Tematem artykułu jest opis genezy i kierunków rozwoju terenów rekreacyjnych w kompozycji urbanistycznej modernistycznych zespołów mieszkaniowych do II wojny światowej. Za punkt wyjścia przyjęto krytykę kamiennego miasta, która opisana została m.in. przez Wernera Hegemanna. Dalszy rozwój urbanistyki m ieszkaniowej analizowano w perspektywie tworzenia rozwiązań alternatywnych, integrującej mieszkanie i tereny rekreacyjne.
Dla potrzeb analizy wyodrębniono 5 typów kompozycji urbanistycznej i sposobów obecności w nich terenów rekreacyjnych. Jako typ 1 badano ekskluzywne dzielnice willowe z końca XIX wieku, które projektowano na obrzeżach miast. Choć założenia te nie miały charakteru modernistycznego, to zapowiadały szerszą integrację terenów rekreacyjnych i architektury mieszkaniowej. Jako typ 2 zdefiniowano narodziny i rozwój idei miasta-ogrodu. Howardowska koncepcja stała się podstawą dla szerszych ruchów społecznych. Upatrywały one w rozwoju ruchów higieniczno-sanitarnych, wychowaniu młodzieży, popularyzacji sportu, czy też nowych sposobach spędzania wolnego czasu szerszej reformy społecznej. Jako typ 3 przeanalizowano rekompozycję zabudowy kwartałowej, a w szczególności jej rozwiązań z początku modernizmu. Jako typ 4 opisano rozwój układów pasmowych i wolno stojących, akcentując w nich zróżnicowane formy obecności terenów rekreacyjnych. Jako ostatni 5 typ kompozycji, który nie doczekał się szerokiego zastosowania przed II wojną światową, określono radykalne idee reprezentowane najpełniej przez Le Corbusiera. Stworzone przez niego analizy i projekty, które opisał m.in. w Urbanism, znalazły odzew i były rozwijanie przez najbardziej awangardowych twórców i stanowiły krańcową formę ewolucji założeń ideowych z przełomu XIX i XX wieku.
W podsumowaniu artykułu podkreślono, że analizowane rozwiązania stanowiły swoisty poligon doświadczeń nowej urbanistyki, w której rolę ideowego manifestu odgrywały tereny rekreacyjne. Bogactwo doświadczeń formalnych tej fazy modernizmu, indywidualizm, a szczególnie przyjazna skala rozwiązań, wpłynęły w większości przypadków na ich współczesną pozytywną percepcję.

The genesis and directions of development of recreational areas in the urban composition of modernist housing estates. Part 1 – European modernism before World War II

Artykuł jest drugą częścią opracowania dotyczącego genezy i form rozwoju terenów rekreacyjnych w kompozycji modernistycznych zespołów mieszkaniowych. W części 1 omówiono rozwój środowiska mieszkaniowego idei do II wojny światowej, wyróżniając pięć typów kompozycji terenów rekreacyjnych. W części 2 omówiono rozwój modernizmu i ruchów go kontestujących po II wojnie światowej, wyróżniając dalszych osiem typów kompozycji (sześć typów kompozycji modernistycznych i dwa typy kompozycji kontestujących modernizmu, ale pozostających z nim w bezpośrednim związku).
Jako typ 6 wyróżniono modernistyczne zespoły powstające w śródmieściach miast europejskich, na terenach zniszczonych podczas II wojny światowej. Kompozycje te znajdowały się najczęściej w kontrapunkcie wobec istniejącej wcześniej zabudowy zwartej, promując otwarte tereny rekreacyjne. Jako typ 7 zdefiniowano kompozycje socrealistyczne, które powstając w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, stanowiły chwilowe odejście od idei modernistycznych, choć część z nich w kolejnych latach rozwijana była zgodnie z modernistycznymi schematami. Typ 8 stanowią najliczniejsze i najbardziej charakterystyczne dla powojennego modernizmu osiedla satelickie powstające od lat 50. do lat 80. XX w. Typ 9 to osiedla wywodzące się z koncepcji kompozycji liniowych i strukturalnych. Typ 10 stanowią zespoły późnego modernizmu, które w formie manifestów postulowały często radykalne połączenia architektury i terenów naturalnych. Typ 11 to urbanistyka postmodernizmu, który kontestował modernizm, ale w części schematów także nawiązywał do niego. Typ 12 to urbanistyka neomodernizmu powstająca na przełomie XX i XXI w., poszukująca inspiracji w szeroko rozumianym dorobku XX-wiecznego modernizmu.
W podsumowaniu opisano główne trendy rozwojowe analizowanego zjawiska.

