Niepełnosprawność, Nr 24 (2016), 2016, s. 142 - 158
https://doi.org/ 10.4467/25439561.NP.16.009.6835Słowa kluczowe: dorosłość, niepełnosprawność intelektualna, upośledzenie, osoba z niepełnosprawnością intelektualną, praca, umiejętności życiowe, dorośli z niepełnością intelektualną, inicjatywy kulturalne i edukacyjne, upełnomocnienie głosu, współpraca i dialog, koncepcja karnawału M. Bachtina, zasady etyczne, praca socjalna, starość, niepełnosprawność, dorośli z autystycznym spektrum zaburzeń, wsparcie w dorosłości, system społecznego wsparcia, sztuka, teatr, emancypacja, niepełnosprawność, pedagogika specjalna, funkcjonowanie społeczno-emocjonalne, kobiecość, niepełnosprawność intelektualna, płeć, relacje, środowiskowy dom samopomocy, tożsamość płciowa, niedowidzący, wkraczanie w okres wczesnej dorosłości, systemowa diagnoza rodziny, oddziaływanie terapeutyczne, dorosłość, niepełnosprawność intelektualna, system wsparcia, lokalne rozwiązania, ambiwalencja, nauczyciel, dorosłość, niepełnosprawność, warsztat terapii zajęciowej, głęboka i głębsza niepełnosprawność intelektualna, całożyciowe wsparcie, Polskie Stowarzyszenia na rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym, niepełnosprawność intelektualna (NI), poczucie osamotnienia, inkluzja społeczna, depresja, upełnomocnienie, rodzice, wczesne wspomaganie rozwoju, dzieci z niepełnosprawnością, wczesna interwencja, rodzina, niepełnosprawność, wsparcie, zachowania ryzykowne, hazard, specjalne potrzeby edukacyjne, bullying, cyberbullying, milczenie, trwanie/pozostawanie w milczeniu, dziecko z chorobą nowotworową, relacja, podmiotowość, pacjent–dziecko, edukacja osób z niepełnosprawnością, sytuacja osób z niepełnosprawnością w Afryce Południowej, społeczne uwarunkowania edukacji, nadzieja, odpowiedzialność, wspólnota akademicka, osoba z niepełnosprawnością intelektualną, percepcja społeczna, edukacja seksualna