Artykuł dotyczy stosunku Karola Irzykowskiego do Leona Chwistka. Spór autora Słonia wśród porcelany z Chwistkiem koncentruje się wokół sposobu rozumienia i konceptualizowania rzeczywistości, granic i racji autonomii sztuki, stosunku do tradycji realizmu i wartości zabiegów sztuki nowoczesnej (formizmu i futuryzmu). Autorka rekonstruuje nie tylko stematyzowane przez Irzykowskiego płaszczyzny jego konfrontacji z filozofem, ale także odsłania konteksty, w których krytyk umieszcza tę polemikę, diagnozuje korzenie sporu oraz prezentuje odmienność pozycjonowania się obu krytyków na mapie literackiej i politycznej w drugiej dekadzie międzywojnia.

Celem artykułu jest prześledzenie „związków z Pałubą” snów Karola Irzykowskiego. A może trafniej byłoby rzec: związków Pałuby z dziennikowymi zapiskami z lat 90. XIX wieku aspirującego pisarza, w których autoanaliza i rozważania na temat własnej twórczości inkrustowane są obficie sprawozdaniami ze snów o Zosi Piotrowskiej, kuzynce, w której Irzykowski był zakochany. Paralela między snami o miłości i snami o twórczości jest silna dzięki neoromantycznym inklinacjom młodego Irzykowskiego, jednocześnie ujawniając siłę jego racjonalizmu, która jego niedokończony projekt „analizy marzeń sennych” pozwala ustawić obok Freudowskiego jako jednego z kluczowych symptomów modernistycznego przewartościowania.

Tekst stanowi próbę wskazania miejsc wspólnych utworów wydanych przez Kasprowicza jako tom VI jego Dzieł poetyckich. W polu badawczego zainteresowania znajdują się podstawowe ludzkie doświadczenia, którymi są – według Kasprowicza – ból i związany z nim lęk, oraz literackie strategie ich oswajania. Cykle Ginącemu światu i Salve Regina, a także poematy z tomu O bohaterskim koniu i walącym się domu odczytywane są w perspektywie nowocześnie rozumianej alegorii. W szczegółowych interpretacjach wykorzystano pojęcia klasycznej psychoanalizy (takie jak fetysz, symptom, wyparcie). Źródło inspiracji stanowi również proponowany przez Waltera Benjamina opis zaniku doświadczenia i rozpadu struktur znaczących – zjawisk charakterystycznych dla nowoczesności.

Artykuł stanowi omówienie monografii Dominiki Niedźwiedź Jak Tadeusz Żeleński stworzył Boya. Strategie, autokreacje, wizerunki, poświęconej analizie pionierskich na gruncie polskim strategii marketingowych w dziedzinie literatury stosowanych przez pisarza (takich jak budowanie własnej intelektualnej marki, tworzenie i promocja tekstów jako produktów dostosowanych do oczekiwań odbiorcy, komercjalizacja talentu, współpraca z innymi graczami na rynku, np. prasą, wydawnictwami, grupami literackimi).

Artykuł jest krytycznym omówieniem Xięgi poezji idyllicznej w opracowaniu Barbary Stelingowskiej, wydanej w 2023 roku. Autorki skupiają się na problemach edytorskich i merytorycznych analizowanej edycji – w szczególności na zagadnieniach związanych z tożsamością osoby autorskiej tomu, Marii Komornikckiej/Piotra Odmieńca Własta, ukazanych w niezbędnym kontekście współczesnych studiów genderowych i queerowych.