Genesis and form of recreation areas in urban composition of modernist housing estates. Part 2 – modernism after World War II and trends contesting it

Abstract

The article is the second part of a study on the origins and forms of development of recreational areas in the composition of modernist housing estates. The first part discusses the development of residential environment before the World War II, distinguishing five types of composition of recreational areas. The second part discusses the development of modernism and movements contesting it after World War II, distinguishing additional eight types of composition (six types of modernist composition and two types of composition contesting modernism but remaining in a direct relationship with them). As type 6 are distinguished modernist units formed in the centers of European cities, in the areas destroyed during World War II. These compositions were mostly in counterpoint to the pre-existing compact developments, promoting open recreational areas. A type 7 is social realist composition, which created in the countries of Central and Eastern Europe, constituted temporary deviation from modernist ideas, although in subsequent years some of them has been developed in accordance with the modernist schemes. Type 8 are the most numerous and most typical for post-war modernism satellite settlements arisen from the 50s to the 80s of the twentieth century. Type 9 are settlements derived from the concept of linear and structural compositions. Type 10 are the units of late modernism, which frequently in the form of manifests argued for a radical combination of architecture and natural areas. Type 11 is a postmodernist urbanism that had modernism context, but in some schemes also alluded to it. Type 12 is a neomodern urbanism formed at the turn of the twentieth and twenty-first century, seeking inspiration in the broadly understood achievements of twentieth-century modernism. In the summary are described the main development trends of the analyzed phenomenon.

Osiedle Oficerskie jest terminem odnoszonym współcześnie do kilku sąsiadujących ze sobą osiedli założonych na podstawie planów regulacyjnych z lat 1924–1935 na ówczesnych północno-wschodnich obrzeżach Krakowa. Były to komponowane zespoły mieszkaniowe z niewielkim udziałem innych funkcji. Rozmierzono około 600 działek zabudowy, na których do 1939 roku wzniesiono blisko 300 domów. Po II wojnie światowej w rejonie tym nastąpiły znaczne przekształcenia funkcjonalno-przestrzenne. Powstały kolejne budynki mieszkalne (również wielorodzinne typowe) oraz obiekty handlowe, usługowe, kulturalne, sakralne, edukacyjne, rekreacyjne. Spowodowało to zmiany – zarówno korzystne jak i niekorzystne – zagospodarowania i funkcjonowania rejonu.

Functional-spatial evolution of the Officer Neighbourhood district in Krakow. From the residential colonies on the outskirts of the city to the central multifunctional complex

Miasta są bez wątpienia naturalnym środowiskiem życia współczesnego człowieka. Szacuje się, że do 2050 roku aż 70% populacji naszego globu będzie mieszkało w miastach i rozrastających się metropoliach. Rola zielonych terenów rekreacyjnych, zapewniających mieszkańcom komfort i przyczyniających się do poprawy warunków życia, zwłaszcza w największych ośrodkach, jest nie do przecenienia. Pośród miast europejskich, Metropolia Barcelońska należy do pierwszej dziesiątki. Na obszarze jedynie dwukrotnie większym od Krakowa zamieszkuje ponad 3 miliony osób, a w sąsiednich miejscowościach – kolejne 2 miliony. Władze miejskie i regionalne starają się zachować równowagę pomiędzy obszarami zurbanizowanymi a naturalnymi, w czym pomaga szczególna dbałość o system zieleni miejskiej. Wieloetapowa realizacja przestrzeni zielonych w północnych dzielnicach mieszkaniowych Barcelony, której elementem był Parc Central de Nou Barris wpisuje się w najnowsze strategie urbanistyczne realizowane w metropolii.

