Ze względu na fakt, że wysoko wykwalifikowanych imigrantów uważa się za źródło cennego know-how i rozprzestrzeniania się wiedzy, artykuł skupia się na korzyściach wynikających z międzynarodowej mobilności wynalazców z perspektywy innowacyjności polskiej gospodarki, która mierzona jest liczbą wynalazków. Na podstawie analizy międzynarodowych zgłoszeń patentowych stwierdzono, że 12% produktu wynalazczego Polski z lat 2004–2018 stanowiły rozwiązania techniczne tworzone przez cudzoziemców, głównie obywateli Niemiec, a w dalszej kolejności Francji i Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Celem artykułu jest krytyczna analiza dyskursu (KAD) literatury dziecięcej o tematyce uchodźczej, która ukazała się na polskim rynku wydawniczym w latach 2015–2018. Analiza jedenastu publikacji dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym skupia się na głównych toposach, reprezentacjach uchodźców oraz formacjach dyskursywnych, które się w nich pojawiają. Dzięki zastosowaniu metody KAD możliwe było odkrycie niewyartykułowanej wprost w dyskursie prouchodźczym postawy opartej na stereotypizacji uchodźców (figura biednego uchodźcy), asymetryczności relacji czy też neokolonializmie i zakorzenionej w dyskursie „solidarności i współczuciu” czy też dyskursie „bezproblemowej wielokulturowości”. Analiza pozwoliła również na ustalenie relacji pomiędzy dyskursem prouchodźczym a dyskursem antyuchodźczym. Analizowane książki powstały po wybuchu tzw. kryzysu uchodźczego, mają charakter interwencyjny i stanowią odpowiedź na mowę nienawiści i pogardy – kontestują więc dyskurs antyuchodźczy.

Artykuł analizuje, w jaki sposób urodzeni za granicą pracownicy uczelni i instytucji badawczych zlokalizowanych w Polsce i w Słowacji korzystają z oferty kulturalnej i infrastruktury miast, w których podjęli pracę. Badania, oparte na indywidualnych wywiadach pogłębionych (IDI), pokazały cztery powracające wzorce dotyczące interakcji z miastem. Opierając się na podmiotowej rekonstrukcji przekonań uczestników badania, wyrażonej w formie narracji, można wyróżnić dwa style aktywne i dwa pasywne. Aktywne to „zachwyt miastem europejskim”, charakterystyczny głównie dla przybyszów z Ameryki Północnej oraz „życie w obrębie diaspory”. Style pasywne określam zaś mianem „instrumentalnego kontaktu z miastem”, typowego dla pracowników dojeżdżających z państw sąsiednich wyłącznie do pracy oraz „kontaktu powierzchownego”, czyli mało intensywnych kontaktów z podstawowymi instytucjami dostępnymi w mieście ze względu na brak czasu, charakterystyczny dla pracy akademickiej, w której trudno oddzielić od siebie aktywności zawodowe i pozazawodowe.

W drugiej dekadzie XXI wieku w Starych Juchach mają miejsce dwa równoległe procesy związane z mobilnością przestrzenną: migracje zagraniczne oraz migracje osiedleńcze do Juch. Dotychczasowi mieszkańcy gminy wyjeżdżają do miast oraz za granicę, głównie do Islandii, jednocześnie trwa proces wykupywania działek na Mazurach i osiedlania się tu tymczasowo lub na stałe przybyszów z dużych miast. Obie mobilności zachodzą w Juchach na stosunkowo dużą skalę w porównaniu do innych miejscowości z tego regionu, co skutkuje wyraźną polaryzacją społeczną i przestrzenną. Powstają dwie wiejskie społeczności, których członkowie różnią się habitusami i posiadanymi kapitałami: ekonomicznym, społecznym i kulturowym.
W artykule przedstawiono wyniki badania zrealizowanego w latach 2016–17 nt. procesów migracyjnych w gminie Stare Juchy. Jak wynika z badań, emigranci i osoby powracające z emigracji nie są agentami zmian w gminie, coraz większą rolę odgrywają za to nowi mieszkańcy, którzy inwestują w lokalną turystykę, ośrodki terapeutyczne, inicjują rozmaite działania społeczne i są liderami w projektach obywatelskich.

Jednym z głównych wskaźników decydujących o stopniu umiędzynarodowienia uczelni wyższych w UE jest liczba studentów zagranicznych. Polskie uczelnie po przystąpieniu do wspólnoty europejskiej i podpisaniu Deklaracji Bolońskiej stanęły wobec nowych wyzwań związanych z wieloma aspektami dotyczącymi przyjęcia nowych studentów z różnych krajów, np. rozszerzeniem oferty edukacyjnej, problemami integracyjnymi. Statystyki wskazują, że od 2004 r. wzrasta natężenie migracji edukacyjnych do Polski.
Głównym celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, co skłania studentów zagranicznych do wyboru Lublina jako miejsca studiów? Artykuł składa się z trzech części, w których przedstawione są dane statystyczne dotyczące umiędzynarodowienia w Polsce (1) i Lublinie (2). Zasadnicza część artykułu (3) przedstawia prezentację wybranych wyników badań przeprowadzonych w ramach projektu Europejskiego Uniwersytetu Wschodniego (dalej: EUW). W artykule omówiono najistotniejsze kwestie dotyczące opinii studentów na temat planów edukacyjnych, opinii studentów na temat uczelni w Lublinie oraz opinii lubelskich studentów zagranicznych z państw Partnerstwa Wschodniego (PW) na temat miasta Lublina.
Badania przeprowadzone wśród potencjalnych studentów z krajów Partnerstwa Wschodniego oraz już studiującej w Lublinie młodzieży zza wschodniej granicy dają szerokie spektrum spojrzenia na kwestię migracji edukacyjnych do Polski. Analiza wybranych opinii studiującej młodzieży z krajów Partnerstwa Wschodniego pozwala odpowiedzieć na pytanie, dlaczego spośród wielu miast akademickich w Polsce wybrali Lublin jako miejsce studiów.

Celem artykułu jest przedstawienie obrazu Polonii harbińskiej, jaki wyłania się z polonijnej prasy. Za daty krańcowe wybrano rok 1931 – początek aneksji Mandżurii przez Armię Kwańtuńską oraz rok 1937 – początek II wojny chińsko-japońskiej.
Głównymi źródłami są trzy najważniejsze gazety polonijne: wydawane przez Stowarzyszenie „Gospoda Polska” – „Listy Harbińskie” i „Daleki Wschód” oraz redagowany przez polskich, katolickich duchownych: „Tygodnik Polski”. Źródłem uzupełniającym jest wydawany w Warszawie: „Kwartalnik Wschód”, ściśle powiązany z dwoma pierwszymi tytułami.
Prasa polonijna, pisząc o działalności tutejszej społeczności polskiej, najbardziej skupiała się na takich aspektach jak: działalność oświatowo-kulturalna, w przypadku „Listów Harbińskich”, „Dalekiego Wschodu” i „Kwartalnika Wschód” oraz religijno-kulturowa, w przypadku „Tygodnika Polskiego”. Wszystkie numery wiele miejsca poświęcały działalności charytatywnej tutejszej Polonii. Z lektury źródła możemy także wywnioskować, że członków Polonii harbińskiej cechował zarówno patriotyzm, jak i pobożność, a także otwartość na inne kultury.
W prasie brakuje jednak bezpośrednich wzmianek o represjach, które mogłyby spotkać członków Polonii harbińskiej, ze strony władz okupacyjnych miasta.