FAQ

2008 Następne

Data publikacji: 13.02.2008

Licencja: Żadna

Redakcja

Redaktor naczelny Emil Orzechowski

Redaktor naukowy Andrzej Stanisław Barczak

Sekretarz redakcji Magdalena Król

Redakcja zeszytu Łukasz Gaweł, Emil Orzechowski

Zawartość numeru

Michał Iwaszkiewicz, xw Małgorzata Okupnikxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 9 - 16

Rynek kultury jest faktem zarówno społecznym, jak i ekonomicznym. Występuje na nim wymiana dóbr i usług, rządzi nim prawo popytu i podaży. Wszystkie te kategorie mają jednak swoje specyficzne odrębności, dlatego też rynek kultury jest rynkiem o szczególnym charakterze i cechach wyjątkowych. Występuje na nim wielość podmiotów zarówno po stronie podaży, jak i popytu, co wpływa na ich wzajemne relacje oraz różnorodność oferowanych produktów i usług.
Czytaj więcej Następne

Joanna Szulborska-Łukaszewiczxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 17 - 30

Przygotowywane przez wiele lat zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie miały umocnić prawa obywateli, stworzyć podstawy do budowania prawdziwie demokratycznego, obywatelskiego społeczeństwa, poprzez nałożenie na samorządy obowiązku współpracy z lokalną społecznością. Ustawa miała stworzyć warunki do twórczego dialogu między organizacjami pozarządowymi a przedstawicielami władz lokalnych, dialogu oczekiwanego przez lokalne społeczności, niechętnie realizowanego przez samorządy, nawet w chwili, kiedy obowiązują już w pełni, mniej lub bardziej trafnie sformułowane, zapisy ustawy o pożytku publicznym i o wolontariacie. Wynika to – z jednej strony – z niezrozumienia podstawowej misji samorządu przez stojących na jego czele polityków, z drugiej – z niechęci do dzielenia się władzą, pozbywania się prawa do podejmowania autorytarnych decyzji.

Czytaj więcej Następne

Tadeusz Pokusaxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 31 - 39

Każde przedsiębiorstwo, rozpoczynając działalność gospodarczą, powinno rozpoczynać też długotrwały proces kształtowania właściwego wizerunku w świadomości klientów. Wizerunek przedsiębiorstwa jest bowiem istotnym elementem strategii firmy, określa wprost jego pozycję rynkową w oczach otoczenia. Jest on wypadkową subiektywnych ocen konsumentów, kontrahentów i konkurencji, która zależy m.in. od sytuacji w otoczeniu, od zmian zachodzących w gospodarce, od trendów i mody. Na wizerunek firmy składają się działania własne i konkurencji oraz czynniki niezależne, takie jak prawo, normy czy ogólne trendy. Celem stworzenia właściwego wizerunku jest uzyskanie przychylnej opinii wszystkich tych, na których zależy przedsiębiorstwu, poprzez upowszechnienie jego misji, filozofii i sposobów działania na rynku. Najważniejszym założeniem każdego przedsiębiorstwa powinno być zatem świadome istnienie na rynku. Można to osiągnąć poprzez permanentne kształtowanie tegoż wizerunku w szeroko pojmowanym otoczeniu, w którym kształtowanie właściwego obrazu wymaga nie tyle wysokich nakładów finansowych, ile głębokich przemyśleń na temat, jak firma ma być odbierana przez otoczenie.

Czytaj więcej Następne

Rafał Maciągxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 43 - 57

Teatr, a w szczególności realizację spektaklu teatralnego, można niewątpliwie zdefiniować jako „grupę ludzi współpracujących ze sobą w sposób uporządkowany i skoordynowany dla osiągnięcia pewnego zestawu celów”. Ta najogólniejsza definicja organizacji, którą przedstawia Ricky Griffin, pozwala zastosować współczesną teorię zarządzania do opisu pewnych, istotnych, jak się okaże, problemów tego rodzaju aktywności. Giep Hagoort w swojej pracy poświęconej zarządzaniu organizacjami działającymi w sferze kultury przytacza dwie podstawowe definicje. Pierwsza pochodzi od Doede Keuninga i Dereka Jana Eppinka i wprowadza trzy podstawowe elementy: ludzi, łączącej ich współpracy, podjętej w realizacji określonego celu. Definicja druga, Alfreda Kiesera i Herberta Kubicka, wskazując na formalną strukturę umożliwiającą realizację celu, uzupełnia definicję pierwszą. Hagoort, łącząc te dwie propozycje, przedstawia syntetyczną, trzecią, ostateczną konstrukcję: „W odniesieniu do sektora kultury zdefiniowałbym wówczas organizację, jako: formalne związki, w ramach których ludzie pracują razem, by osiągnąć kulturalne cele”

Czytaj więcej Następne

Katarzyna Kowalczykxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 59 - 82

