Bez skutecznych metod leczenia choroby zakaźnej wywołanej przez wirus SARS-CoV-2 rządy zmuszone były zastosować niefarmaceutyczne środki zapobiegawcze, w tym ograniczenia przemieszczania się i kwarantanny, które wystawiły przestrzenie zamieszkania na ekstremalne warunki użytkowania. Niniejsze badania miały na celu zweryfikowanie, w jaki sposób kwarantanny związane z COVID-19 zmieniły sposób funkcjonowania przestrzeni zamieszkania oraz ich gotowość do przyjęcia takich zmian. Przeprowadzony przegląd literatury pozwolił opracować zestawienie najsłabszych punktów domów podczas kwarantanny, zidentyfikowanych w ramach badań naukowych. Są to: niedostateczna ochrona sanitarna, niewystarczająca wielkość domu, przeludnione domy, niedostateczne nasłonecznienie, niewłaściwa jakość powietrza, dyskomfort termiczny, dyskomfort akustyczny, brak ergonomii, nadmierne zużycie zasobów, odcięcie od natury, wykluczenie cyfrowe i naruszenie prywatności. Zidentyfikowane słabości ujawniają rozwarstwienie społeczno-ekonomiczne gospodarstw domowych. Obowiązek pozostania w domu stanowi największe wyzwanie dla zubożałych rodzin zamieszkujących domy o niskiej jakości. Kwarantanna ukazała uprzywilejowanie mieszkańców domostw z dostępem do światła dziennego, przyrody czy Internetu.

Nasilenie działań wojennych Federacji Rosyjskiej przeciwko Ukrainie spowodowało jeden z największych kryzysów mieszkaniowych na świecie. W wyniku działań wojennych ponad 14 milionów Ukraińców stało się uchodźcami i uchodźcami wewnętrznymi. Celem artykułu jest opracowanie wytycznych wyboru strategii wdrażania architektury pomocowej w kontekście konfliktu zbrojnego w Ukrainie. Zakres prac obejmuje: prace badawcze, w tym badania materiałowe; prace projektowe, w tym adaptacja projektów do polskich warunków rynkowych i klimatycznych; prototypowanie i implementację dwóch rodzajów mieszkaniowej architektury pomocowej: schronień natychmiastowych oraz mieszkań tymczasowych. Zaprezentowane w artykule projekty autorstwa arch. Shigeru: Bana Paper Partition System oraz Styrofoam Housing System zostały opracowane i wykonane w okresie od marca do września 2022 roku. 

W obliczu kolejnych fal pandemii wywołanych przez wirus Sars-CoV-2, zacierają się granice między pracą a domem. Innowacyjne przestrzenie pracy wydają się nowym kierunkiem, zarówno w architekturze biurowej, jak i w architekturze mieszkaniowej. W artykule omówiono zagadnienia przestrzeni coworkingowych w środowisku mieszkaniowym na nowo wybudowanych osiedlach: Nowa Letnica w Gdańsku oraz 33 Bond St. przy 300 Livingston Street w Brooklynie. Jako metodę badawczą zastosowano metodę komparatywną z wykorzystaniem narzędzi ankietowych w postaci schematów oraz wykresów słupkowych i kołowych. Wyniki badań stanowią odpowiedź na potrzeby pracowników mających zdalny tryb pracy oraz są podpowiedzią dla współczesnego budownictwa przy projektowaniu stref coworkingowych na osiedlach mieszkaniowych w okresie postpandemicznym. Celem niniejszego artykułu jest zapełnienie luki badawczej w zakresie aranżacji przestrzeni coworkingowych, które nie odpowiadają potrzebom użytkowników.

Przedmiotem artykułu są przekształcenia architektury poprzemysłowej na funkcje mieszkaniowe. Charakterystyczną grupą tych przekształceń są lofty. Ich specyfikę wyznaczają definicje tego typu obiektów architektonicznych. Celem przeprowadzonych badań jest odpowiedź na pytanie: czy współczesne adaptacje obiektów postindustrialnych na cele mieszkaniowe w Polsce odpowiadają kryteriom definicji loftów? W pierwszej części artykułu przedstawiono genezę loftów oraz ewolucję ich definicji od lat 50 XX do początku XXI wieku, z uwzględnieniem kontekstu międzynarodowego i uwarunkowań w Polsce. Pola badań przedmiotowych wyznaczają kryteria kwalifikacji obiektów, odpowiadających definicji loftów. W drugiej części artykułu przedstawiono wyniki analiz czterech przykładów przekształceń obiektów postindustrialnych, zrealizowanych Polsce w latach 2008 – 2020, którym przypisano określenie - lofty. Badania typu case-study skupiają się na następujących polach badawczych: informacje ogólne o obiekcie, zakres przekształceń, typologia mieszkań, układy funkcjonalne oraz dostępność mieszkań. Wyniki analiz zostały podsumowane wnioskami. W ostatniej części pracy przeprowadzono zestawienie wyników analiz z kryteriami kwalifikacji, co pozwoliło na sformułowanie odpowiedzi na postawione pytanie badawcze. Całość opracowania została podsumowana i opatrzona autorskimi rekomendacjami.

