-operatorow/koncesje/wykaz-nadawcow-spolecznych/; 7.11.2018].

Lewis P.M., Jones S. (2006). From the Margins to the Cutting Edge: Community Media and Empowerment. Creskill: Hampton Press.

Ociepka, B. (2003). Dla kogo telewizja? Model publiczny w postkomunistycznej Europie Środkowej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizji. Dz.U. z 2017 r. poz. 1414 z późn. zm. [http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19930070034; 8.11.2018].