Cel artykułu ma charakter metodyczny i jest nim zaproponowanie metodyki integracji pojęć związanych z dostępnością w transporcie osób w ramach jednego spójnego systemu powiązań w postaci modelu uwarunkowań dostępności. Autorski model nazwany modelem skrzynki lęgowej (NeST box) rozróżnia uwarunkowania sieciowe, przestrzenne, związane z podróżą oraz podróżnym. Każde z uwarunkowań ma swoje odniesienie w metodach badania dostępności, komponentach, atrybutach i wymiarach dostępności. Planuje się rozwinięcie modelu w kierunku stworzenia odrębnych „skrzynek” uwarunkowań, tj. submodeli dla każdej z sześciu głównych motywacji podróży: dla dojazdów do pracy, dojazdów do szkoły, wyjazdów na zakupy, podróży służbowych, odwiedzin znajomych i krewnych oraz podróży turystycznych. W artykule wskazano, że potrzebne są również dalsze badania nad mało rozpoznanymi w polskiej literaturze przedmiotu metodami badań dostępności mającymi podłoże behawioralne, a także stworzenie na bazie submodeli motywacyjnych modelu NeST box tzw. modelu dostępności życiowej, dzięki któremu każdy indywidualnie mógłby obliczać swoją dostępność życiową m.in. na bazie informacji o udziale motywacji w realizowanej pracy przewozowej w poszczególnych latach życia.

Celem opracowania jest analiza zmian dostępności czasowej miasta Poznania z obszaru województwa wielkopolskiego w latach 2010-2016. Dodatkowym celem badawczym jest próba określenia wpływu inwestycji w infrastrukturę drogową i kolejową na dostępność głównego miasta regionu z poziomu województwa. W niniejszej pracy przyjęto następujące hipotezy badawcze:
• dostępność transportowa Poznania w 2016 r. w porównaniu z rokiem 2010 poprawiła się,
• znaczący wpływ na poprawę dostępności czasowej głównego miasta regionu miały inwestycje w infrastrukturę drogową i kolejową w regionie,
• na skutek prowadzonych inwestycji nastąpiła zmiana w podziale zadań przewozowych w transporcie zbiorowym na części relacji łączących ośrodki powiatowe z Poznaniem.
Zakres czasowy badań obejmuje lata 2010 i 2016. Wybrane dane dotyczące potencjału społecznego i gospodarczego miasta Poznania i regionu pochodzą z roku 2014. Zakres przestrzenny badań obejmuje obszar województwa wielkopolskiego.

W niniejszym artykule skupiono się na ocenie dostępności do lokalnego transportu zbiorowego w Łodzi. Do analizy wykorzystano m.in. podejście grafowe oraz dostępność kumulatywną, poszerzone o analizy sieciowe. Badanie oparto w głównej mierze na dwóch bazach danych aktualnych na I kwartał 2016 r. Jest to baza otrzymana od Zarządu Dróg i Transportu w Łodzi w postaci wykazu wszystkich przystanków, linii autobusowych i tramwajowych, czasów przejazdu pomiędzy przystankami, częstotliwości oraz rodzaju taboru obsługującego poszczególne linie komunikacyjne. Druga baza to informacje nt. liczby, rozmieszczenia oraz struktury wieku i płci mieszkańców Łodzi wg danych ewidencyjnych ludności Urzędu Miasta Łodzi. Artykuł uzupełniono o autorską recenzję Modelu w zakresie zapisów odnoszących się do jego założeń strategicznych. Badanie zamyka część wnioskowa zawierająca ponadto rekomendacje dla postulatów modelu.

