Zeszyty Prasoznawcze są najstarszym polskim czasopismem naukowym poświęconym społecznym, kulturowym, językowym, psychologicznym, politycznym, prawnym, ekonomicznym, technologicznym, organizacyjnym i zawodowym aspektom komunikowania masowego.

Jest to jednocześnie jedno z najstarszych czasopism naukowych w naszej części Europy. Publikuje w języku polskim, angielskim, francuskim i niemieckim rozprawy, artykuły, analizy, raporty, recenzje, sprawozdania dotyczące wszystkich aspektów dziennikarstwa i rynku mediów, reklamy, public relations, propagandy, opinii publicznej, retoryki dziennikarskiej, historii mediów w Polsce i na świecie, systemów medialnych, badań czytelnictwa oraz wielu innych obszarów komunikacji społecznej.

Pod obecnym tytułem Zeszyty Prasoznawcze wydawane są nieprzerwanie od 1960 roku, już od sześciu dekad wnosząc niezwykle istotny wkład w rozwój polskiego medioznawstwa, służąc kolejnym pokoleniom badaczy komunikowania, wykładowcom i studentom dziennikarstwa i komunikacji społecznej, dziennikarzom, redaktorom, wydawcom, rzecznikom prasowym i pracownikom branży reklamowej oraz przedstawicielom innych zawodów okołomedialnych.

Zeszyty przez lata ukazywały się jako periodyk krakowskiego Ośrodka Badań Prasoznawczych, którym kierowali wybitni prasoznawcy: Irena Tetelowska, Paweł Dubiel oraz Profesor Walery Pisarek, współtwórca polskiego medioznawstwa, który w latach 1991–2012, czyli przez ponad 21 lat, był redaktorem naczelnym pisma.

Bogata tradycja Zeszytów Prasoznawczych to przede wszystkim jego Autorzy. W Zeszytach artykuły publikowali m.in.: Władysław Bartoszewski, Roman Ingarden, Karol Jakubowicz, Krzysztof Kąkolewski, Zenon Klemensiewicz, Jerzy Łojek, Zbigniew Nęcki, Adam Przyboś, Jerzy Putrament, Jan Szczepański, Włodzimierz Szewczuk, Piotr Sztompka, Jerzy Toeplitz, Melchior Wańkowicz, Edmund Wnuk-Lipiński, Franciszek Adamski, Tomasz Goban-Klas, Zygmunt Gostkowski, Jerzy Mikułowski Pomorski, Tomasz Mielczarek.

Nasz kwartalnik drukował rozprawy luminarzy światowego medioznawstwa, wśród których trzeba wymienić takie znakomitości jak: Johan Galtung, Hamid Mowlana, James Halloran, Kaarle Nordenstreng, Mihai Coman, Hermann Boventer, Ian Connell, Shelton A. Gunaratne, czy Winfried Schulz, Michael Gallagher, Armand Mattelart, Fernand Terrou, John Willings, Luke Uka Uche, Tapio Varis, TamásSzecskö, Tim Walters, Vladimir Holina, Colin Sparks, Slavko Splichal, Hans M. Kepplinger, Lutz M. Hagen i wielu innych znakomitych badaczy, których prace, zyskawszy powszechne uznanie i globalny zasięg, stanowią dziś fundamenty naszej dyscypliny.

Zeszyty Prasoznawcze są tytułem rozpoznawalnym na świecie, indeksowanym w naukowych bazach o międzynarodowym zasięgu. Od kilkudziesięciu lat cieszą się uznaniem i prestiżem wśród polskich i zagranicznych medioznawców, pracowników mediów i zawodów okołomedialnych oraz wielu pokoleń studentów dziennikarstwa.

Zeszyty Prasoznawcze to także jedno z pierwszych czasopism poświęconych mediom i komunikowaniu, które doczekało się własnej monografii. Książka „Zeszyty Prasoznawcze – analiza zawartości (1957–2012). Metody, tematy, autorzy”, pod redakcją Macieja Kawki, Ryszarda Filasa i Pawła Płanety, pokazuje, w jaki sposób wieloletni dorobek Zeszytów Prasoznawczych wpływał na rozwój medioznawstwa w Polsce i na świecie. https://wuj.pl/ksiazka/zeszyty-prasoznawcze-analiza-zawartosci-1957-2012.

Przez 62 lata istnienia czasopisma, którego początek datuje się na 1958 rok, ukazało się już blisko 250 numerów. Na ich łamach opublikowano niemal dwa tysiące artykułów i rozpraw, nie licząc recenzji i sprawozdań.

Pełne archiwalne wydania Zeszytów Prasoznawczych (z lat 1957–2011) są dostępne w Małopolskiej Bibliotece Cyfrowej (http://mbc.malopolska.pl/publication/70624), a numery z ostatniej dekady są dostępne również we frankfurckiej Central and Eastern European Online Library (www.ceeol.com).