Parc Central de Nou Barris as an element of the greenery system of the hybrid urban structure of the Barcelona Metropolis

Abstract

Undoubtedly, cities constitute a natural environment for the life of contemporary man. It is estimated that by 2050 as much as 70% of population of our globe will be living in cities and sprawling metropolises. The role of green recreational areas, providing residents with confront and contributing to the improvement of their living conditions, especially in the largest centres, simply cannot be overrated. From amongst European cities, the Barcelona Metropolis belongs to the first ten. An area which is only twice as large as Cracow is inhabited by over 3 million people, and the population of the adjacent towns is another 2 million. Municipal and regional authorities are trying to keep the balance between urbanized and natural areas, and the particular care for the municipal greenery system is particularly useful in this respect. Multistage projects of securing green areas in northern residential quarters of Barcelona, whose element was Parc Central de Nou Barris, inscribe in the latest urban strategies implemented in the metropolis.

In modern conditions, the search forowneconomic resources appears to be urgent for small towns, and tourism is one of them.To boost tourismit is necessary for the urban environmentto beattractive, able to drawattention to itsappearanceorcontent, showing itsdistinctive andunique  rchitecturalfeatures. Spontaneousarchitectural attractiveness may servea crucial rolewhen addressing this issue. It emergesnaturallyas a resultof local individual creativity, and is especiallytopical forsmall towns withpredominantlysingle-family houses. Creative approach toidentification ofspontaneous architecturalattractantsand theiradequateuse in the attractive imageformationofurban environmentcanbe determiningwhen creatingan architectural”face of the city”. Involvement of spontaneously attractive constructions in formation of the attractiveness of urban environmentis of special significance forsmall towns in Ukraine, in particular Lviv region.

Artykuł podejmuje temat formowania się nowych cech architektury w erze postfordyzmu. Od czasów pierwszej rewolucji przemysłowej krajobrazy miast oraz ówczesne formy architektoniczne zaczęły reagować na gwałtowne zmiany w nauce i technologii. W okresie modernizmu symbolem współczesnej aglomeracji stał się samochód i rozbudowana infrastruktura motoryzacyjna. Wiodące metropolie z Europy, Azji i Stanów Zjednoczonych zaczęły prześcigać się w przekraczaniu kolejnych limitów konstrukcyjnych, dążąc do coraz większy rozpiętości i wysokości. W latach 90. i rozpowszechnienie się nowych technologii kompueterowych i komunikacyjnych doprowadził do wysokiego stopnia usieciowienia przestrzeni fizycznej. Do nomenklatury architektonicznej na stałe weszły takie pojęcia jak internet przedmiotu, inteligentne budynki, interaktywne obiekty, projektowanie parametryczne czy spersonalizowane. Rozpowszechnienie się internetu w skali światowej przyspieszyło proces globalizacji i przemieszczanie się lokalnego kapitału na rynek międzynarodowy. To z kolei wywołało kryzysy w licznych miastach przemysłowych, których infrastruktura architektoniczna okazała się niewystarczająca do zatrzymania inwestorów w olibczu konkurencyjności rynków zagranicznych i możliwości obniżenia płac. Struktury ekonomiczne miast uległy przeobrażeniu. W dużej części przemysłowych algomeracji rozpoczął się proces dezindustrializacji i depopulacji, zwiększyły się zarobkowe ruchy migracyjne. W dziedzinach naukowych i projektowych nastąpił proces przenikania się i redefinicji pojęć. Zapoczątkowane na początku lat 80-tych ewolucje terminologiczne w filozofii czy socjologii (ACT) zaczęły wpływać na inne dziedziny. W architekturze rozpoczęło się nakreślanie nowego rozumienia urbanistyki, bardziej sieciowego, z punktowymi, miastotwórczymi, oddolnym działaniami, dopełniającymi całościowe plany. W skali budynku zaczęto przeredagowywać znaczenie poszczególnych elementów budowlanych i konstrukcyjnych, niejednokrotnie nadając im nowe znaczenie, tworząc hybrydy funkcjonalne. Artykuł zamyka projekt wystawy dla Muzeum Architektury we Wrocławiu, będącym eksperymentem naukowo projektowym na temat architektury w czasach postfordowskich i próbą definiowania nowych form architektonicznych za pomocą odmiennego procesu pracy.

