FAQ

2016 Następne

Data publikacji: 2017

Opis

Redaktor numeru: Stanisław Gawliński; Dorota Siwor

Licencja: Żadna

Redakcja

Redakcja zeszytu Dorota Siwor

Zawartość numeru

Anna Węgrzyniak

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 344-345

Czytaj więcej Następne

Dorota Siwor

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 346-359

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.019.6758
Artykuł poświęcony jest debiutowi prozatorskiemu Tadeusza Nowaka, jednak Przebudzenia interpretowane są w kontekście późniejszej jego twórczości. Propozycje odczytywania tytułowego słowa zmierzają do wskazania kluczowych dla rozumienia prozy Nowaka zagadnień: tęsknoty za utraconym, cierpienia wynikającego ze świadomości braku. Istotną rolę w tych rozważaniach odgrywa figura koła, powtarzanie bowiem wydaje się antidotum przeciw zanikaniu i śmierci. Pisanie – rozumiane także jako forma powtórzenia – staje się konieczną i stale podejmowaną próbą zasklepiania rany wywołanej przez doświadczenie utraty.
Czytaj więcej Następne

Magdalena Łopata

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 360-371

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.020.6759
Artykuł jest tekstem interpretacyjnym skupiającym się wokół wiersza Jak się przed tobą wytłumaczę z tomu Prorocy już odchodzą (1956). Rozważania wypływają bezpośrednio z tekstu utworu i ogniskują się wokół takich zagadnień, jak odwrócenie toposu syna marnotrawnego, melancholia, „kompleks zdrajcy” (określenie Stanisława Balbusa) jako doświadczenie pokoleniowo-„klasowe”, wreszcie: wskazanie relacji wiersza do całego tomu oraz do późniejszej twórczości Tadeusza Nowaka. Na poziomie formalnym dyskuto­wane są komplikacje związane z adresatem, z których wynikają rozchwianie formy lirycznej, jak również specyficzny układ rymów. Dzięki niemu z wiersza można wydobyć „zaszyfro­wane” słowa-klucze.
Czytaj więcej Następne

Joanna Sapa

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 372-384

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.021.6760

Tadeusz Nowak, autor Psalmu codziennego, z jednej strony pełni funkcję kontynuatora tego gatunku w drugiej połowie XX wieku, z drugiej – jest też odnowicielem formy. Świat ukazany w jego zwrotkowych regularnych wierszach okazuje się przeniknięty bólem i niezasłużonym, acz nieuchronnym, cierpieniem. Niemniej u Nowaka trudno znaleźć wyraźne, a typowe dla psalmów biblijnych poczucie stałości, opieki, zaufania, zawierzenia. Artykuł to jednak nie tylko próba zaklasyfikowania tego, trudnego w odczytaniu, utworu do konkretnego gatunku, lecz także studium o wiejskiej rzeczywistości z połowy ubiegłego stulecia (poszczególne wątki opisane są w kolejnych częściach). Nowak łączy bowiem tradycję biblijną z folklorem, czerpie z bogatej symboliki cyfr, sięga do dekalogu i przykazań kościelnych, a przy tym zagląda w głąb człowieka i nie waha się pokazać jego skaz i wad. Dlatego zarówno wierszu, jak i w artykule niezmiennie powraca refren: „obok człowieka leży/ związany drutem anioł/ szkielecik śledzia szkło/ obok człowieka leży/ ukrzyżowany Bóg”. Te, z pozoru nieważne codzienne przedmioty, które (pozornie) nie pasują do sfery sacrum, u Nowaka zyskują nowe sensy. Zwykła codzienność oraz owa „folklorystyczna rupieciarnia” przestają być swoistymi kulturowymi „odpadkami”, a stają się odkrywanymi na nowo skarbami tradycji.

