FAQ
Logotyp Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Tom 58, Numer 1 (221)

Mediatyzacja życia – zjawisko i konteksty

2015 Następne

Data publikacji: 15.05.2015

Licencja: Żadna

Redakcja

Redaktorzy numeru Michał Drożdż, Jerzy Smoleń

Sekretarz redakcji Ryszard Filas

Zastępca redaktora naczelnego Agnieszka Cieślikowa

Redaktor naczelny Wojciech Kajtoch

Zawartość numeru

Michał Drożdż

Zeszyty Prasoznawcze, Tom 58, Numer 1 (221), 2015, s. 1-16

https://doi.org/10.4467/2299-6362PZ.15.001.3139
Mediatyzacja przestrzeni życia człowieka jest konsekwencją zarówno postępu technologii medialnych, jak i masowości i pluralizmu współczesnych mediów. Niniejsze analizy mają na celu pokazanie niektórych aspektów procesów mediatyzacji życia, którą rozumiem jako wieloaspektowe zjawisko wykorzystywania w komunikowaniu społecznym technicznych narzędzi przekazu form symbolicznych. Moje analizy mają charakter sondujący wymiary tego zjawiska na podstawie zarówno empirycznej wiedzy o procesach zmian technologicznych w świecie mediów, jak również teoretyczno-filozoficznych koncepcji współczesnej mediosfery.
Czytaj więcej Następne

Bernadetta Cich

Zeszyty Prasoznawcze, Tom 58, Numer 1 (221), 2015, s. 32-48

https://doi.org/10.4467/2299-6362PZ.15.003.3141
Postęp technologiczny, który dynamizuje proces mediatyzacji, sprawia, że komunikacja się transformuje. Jej główną cechą staje się obrazowość i retoryczność. Komunikaty budowane są na podstawie obrazów i cech obrazu, który jest nośnikiem rozmaitych funkcji, gdzie główną funkcją jest retoryczna perswazja. Niniejsze rozważania są analizą przykładów przejawów mediatyzacji człowieka i społeczeństwa jako zjawiska, które opiera się na przedmiocie komunikatów formułowanych przez człowieka za pośrednictwem mediów cyfrowych i komunikatów budowanych bez ich udziału. Cechą wspólną tych aktów komunikacji jest obrazowość, która zdaje się odwieczną dążnością ludzkiego umysłu i przejawia się już na poziomie języka słów. Rozważania są pewną propozycją kierunku badań nad mediatyzacją i wielu możliwych aspektów, w których ten proces się ujawnia, oraz kontekstów i pryzmatów interpretacyjnych koncepcji retoryczno-fi lozofi cznych.
Czytaj więcej Następne

Jerzy Smoleń

Zeszyty Prasoznawcze, Tom 58, Numer 1 (221), 2015, s. 142-150

https://doi.org/10.4467/2299-6362PZ.15.011.3149
Żyjemy w czasach, w których tajemnica umierania i śmierci człowieka stała się wielkim, niemalże codziennym tematem współczesnych środków społecznej komunikacji. Prywatna obserwacja doniesień medialnych pokazuje nam, że jest to temat, który warto opisywać, omawiać medialnie, gdyż budzi on u odbiorców zainteresowanie nie tylko przez fakt wpisania go w periodyzację rozwoju człowieka jako jego finalnego etapu, ale również przez pryzmat komercjalizacji tegoż zagadnienia. Każda sytuacja jest dobrą okazją, by odbiorca obcował z tą tematyką. Jednak sposób jej prezentacji wciąż budzi wiele zastrzeżeń w środowiskach naukowych. Bardzo rzadko tematykę śmierci w medialnych przekazach poddaje się pogłębionej refleksji filozoficzno-religijnej, tak bardzo potrzebnej do prawidłowego rozwoju człowieka. Raczej prezentuje się ją w obrazach przemocy, morderstw, katastrof, wojen, konfliktów czy też licznych ostatnio ataków terrorystycznych, które z jednej strony budzą niewątpliwie lęk, z drugiej zaś, ze względu na wysoką medialną frekwencyjność, oswajają odbiorcę z widokiem śmierci. To zaś skutkuje jego zobojętnieniem. Człowiek zaczyna więc żyć tak, jakby śmierć była wokół niego, a stosując mechanizmy obronne, chroni się przed przyjęciem ciągle bolesnej dla niego prawdy o jego skończoności i przemijalności. Tymczasem niezależnie od światopoglądu człowieka jest ona wpisana w ludzkie istnienie.
Czytaj więcej Następne