Multiplicity. Architecture in post-Fordist Times

Abstract

The article tackles the formation of new architecture features in post-Fordist times. Even since the first industrial revolution began, city images and architectural forms of that time have started reacting to violent changes in both science and technology. In modernism a car and well-developed automobile infrastructure served as symbols of modern urban agglomerations. European, Asian and American metropolies were outdoing one another, trying to exceed further construction limits, achieving even better heights and spans. The 1990s as well as the popularization of new computer and communication technologies led to high networking of physical spaces. Architectural nomenclature was permanently enriched by such terms as e.g. Internet of Things, interactive objects, intelligent buildings as well as parametric or personalized design. The development of the Internet on a global basis accellerated the process of globalization and the transfer of the local capital onto the international market. This, in turn, sparked a crisis in many industrial cities, their architectural infrastructure turned out to be insufficient in order to retain investors – especially because foreign markets promised more benefits and the opportunity to offer lower salaries. Economic structures of many cities underwent a tremendous change. Many industrial agglomerations were plagued by deindustrialization and population decline; therefore, a lot of citizens decided to leave their locations for purely financial reasons. Several projects and scientific disciplines soon experienced the redefinition and permeating of their terms. Terminological evolutions in philosophy and sociology (ACT) initiated in the 1980s were subsequently influencing other fields of study. Architecture soon started enforcing a new, more network-like approach towards urban studies, with point, city-forming bottom-up actions aimed to complete complex, ready top-down plans. When it comes to the buildings themselves, the meaning of some building and construction elements was subjected to redefinition, some were given an entirely new significance, which in turn contributed to the creation of functional hybrids. The article is concluded with an exhibition designed for the Museum of Architecture in Wroclaw, which is a research-project experiment devoted to architecture in post-Fordist times and simultaneously constitutes an attempt to define new architectural forms with the help of another work processes.

Artykuł jest próbą podsumowania udziału autorów w realizacji wybranych projektów zespołów rekreacyjnych tworzonych z aktywnym udziałem mieszkańców Łodzi. Przykłady inicjatyw grup obywatelskich przedstawione jako propozycje programowo- funkcjonalne projektowane i realizowane w ramach szerokiego programu rozwoju przestrzeni rekreacyjnych inicjowanego przez władze gminy Łódź. Omówione w artykule projekty i realizacje obejmują lata 2005–2010. Podstawowym omawianym pro gramem jest inicjatywa grupy młodzieży łódzkiej nazwana „Parkiem Kultur” i projektowana na terenie zespołu rekreacyjnego w ramach założenia parkowego w dzielnicy Teofilów. Kolejne projekty kreowane przy udziale Wydziału Sportu i Turystyki Miasta Łodzi wraz z szerokimi konsultacjami społecznymi mieszkańców dzielnic Górna i Rudy, obejmują analizy dwóch zespołów: Stawy Jana w dzielnicy Górna i Stawy Stefańskiego w dzielnicy Ruda.

