FAQ

Tom 15 zeszyt 4

Długie trwanie powieści

2018 Następne

Data publikacji: 31.12.2018

Licencja: CC BY-NC-ND  ikona licencji

Redakcja

Redakcja zeszytu Łukasz Tischner, Mateusz Antoniuk

Zawartość numeru

Mateusz Antoniuk, Łukasz Tischner

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 421 - 424

Czytaj więcej Następne

Anna Łebkowska

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 468 - 479

https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.043.10585
W artykule – będącym odpowiedzią na pytania ankiety – omówiłam sposób ujęcia historii powieści zaprezentowany przez Thomasa Pavla. Zestawiłam propozycję uczonego ze współczesnymi tendencjami historycznoliterackimi, zaznaczając jego istotny wkład do badań nad fikcyjnymi światami i postacią literacką. Podkreśliłam widoczną tu wspólnotę myśli z teorią Charlesa Taylora. Z kolei kwestię etyki czytania ujęłam kilkutorowo (posługując się analizą powieści Daniela Defoe), uznając, że jeśli w ogóle można mówić o jakichś zbieżnościach, to bliżej tu do teorii na przykład Marthy Nussbaum aniżeli do optyki inspirowanej przez Jacques’a Derridę, Richarda Rorty’ego czy krytykę feministyczną. W centrum mojej uwagi znalazły się kryteria selekcji przyjęte przez uczonego, który mniejszą wagę przywiązuje do powieści XX wieku, a także do jej odmian autotematycznych, również w mniejszym stopniu koncentruje się na kryzysach wartości, chętniej bada powieści oparte na powszechnych przekonaniach moralnych, takie zatem, które dysponują „systemem bezpieczeństwa literatury”. Konsekwencja w przyjętej optyce badawczej pozwoliła uczonemu na nowe spojrzenie na historie gatunku.
Czytaj więcej Następne

Anna Głąb

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 480 - 496

https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.044.10586
Autorka zajmuje się metodą wykorzystywaną przez Pavla w jego eseju. Jest to metoda etyki czytania, a właściwie etycznej krytyki literackiej. Fikcja literacka, jej zdaniem, jest zapisem doświadczenia człowieka, oczyszczającym jego percepcję. Traktując literaturę piękną jako źródło poznania moralnego, uważa, że dzieła literackie budzą świadomość w zakresie pytań, od których zaczyna się dojrzałe i odpowiedzialne myślenie. Autorka zwraca uwagę na to, że literatura piękna może być źródłem poznania świadomości innego, a także miejscem ochrony indywidualności. Ponadto twierdzi, że poznanie, jakie uzyskujemy podczas lektury dzieł literackich, może mieć znaczenie moralne w tym sensie, że kształtuje w czytelniku empatię i szacunek dla inności.
Czytaj więcej Następne

Wokół literatury dawnej i współczesnej – analizy, interpretacje, szkice

Emilia Wieliczko-Paprota

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 497 - 513

https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.045.10587
Artykuł porusza problem subwersywnych treści extravaganz Jamesa Robinsona Planchégo, dramatopisarza i twórcy teatru popularnego wiktoriańskiej Anglii. W extravaganzach wizerunek kobiecego ciała daleki jest od cielesnych wizji podyktowanych przez rygorystyczną etykietę pruderyjnego społeczeństwa dziewiętnastowiecznej Anglii. Analiza skupia się przede wszystkim na treściach, w których kobiece ciało ulega ciągłym transformacjom, jest kontekstualizowane i formowane według praw dominującej kultury. Postawiono tezę, iż extravaganza pisana na potrzeby Świąt Wielkanocnych i Bożego Narodzenia odgrywała funkcję karnawału, w którym folgowano potrzebie przedstawiania świata na opak i pozwalano zaistnieć głosowi przemawiającemu przeciwko dominującemu dyskursowi płci. W sztukach Planchégo ciało kobiece formuje się między przestrzenią widowni, aktora, słowa i teatru. Jest to „ciało-pomiędzy”, żywy obszar dialogu, pole rozgrywki między dominującym dyskursem a subwersywną świadomością. Kobiece ciało jest tu zarówno obce dla oczu widza, jak i nieoswojone przez aktorów, którzy tylko częściowo mogą zapanować nad ostateczną formą swojego ciała na scenie. Substancja teatru, jaką jest fizyczna materia ciała, okazuje się dynamiczną formą wynikającą z inskrypcji spojrzeń, treści dramatu i atrybutów teatralnej przestrzeni.
Czytaj więcej Następne

Grzegorz Banasik

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 514 - 531

https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.046.10588
Artykuł stanowi przyczynek do badań nad epistolografią więzienną więźniów politycznych okresu PRL. Na przykładzie wydanych zbiorów listów więziennych Czesława Bieleckiego, Gai i Jacka Kuroniów oraz listów wysyłanych do Izabeli Jarosińskiej omówiono wpływ cenzury na kształt i tematykę więziennych korespondencji. Punktem wyjścia dla autora była typologia cenzorskich ograniczeń listu więziennego zaproponowana przez Stanisława Barańczaka oraz koncepcja cenzora-współautora Marty Fik. W tekście omówiono: częstotliwość więziennej komunikacji, materialność (wygląd) listu, objętość, ograniczenia w wyborze adresata, wreszcie podjęto próbę zarysowania „bezpiecznych” obszarów tematycznych, po których mogli się poruszać więzienni epistolografowie, jak również scharakteryzowano strategie walki z cenzurą, zwracając uwagę na takie metody gry z cenzorem, jak kodowanie informacji za pomocą metafor i aluzji czy język ezopowy.
Czytaj więcej Następne

Jakub Osiński

Konteksty Kultury, Tom 15 zeszyt 4, 2018, s. 532 - 544

https://doi.org/10.4467/23531991KK.18.047.10589
Artykuł traktuje o potrzebie przygotowania nowego, pełnego wydania dziennika Jana Lechonia (1899–1956). Autor opisuje w nim znaczenie, jakie miało dla poety prowadzenie diariusza, oraz odtwarza zabiegi Lechonia o jego publikację. Omawia ponadto dotychczasowe edycje dzieła: emigracyjną z lat 1967–1973 (Mieczysław Grydzewski, Juliusz Sakowski) oraz krajową z lat 1992–1993 (Roman Loth), uzasadniając tym samym konieczność przygotowania nowego jego wydania. W ostatniej części zaproponowano rozwiązania, które można zastosować w nowej edycji diariusza (podstawa tekstowa, aparat krytyczny, wersja cyfrowa).
Czytaj więcej Następne