W artykule przedstawiono problem projektowania zrównoważonego w aspekcie wielokryterialnych metod oceny, koncentrując się na wyborze i zastosowaniu w projekcie materiałów budowlanych. Bazując na wytycznych i procedurach takich metod oceny, jak LEED – Leadership in Energy and Environmental Design, BREAM – Building Research Establishment Environmental Assessment Method oraz na innych, dokonano wyboru proekologicznych materiałów budowlanych do zaprojektowania określonych obiektów architektury. Do budowy niskich budynków mieszkalnych jednorodzinnych zastosowano elementy wykonane z odpadów. Do budowy budynku wielofunkcyjnego, wysokiego zastosowano drewno klejone krzyżowo w technologii CLT – Cross Laminated Timber charakteryzujące się dobrymi parametrami proekologicznymi. W projekcie wielofunkcyjnego kompleksu miejskiego zastosowano beton ekologiczny, który radykalnie redukuje ślad węglowy w procesie jego wytwarzania. Analiza właściwości materiałów budowlanych, ich wybór w aspekcie zrównoważonego rozwoju i ich zastosowanie w projektowaniu daje wymierne korzyści w jakości kształtowania środowiska zbudowanego.

Dokonujące się w ostatnich latach remonty i otwarcia linii tramwajowych w polskich miastach prowokują do porównań i refleksji z analogiczną praktyką i długą tradycją za granicą. Przedmiotem tego artykułu jest relacja przestrzenna między kompleksami wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej a linią tramwajową. Oczywiście przyjęte rozwiązania różnią się od siebie, tym niemniej widać na Zachodzie wyraźny trend do zbliżania obu elementów do siebie, mimo kosztów środowiskowych, które linie szynowe powodują. W modelowym ujęciu bardzo liczne są przypadki prowadzenia trasy „środkiem struktur”, wskutek czego powstają warunki do symbiozy, w myśl zasad urbanizacji zorientowanej na transport publiczny (transit oriented development – TOD). Występuje ono czasem w klasycznej postaci odpowiednio intensywnej zabudowy sprowokowanej wcześniejszą budową tramwaju, a czasem w postaci odwróconej – z wtórnym wprowadzeniem tramwaju we wcześniej istniejące struktury. Niekiedy zaś mamy przypadki mieszane, w którym dokonuje się uzupełnienia zabudowy towarzyszącej korytarzom tramwajowym – nie zawsze tylko mieszkaniowej, ale często także usługowej, dopełniając program osiedli i dzielnic, korzystając z potencjału ekonomicznego wynikającego z obecności użytkowników tramwaju. Obudowa korytarzy linii tramwajowych sprzyja tworzeniu przyjaznego środowiska urbanistycznego i skraca drogi dojścia. Sposób, w jaki uniknięto przeskalowania przestrzeni i zbyt dominującego ruchu decyduje o dobrym rozwiązaniu problemu. Liczne przykłady mogłyby posłużyć za wzorzec dla miast polskich.

Atrakcyjne dla użytkowników środowisko mieszkaniowe musi być funkcjonalne, piękne i dawać poczucie bezpieczeństwa. Środowisko mieszkaniowe XXI wieku musi też sprostać wyzwaniom określonym w idei włączenia społecznego. Celem badan przedstawionych w artykule było określenie wpływu dziedzictwa naturalnego i kulturowego na kształtowanie wnętrz służących integracji społecznej w obszarze środowiska mieszkaniowego. Badanie przeprowadzono w ramach programu FRSE, Iceland, Liechtenstein, Norway Grants. Zbadano, jakie aspekty dziedzictwa brane są pod uwagę w projektowaniu wnętrz w Norwegii, w której idea włączenia społecznego odgrywa role wiodącą w rozwoju kraju. Wyniki odniesiono do sytuacji w Polsce. Wnioski z badan, które posłużyły jako punkt wyjścia do próby wytyczenia kierunków kształtowania wnętrz architektonicznych opartych na dziedzictwie przyrodniczym i kulturowym, zilustrowano aranżacjami wnętrz zaprojektowanymi przez studentów I roku Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Projekty inspirowane natura i sztuka wykonano z uwzględnieniem problemu włączenia społecznego.