The participation of non-governmental, societal, cultural and civic organizations on the example of creating Lodz recreational space programs

Abstract

This article is an attempt to summarize the author’s role in creating the chosen recreational complex designs with the active participation of the city inhabitants. The examples of civic group initiatives which are presented as program – function roles, designed and constructed as part of a large recreational space development program, started by the Lodz Municipal Authorities. The described projects and buildings encompass the years 2005 and 2010. The main focus lies on the „Park Kultur”, an initiative of the city youth, designed in the Teofilow district. Other projects, created with the help of the Lodz Sport and Tourism Depatment as well as Gorna and Ruda district inhabitants, encompass the analysis of two areas: Stawy Jana in Gorna District and Stawy Stefańskiego in Ruda District.

Intensywna ekspansja państw, rozwój gospodarczy a także postęp cywilizacyjny wymuszają intensyfikację różnych gałęzi sektorów przemysłu. W związku z powyższym, dziedzina architektury rozpoczęła szereg działań w celu zaspokojenia współczesnych potrzeb społecznych wykreowanych na przestrzeni ostatnich lat. Przestrzenie uniwersyteckie, które stanowią i odgrywają znaczącą rolę w kreowaniu charakteru i atmosfery miejsca, wymagają wciąż zachodzących zmian, ewolucji. Chcąc zachęcić użytkowników do korzystania z nich oraz wywołać pozytywne odczucia użytkownika, architekci dążą do stworzenia elastycznej, uniwersalnej przestrzeni, pełnej innowacyjnych i atrakcyjnych rozwiązań. W tym celu powstają fleksybilne przestrzenie wychodzące naprzeciw potrzebom społecznym. W artykule autorka przedstawi przykłady światowej rangi z dziedziny kreowania atrakcyjnych przestrzeni uniwersyteckich a także spojrzy na proces projektowania uwzględniający teorie z dziedziny psychologii środowiskowej.

Attractiveness of university areas in light of contemporary c ommunity needs

Summary

The intensive expansion of nations, economic development as well as the progress of civilization are compelling growth within various branches of industry sectors. As a result, the field of architecture commenced a series of adaptations so as to satisfy contemporary social needs which have arisen in recent years. University spaces, which represent and play a significant role in forming a place’s character and atmosphere, require ongoing changes; an evolution of sorts. Desiring to encourage people to use them while inducing a positive user experience, architects seek to create flexible, versatile spaces, full of innovative and attractive solutions. To this end, flexible spaces are designed to meet the needs of society. In this article, the author presents world-renowned examples in the field of creative design of university spaces, and delves into their design process taking into account theories in the field of environmental psychology.

Miasta nigdy nie zerwały całkowicie z wiejskością. Już od starożytności wieś i obszary wiejskie pełniły dla mieszkańców miast funkcje rekreacyjne. Tradycyjne prace wykonywane w gospodarstwie wiejskim traktowali i traktują oni jako hobby, któremu oddają się w czasie wolnym. Różnorodne formy rekreacji w miastach czy też realizowane przez ich mieszkańców mają swoje źródło w wiejskich obrzędach i obyczajach. Rustykalną formę rekreacji w mieście stanowi ogrodnictwo miejskie. Znajdujące się w granicach miast ogrody działkowe, przydomowe i komunalne, farmy dla dzieci, uprawiane zgodnie z zasadami permakultury jadalne parki i lasy. „Wiejski” wypoczynek mieszczuchów spełniany jest też przez, coraz częściej lokalizowane wśród wielkomiejskiej zabudowy ośrodki jeździeckie, ścieżki do jazdy konnej i hotele dla koni. Rustykalna rekreacja nierzadko pozwala na integrację mieszkańców miast przez duże zaangażowanie społeczności lokalnych i działalność non-profit w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego.