Organizacje III sektora (zwane także organizacjami pozarządowymi) to zrzeszenia obywatelskie działające dobrowolnie i z własnej inicjatywy na rzecz wybranego interesu społecznego. Ich zbiorcza nazwa to określenie nawiązujące do podziału przestrzeni społeczno-gospodarczej współczesnych państw demokratycznych na trzy sektory. Według tej typologii, pierwszy z nich to administracja publiczna określana również jako sektor państwowy. Drugi sektor, nazywany też sektorem prywatnym albo komercyjnym, to sfera biznesu, czyli instytucje i organizacje działające w celu osiągnięcia ekonomicznego zysku. Trzeci sektor natomiast to ogół obywatelskich zrzeszeń działających społecznie i nie dla zysku, czyli organizacje pozarządowe. Są one często określane również jako organizacje non-profit, co podkreśla fakt, iż ich zasadniczym  zadaniem nie jest osiąganie zysku. Funkcjonowanie organizacji pozarządowych opiera się na wartościach społecznych kreujących ideę działania dla dobra ogółu, a także umożliwiających integrację i aktywizację społeczeństwa oraz tworzenie wspólnoty

Czytaj więcej Następne

Joanna Jaworskaxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 83 - 93

Zaledwie kilka lat temu na Scenie Sarego 7 nie można było zacząć punktualnie przedstawienia, należało poczekać na widzów, którzy próbują w przestrzeni kulturalnego miasta Krakowa odnaleźć drugą scenę „Bagateli”. Dzisiaj uśmiecham się, kiedy poznaję na widowni stałych bywalców. Przez ten krótki okres scena, a właściwie 2 przestrzenie sceniczne różne w charakterze i kompozycji wraz z otoczeniem sceny rozwijały się, pozwalając na realizację coraz bogatszych wizji artystycznych.
Czytaj więcej Następne

Katarzyna Barańskaxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 97 - 105

Kiedy w 2004 roku, z okazji akcesji Polski do Unii Europejskiej, dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie Zofia Gołubiew zaproponowała, by wzorem miast  europejskich zorganizować w Krakowie Noc Muzeów, propozycja została ciepło przyjęta przez Urząd Miasta. Wyznaczono datę, zaproszono krakowskie muzea do uczestnictwa, które również chętnie zgłosiły swój udział, i tak się zaczęło. Pierwsza Noc Muzeów, przeprowadzona pod hasłem „Tajemnice Europy”, zaskoczyła chyba wszystkich. Frekwencja przerosła wszelkie oczekiwania – nikt nie spodziewał się aż takiego zainteresowania.
Czytaj więcej Następne

Marta Materska-Samek xw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 107 - 114

Od kilku lat, w związku z pojawieniem się możliwości zastosowania cyfrowej projekcji w kinach, prowadzona jest dyskusja na temat cyfryzacji kin. Ze względu na wysokie koszty inwestycji gruntownie analizowane są korzyści wynikające ze zmiany kinotechnicznej oraz opracowywane modele finansowania

Czytaj więcej Następne

Dorota Sierońxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 115 - 120

Podstawą działalności społeczno-kulturalnej jest dzisiaj praca oparta na projekcie. Zarówno instytucje państwowe, samorządowe, jak i sektor non profit (fundacje i stowarzyszenia), chcąc otrzymać środki finansowe na swoją działalność, zobowiązane są do przedstawienia pomysłu w formie projektu. Ze względu na te formalne wymogi coraz powszechniej rozumienie tego pojęcia zawęża się do wniosku – formalnego zapisu działań. A przecież słowo „projekt” ma szerszy zakres. Jego zakorzenienie w kulturze wskazuje na rozleglejsze pole odniesień. Już chociażby lektura dzienników, notatników czy wspomnień pozostawionych nam przez artystów i intelektualistów dowodzi powszechności jego stosowania wśród ludzi kultury.
Aby nie zatracić sensu i znaczenia tego słowa, warto odwołać się do doświadczeń tych, którzy odnieśli sukces na rynku kultury. Tak też przyjrzenie się „Zeszytom Literackim” pozwoli określić cechy przedsięwzięcia społeczno-kulturalnego pretendującego do miana szeroko rozumianego projektu. Analiza etapów realizacji tej inicjatywy wydawniczej może być próbą wskazania zasad tworzenia projektu.
Czytaj więcej Następne

Zbigniew Indykxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 121 - 128

Prezentowany artykuł przedstawia kolejną grupę osób bezpośrednio związanych z muzyką, utrzymującą się (w swej olbrzymiej większości) z praktykowania swych niecodziennych umiejętności: osoby związane z działalnością usługową na rzecz muzyków. Te osoby na kulturalnej mapie miasta Krakowa odgrywają niezwykle ważą rolę. To wysoko wykwalifikowana grupa specjalistów. Choć przez niektórych mało ceniona, jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania życia muzycznego w mieście. Są to ludzie świadczący wielorakie usługi wobec muzyków-praktyków, a pośrednio służą nam – słuchaczom. Przedstawiane w tekście dane obrazują stan na kwiecień 2008 roku.
Czytaj więcej Następne