Rewitalizacja w swoim podstawowym znaczeniu jest procesem, który ma na celu ożywienie obszarów zdegradowanych (materialnie i społecznie). Problem degradacji przestrzeni nie ominął terenów komunikacyjnych, w tym tych otaczających dworce kolejowe w Polsce. W ostatnich latach wiele obiektów kolejowych wraz z kwartałami je otaczającymi zostało poddanych procesowi rewitalizacji, w celu przywrócenia ich do użytkowania oraz nadania im nowego programu funkcjonalnego. Podstawowym problemem badawczym jest pytanie: jakie podmioty lokowane są w zespole dworca kolejowego i jego bezpośrednim sąsiedztwie w wyniku procesu rewitalizacji? Prezentowane w opracowaniu badanie objęło 5 dworców kolejowych wraz z terenami sąsiednimi, zlokalizowanych w dużych polskich miastach, zrewitalizowanych po 2010 roku. Każdy z obiektów jest innej wielkości i znajduje się w innym mieście. Wyniki badań zaprezentowano w postaci rycin i typogramów struktury programu usługowego nowego użytkowania zrewitalizowanych obiektów. W konkluzji zidentyfikowano cechy tego zróżnicowania oraz wyjaśniono jego uwarunkowania.

Pomimo że rejestr wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę może być cennym źródłem informacji przestrzennej, niezbyt często wykorzystywany jest w badaniach geograficznych. W niniejszym artykule autor odpowiada na pytania: jak sklasyfikować dane zawarte w decyzji o pozwoleniu na budowę, aby można było wykorzystać je do oceny oddziaływania autostrad na rozwój zabudowy (cel metodyczny), oraz w jakim stopniu budowa i eksploatacja autostrady wpływają na ruch budowlany w gminie Zgierz (cel poznawczy). Aby osiągnąć ww. cel metodyczny autor: (1) dokonał klasyfikacji danych zawartych w rejestrze ze względu na ich stopień przydatności w badaniach geograficznych oraz (2) ocenił jakość i kompletność zbieranych przez starostwo powiatowe informacji. W rezultacie, opracowana została warstwa umożliwiająca realizację celu badawczego związanego z celem poznawczym pracy. Analiza została wykonana na podstawie wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę w gminie Zgierz w latach 2000-2013. Niniejsze badania wykazały, że rejestry decyzji o pozwoleniu na budowę są przydatne do oceny oddziaływania autostrady na rozwój zabudowy, a klasyfikacja opracowana na potrzeby tej pracy wydaje się być optymalna. Analiza korelacji sugeruje, że autostrada może w niewielkim stopniu oddziaływać na rozwój zabudowy w gminie Zgierz. Podczas gdy w latach 2000-2006 istniała istotna statystycznie zależność pomiędzy odległością od osi i węzłów autostrady a liczbą wydawanych decyzji o pozwoleniu na budowę, po oddaniu autostrady do użytku zależność ta nieznacznie się wzmocniła. Zauważone zostało też niewielkie odsunięcie nowej zabudowy od osi pasa autostrady, co może mieć związek z uciążliwością akustyczną drogi tej klasy. Artykuł wpisuje się w problematykę badań z zakresu geografii regionalnej, geografii transportu i gospodarki przestrzennej.

Turystyka jest jedną z kluczowych gałęzi gospodarki światowej, jednocześnie turyści stają się coraz częściej obiektem ataków terrorystycznych oraz innych, niebezpiecznych zdarzeń. Zdarzenia te mają miejsce zarówno w miejscu pobytu turystów, jak i w środkach transportu. Artykuł podejmuje próbę identyfikacji kluczowych zjawisk w sferze gospodarki i zachowań konsumenckich, będących wynikiem zaburzenia bezpieczeństwa w transporcie turystycznym. Rozważania oparte są na analizie literatury tematu oraz na analizie dwóch przypadków – zamachów terrorystycznych skierowanych w transport turystyczny, których dotyczą przywołane dane statystyczne, raporty i artykuły internetowe. W oparciu o zebrane informacje, zostają wskazane zaobserwowane skutki tych zdarzeń oraz działania podejmowane w celu zminimalizowania ich negatywnych efektów, jak również reakcje turystów. Przeprowadzona analiza wskazuje, że kluczowym działaniem podejmowanym przez rządy państw dotkniętych atakami terrorystycznymi oraz przez kraje pochodzenia turystów, jest przywrócenie bezpieczeństwa (w tym również komunikowanie tego faktu szerokiej publiczności), a także wspieranie lokalnej gospodarki turystycznej poprzez różne inicjatywy. Wśród turystów wskazać można na różnorodne zachowania, w tym na brak poczucia zagrożenia.