Rustic forms of recreation implemented and created by modern urban residents

Niniejszy artykuł poświęcony jest procesowi rekultywacji terenów największej kopalni surowców skalnych w Polsce – Kopalni Wapienia „Kujawy”. Zaprezentowany projekt rekultywacji ma priorytet rekreacyjno edukacyjny, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. W projekcie uwzględniona jest analiza środowiskowo-przestrzenna, jak również społeczno-kulturowa i gospodarcza regionu.
Jednym z głównych celów projektu jest stworzenie harmonijnej integracji nowoczesnych rozwiązań architektonicznych z naturalnym krajobrazem charakterystycznym dla obszaru, na którym znajduje się kopalnia. Co więcej, cenne i unikalne walory przyrodnicze będą w pełni wykorzystane w celu ekspozycji zadań rekreacyjno-edukacyjnych centrum. Ponadto, poprzez integrację istniejącej infrastruktury technicznej niezbędnej do prac wydobywczych kopalni z działalnością centrum (m.in. przez odpowiednie zaplanowanie komunikacji) prognozuje się zdynamizowanie rozwoju lokalnej gospodarki. Istotnym aspektem jest również rzetelna analiza potrzeb dydaktycznych adresatów projektu w zależności od ich wieku i zainteresowań oraz dostosowanie jej do bogatej oferty proponowanej przez centrum. Cele rekreacyjne centrum zostały spełnione między innymi dzięki zaprojektowaniu starannie dobranych obiektów architektury krajobrazu zgodnie z potrzebami użytkowymi, psychicznymi i biologicznymi młodego człowieka. Przez połączenie rekreacyjnego charakteru przedsięwzięcia z edukacyjnym, oczekuje się dużego zainteresowania nie tylko regionalnych szkół i placówek edukacyjnych, ale także lokalnej społeczności. Projekt ma potencjał innowacyjności, dzięki czemu może nabrać znaczenia w skali ogólnokrajowej, także ze względu na unikatowy charakter projektowanych rozwiązań.

“Kujawy” recreation and education center as an example of innovative postmining area reclamation

Abstract:

This article is dedicated to the reclaim process of the biggest rock resources mine in Poland: „Kujawy” Limestone Mine. The reclaim project has recreation and education function, with the special focus on the needs of pupils at school and pre-school age. The project includes the environmental, socio-cultural and economic analysis of the region. One of the main targets of the project is the harmonious integration of architectural solutions with the characteristic mine landscape of the area. What is more, this project fully exploits the environmental factors of this particular place and uses them to realize its recreation and education function. The integration of the already existing technical infrastructure of the excavation areas with the Center activities program will assure the acceleration of the local economy. Another important aspect is a thorough analysis of didactic needs of the addressees of this project, taking into consideration their age and interests, resulting in a rich offer of the Centre’s activities range. The recreation function of the Center is realised through a thorough choice of architecture objects, and shaping their design in accordance with the psychological and biological needs of children and teenagers. Combining the recreation and educational function of the investment is expected to raise a substantial interest from among not only the local schools and education units, but also among the local community. The project has a great innovative potential, which can distinguish it on a national level, considering particularly a unique character of the proposed design solutions.

Milan can count in its attractions one of the most ancient public parks in Europe, the ‘Giardini Pubblici’ (Public Gardens) opened in 1784 by Austrian Government to bring in Lombardy the Vienna’s grandeur. It was a success and can be reported as the first recreational public open space in Italy. After almost 200 hundred years, Milan started to face with the problem of the loss of its green structure overwhelmed by the continuous growing of the urban fabric. The answers were two wide parks devoted with the idea of reforestation that created a new definition of the outskirts of the Lombard metropolis: Boscoincittà (‘Wood-in-the-town’) coming out from the requalification of former agricultural fields and Parco Nord Milano (Northern Milan Park) renovating the brownfields left by heavy industry. Both of them were and are devoted for the recreational use and improved the quality of life of the people living in Milan. At the end of the XX century a new series of parks, at a quarter scale, replaces some former derelict industrial areas, left in various places inside the historic urban context of Milan. Finally in the last ten year Milan regenerated itself changing its skyline, but this kind of ‘revolution’ brought a quantity of new parks and opens spaces really devoted to recreational use at various scales, always in direct connection with the built environment both dedicated to residential or office use. The paper illustrates this time line reporting and discussing how the perception of recreational open spaces has changed in Milan, the un-expected green growing city.