Agnieszka Sokół-Arzxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 131 - 166

Artykuł ten jest próbą przedstawienia działalności sieci placówek, instytucji i organizacji zajmujących się współpracą polsko-niemiecką w dziedzinie kultury w Polsce i w Niemczech. Zawiera omówienie najważniejszych podstaw prawnych oraz przybliża modele funkcjonowania i misje organizacji państwowych, placówek dyplomatycznych, fundacji, miast partnerskich, towarzystw, współpracę młodzieży, działalność mediów na tym polu oraz najważniejsze wydarzenia kulturalne ostatnich lat.
Czytaj więcej Następne

Sprawozdania i recenzje

Katarzyna Plebańczykxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 169 - 172

„Jaka jest struktura infrastruktury informacyjnej w dziedzinie polityki kulturalnej? Jak prowadzi się rozmaite działania badawcze, takie jak gromadzenie i analiza danych (…), opracowywanie informacji, dokumentacja, katalogowanie i archiwizowanie, rozpowszechnianie i komunikacja?”. Książka J. Marka Schustera powstała jako raport z badań przeprowadzonych w 2000 roku przez autora na zlecenie The Pew Charitable Trust. Miały one na celu analizę istniejących systemów, modeli informacyjnych o kulturze i próbę wskazania, czy któryś z nich mógłby być adaptowany (w części lub całości) na rynku amerykańskim

Czytaj więcej Następne

Hubert Więckowskixw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 173 - 179

W obecnej chwili funkcjonuje wiele programów oświatowych, które zakresem swej działalności przekraczają granicę państw. W swym założeniu mają one stanowić formę uzupełnienia systemu edukacyjnego w danym kraju. Poprzez proces planowania i organizowania dążą również do inicjowania długookresowej wymiany kulturowej. Jednakże znaczna część z nich z powodu braku charakterystycznej misji, która stanowiłaby silę napędową dla podejmowanych działań, nieodpowiednią organizację oraz niedostateczne zaangażowanie ze strony organizatorów nie odgrywa optymalnie swej roli. Przedsięwzięciem, które służyć może za pozytywny przykład dla tych programów, jest projekt Letniej Akademii – Synaxis Baltica1, który w sposób szczególny i efektywny realizuje swą misję.

Czytaj więcej Następne

Anna Sąkolxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 182 - 184

Synaxis Baltica to istniejąca od 2001 roku sieć menedżerów kultury z krajów bałtyckich, którzy działają lub zamierzają działać na polu zarządzania kulturą. Uczestniczy  w niej 11 uniwersytetów i partnerskich instytucji z Danii, Estonii, Finlandii, Niemiec, Litwy, Łotwy, Norwegii, Rosji, Szwecji i Polski. W roku 2008 w Summer Academy uczestniczyły Aleksandra Junga i Anna Sąkol, studentki zarządzania kulturą w ISP UJ

Czytaj więcej Następne

Małgorzata Okupnikxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 185 - 191

W dniu 20 czerwca 2008 roku w Poznaniu odbyło się Forum Akademickich Ośrodków Kształcenia Animatorów i Menedżerów Kultury. Organizatorem konferencji tym razem była Wyższa Szkoła Umiejętności Społecznych w Poznaniu.
Cykl spotkań przedstawicieli ośrodków kształcących animatorów i menedżerów kultury został zainicjowany przez Zakład Pedagogiki Kultury UMCS kierowany przez prof. dr. hab. Dariusza Kubinowskiego1. W dniach 4–6 czerwca 2007 roku w Kazimierzu Dolnym podczas inauguracyjnego spotkania roboczego odbyła się debata na temat kształcenia animatorów i menedżerów kultury w ramach specjalizacji na studiach I i II stopnia. Obecni byli przedstawiciele z 10 ośrodków z całej Polski.

Czytaj więcej Następne

Małgorzata Lisowskaxw

Zarządzanie w Kulturze, Tom 9, 2008, s. 195 - 202

Zgodnie z Zarządzeniem nr 2 Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego z 4 stycznia 2008 roku w sprawie zmian w strukturze organizacyjnej Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ utworzono jako samodzielną jednostkę Wydziału Zespół Katedr Nauk o Kulturze. W skład Zespołu Katedr weszły: katedra Kultury Współczesnej, Katedra Teorii Edukacji i Kultury oraz Katedra Zarządzania Kulturą. Koordynatorem Zespołu Katedr został prof. dr hab. Emil Orzechowski.

Czytaj więcej Następne