Od 2007 r. trwa dyskusja na temat jakości danych uzyskanych z wolontariatu (VGI). Informacje, które uzyskuje się od ochotników, często wynikają z poszukiwania przez nich nowych doświadczeń i są zwykle uważane za niedokładne i błędne. W pracy przedstawiono wprowadzane w różnych postaciach oceny VGI. W analizie kryteriów jakości VGI wykorzystano podstawowe wymiary sprawnie funkcjonującego systemu VGI wyróżnione przez Myszczuka (2012), klasyfikację poziomów zaangażowania wolontariatu VGI Haklaya (2010) oraz zestaw cech opisujących VGI według Coopera i in. (2011). Stwierdzono, że atrybuty te stanowiły podstawę rozwoju typów informacji i płaszczyznę dla analiz porównawczych. Ze względu na utylitarność tej klasyfikacji celem opracowania jest określenie standardów dostarczanej informacji, co może posłużyć poprawie jakości rozwiniętych już systemów VGI. Analizę jakości Informacji Geograficznej (VGI) przeprowadzono na przykładzie monitoringu imisji odoru w Tarragonie i systemu ornitologicznych SABAP2.
 

W artykule przedstawiono topologiczną charakterystykę sieci połączeń pociągami pasażerskimi w województwie łódzkim. Efektywność wszystkich relacji pomiędzy 24 miastami regionu objętymi siecią regularnych połączeń oceniono na podstawie ich częstotliwości oraz długości ujętych w jednostkach fizycznych rzeczywistych, czasowych oraz ekonomicznych. Dodatkowo został określony potencjał komunikacyjny oraz siła i kierunek jego oddziaływania dla każdego z poddanych analizie miast w oparciu o system połączeń kolejowych. Stwierdzono, że dostępność miast przy założeniu podróży pociągiem jest uwarunkowana w pierwszej kolejności przebiegiem linii kolejowych. Ich układ w województwie łódzkim zapewnia dojazd do 24 z 44 wszystkich ośrodków. Poziom skomunikowania miast województwa wynikający z funkcjonowania zbiorowego transportu kolejowego jest wyraźnie uwarunkowany liczbą potencjalnych użytkowników. Nie jest to zależność tak wyraźna jak na przykład w przypadku komunikacji samochodowej. Lokalizacja ośrodka w sieci osadniczej i regionie jest natomiast czynnikiem wtórnym.

Przestrzeń miejska w Polsce ulega zmianom, przy czym nie wszystkie z nich są pozytywne. Celem pracy jest poznanie wpływu wybranych obiektów komunikacyjnych na kształtowanie jakości przestrzeni miejskiej na przykładzie miast Łodzi i Warszawy. Zastosowano metody kameralne i terenowe (analizy planów miast, map, zdjęć oraz obserwacji terenowych). Stwierdzono, że w wybranych miastach, będących polem gry wielu aktorów, w celu pozyskania jak największej liczby użytkowników zachodzą liczne przeobrażenia w przestrzeni miejskiej. Wskazano kilka przykładów obiektów komunikacyjnych, które przyczyniają się do ukształtowania przestrzeni miejskiej przyjaznej dla jej użytkowników (mieszkańców, turystów) oraz takich, które nie spełniają tej funkcji.

Celem artykułu jest ocena aktualnego stanu zagospodarowania terenów zagrożonych powodziami ze względu na potencjalne straty materialne, na przykładzie Tomaszowa Mazowieckiego, Łowicza i Kutna. Zagospodarowanie badano przez analizę użytkowania ziemi z wykorzystaniem Topograficznej Bazy Danych oraz inwentaryzacji terenowej, w granicach zasięgu tzw. wody 100-letniej. Następnie za pomocą metod GiS przedstawiono zarówno zagospodarowanie, jak i jego ocenę. Stwierdzono, że na obszarze Łowicza dno doliny Bzury jest bardzo szerokie, w szczególności w zachodniej i wschodniej części, tam też lokalizowana jest zabudowa. W Tomaszowie Mazowieckim równina zalewowa również jest szeroka, zwłaszcza w miejscach, gdzie dopływy uchodzą do Pilicy. Występowanie małych dopływów, w szczególności Czarnej, Piasecznicy ( w Tomaszowie Mazowieckim ) oraz Ochni ( w Kutnie ) stwarza wśród użytkowników tych obszarów poczucie bezpieczeństwa i skutkuje zagospodarowaniem terenów zagrożonych powodziami. Analiza poziomu ryzyka powodziowego jest niezwykle potrzebna i umożliwia prowadzenie odpowiedniej polityki w zakresie ochrony przeciwpowodziowej.

W artykule przedstawiono wyniki badań właściwości fizyczno-chemicznych wód podziemnych w rejonie Skawiny. Stężenia jonów oznaczono metodą chromatografii jonowej, a ocenę jakości wód podziemnych wykonano na podstawie obowiązujących aktów prawnych. Badania przeprowadzono we wrześniu 2011 r. W sumie pobrano 30 prób wody, w tym 9 prób pochodziło ze źródeł, pozostałe natomiast ze studni gospodarskich. Stwierdzono, że wśród badanych wód przeważają wody cztero- i trzyjonowe. Badane wody charakteryzowały się znaczną mineralizacją w większości przypadków wynoszącą ponad 500 mg·dm-3. W czterech próbach mineralizacja była większa od 1000 mg·dm–3. Wody podziemne odznaczały się ponadto w większości przypadków dobrą jakością oraz znacznym zróżnicowaniem fizyczno-chemicznym.