Czytaj więcej Następne

Jan Lencznarowicz

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 392-411

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.023.6762

Wśród Polaków, którzy po zakończeniu drugiej wojny światowej znaleźli się poza zasięgiem władzy Stalina i postanowili nie wracać do ojczyzny, szczególnie liczni i aktywni byli kombatanci. To oni odgrywali wielką rolę w organizowaniu tej fali emigracji w krajach osiedlenia i nadawali ton życiu społecznemu, a zwłaszcza politycznemu skupisk wojennego uchodźstwa. Pamięć walki oraz strat odniesionych podczas wojny stanowiła podstawę kształtującego się na emigracji mitu bohaterstwa polskiego żołnierza. Stał się on jednym z filarów zbiorowej tożsamości politycznej emigracji pojałtańskiej. Nie tylko przyczyniał się do współkształtowania jej ideowej spójności, lecz także wytyczał cel dalszej, jak się miało okazać, już tylko politycznej, a nie wojskowej walki. Korzystając z różnorodnego materiału źródłowego, autor poniższego artykułu próbuje odpowiedzieć na pytanie o rolę, jaką w symbolicznych przedstawieniach emigracji pojałtańskiej odgrywał wątek ofiary krwi złożonej przez polskiego żołnierza, jak również o funkcję polityczną tych przedstawień.

Czytaj więcej Następne

Barbara Czarnecka

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 412-429

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.024.6763

Doświadczenie Zagłady i obozów koncentracyjnych wciąż jeszcze pozostaje niedostatecznie opisane w wymiarze genderowym. Inne były doznania mężczyzn i kobiet, inne też są ich relacje. Esej Szansa pięknej dziewczyny proponuje urodę jako kategorię opisu kobiecego doświadczenia lagrów i Zagłady. Okazuje się, że czytanie świadectw oraz tekstów literackich z wykorzystaniem takiego „filtru” cielesności odsłania bardzo wiele przykładów mówiących o tym, że miała ona wpływ na eksterminację kobiet.

Czytaj więcej Następne

Józef Maria Ruszar

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 430-445

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.025.6764

Dla Andrzeja Bobkowskiego zachowanie osobistej swobody ugruntowanej w niezależności materialnej, a osiągniętej własną pracą stanowiło zasadniczą kwestię egzystencjalną. Wolność i niezależność finansowa były: deklaracją, hasłem życiowym i programem ekonomicznym zarazem. Idea pisarza sprowadzała się w rezultacie do zmiany statusu emigranta politycznego na sytuację emigranta ekonomicznego, który jednocześnie angażuje się po stronie wolności dla Kraju.

Czytaj więcej Następne

Monika Anna Noga

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 446-468

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.026.6765
W artykule szczegółowo omówiony został wiersz Leopolda Staffa Ogrodnicy. Główny przedmiot analizy hermeneutyczno-strukturalnej tego utworu stanowi „topos ogrodnika”. Występuje on u autorów, którzy są pod silnym wpływem tradycji klasycz­nej, a Staff należał właśnie do neoklasycystów. Wiersz Ogrodnicy może być odczytany jako tekst tej tradycji. Analiza wiersza ma pokazać specyfikę „toposu ogrodnika” oraz wskazać rolę współczesnego poety i współczesnej literatury polskiej.
Czytaj więcej Następne

Mirosława Szott

Konteksty Kultury, Tom 13, Numer 4, 2016, s. 469-486

https://doi.org/10.4467/23531991KK.16.027.6766

Papusza to osobowość wyjątkowa i wyjątkowe są jej pieśni. Jednak jej cygańska twórczość znana jest w mniejszym stopniu ze względu na walory immanentne. Zamiast tego traktowana jest drugoplanowo i jedynie kontekstowo. Najważniejszy bowiem okazuje się aspekt legendotwórczy. Stąd w swoim artykule skoncentruję się na literaturze (osadzonej w kontekście biografii i praktyk kulturowych). Moim celem będzie spojrzenie na utwory Papuszy z nowych perspektyw badawczych. Jako narzędzia do analizy posłużą strategie lektury wypracowane przede wszystkim przez geopoetykę, etnopoetykę, a na marginesie pojawią się odniesienia do badań feministycznych. W centrum rozważań znajdzie się przestrzeń lasu. Obrazowanie tego miejsca stanowi bowiem obszar wspólny wymienionych metodologii.

Czytaj więcej Następne