Various factors and conditions that affect the organisation of architectural environment of entrance groups of public service establishments located on the ground floors of residential buildings are comprehensively reviewed in the article. Available design features and compositional and spatial solutions of various built-in public service establishments that contribute to the solution of problems of aesthetic expression of residential development.

The article reveals the importance of art exhibitions as part of an integrated cultural environment of the city, their usage for innovative cultural, educational and social projects. The potential of exhibitions’ attractions for enriching of recreational area of the city has been analyzed. The aspects of modern exhibitional strategy forming, creation of structural model of artistic character exhibition activity, analyzed the elements of exhibition space organization, exhibition forms and objects. The urgent directions of art installations creation as a tool for the implementation of creative ideas were defined, outlined the options for their placement in the public space of the city.

Umiejętność właściwego wykorzystania współczesnych osiągnięć techniki w zakresie światła wydaje się stosunkowo prosta. Jednakże w obszarach zabudowy miejskiej odczuwalny jest niejednokrotnie znaczny dyskomfort powodowany nieumiejętnym doborem oświetlenia do miejscowej specyfiki i lokalnych potrzeb. Istotne różnice w natężeniu oświetlenia, powodowane nieumiejętnym doborem oświetlenia podkreślającego miejscowe aspekty kreowania przestrzeni publicznej, doprowadzają miejscami do zatarcia granicy percepcji pomiędzy dniem i nocą, a z drugiej strony strefy mniej oświetlone stają się optyczną „czarną dziurą”. W artykule zwrócono uwagę na odpowiednio planowane i projektowane oświetlenie budynków, stref zamieszkania zbiorowego, ulic i innych elementów przestrzeni w aspekcie społecznym, w taki sposób, aby niezależnie od komfortu życia mieszkańców przeciwdziałać zjawisku zanieczyszczenia światłem.

Influence of the Technological Solutions Used in Residential Area Lighting Systems on Sociology and the Light Pollution of the Natural Environment

Artykuł dotyczy zagadnień związanych z rekreacją, występującą w przestrzeniach architektonicznych jednorodzinnych domów zlokalizowanych w krajobrazie w terenach poza miastem. Funkcja wypoczynkuodgrywa w przestrzeni domu wolno stojącego bardzo ważną rolę, ponieważ związana jest na co dzień z życiem rodziny. Artykuł prezentuje trzynaście nagrodzonych projektów architektoniczno urbanistycznych studentów drugiego roku wykonanych w roku akademickim 2015/2016 w Katedrze Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Pokazują, zdaniem autora, tęsknotę do zamieszkania w naturalnym środowisku, w otoczeniu łąk, lasów, jezior, gór, mórz etc. w odosobnieniu, ciszy i spokoju. Dążenia i marzenia mieszkańców do bycia na co dzień z naturą znajdują swoje odbicie w projektowaniu oraz realizacji miejsc zamieszkania w środowisku mieszkaniowym wzajemnie ściśle powiązanym ze środowiskiem przyrodniczym.

Inside – Outside of a House

Abstrakt

The paper discusses the issues tied with recreation in the architectural spaces of single-family detached houses located within the landscape outside of cities. Recreation plays a very important role in the space of a single-family detached house, as it is tied with the everyday life of a family. The paper presents thirteen award-winning architectural and urban designs developed by second year students during the 2015/2016 academic year, developed at the Chair of the Housing Environment of the Faculty of Architecture of the Cracow University of Technology. According to the author’s opinion, they illustrate the yearning for a life in a natural environment, surrounded by meadows, forests, lakes, mountains and seas, in isolation, peace and quiet. The efforts and dreams of inhabitants who want to be surrounded by nature every day have been reflected in the design and construction of residential areas in a housing environment that is strictly and mutually tied with the natural environment.