Artykuł stanowi odpowiedź na tekst Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011a), w którym autorki odnoszą się krytycznie do opisu polskich przydawek postpozycyjnych, zaproponowanego przez Rutkowskiego i Progovac (2005) i Rutkowskiego (2007) oraz proponują własny opis oparty na modelu Boucharda (2002). W niniejszym artykule twierdzi się, że spór wynika z różnic w sposobie rozumienia terminu „klasyfi kujący”, stosowanego w odniesieniu do przydawek. W ujęciu Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (2011b) „przydawka klasyfikująca zawęża denotację nadrzędnego rzeczownika”, natomiast w ujęciu Rutkowskiego (2007) pojęcie to jest węższe i odnosi się do sytuacji, w której wyodrębnia się klasę potencjalnych denotatów w kontraście do innej klasy. Co więcej, Rutkowski i Progovac określają mianem „klasyfikujących” jedynie przydawki postpozycyjne, natomiast Cetnarowska, Pysz i Trugman zaliczają do klasyfikujących także tzw. przydawki klasyfikujące ruchome, mogące poprzedzać rzeczownik. W artykule sugeruje się, iż jakkolwiek podejście Cetnarowskiej, Pysz i Trugman (CPT) w większym stopniu ujmuje fakty empiryczne, w żadnym z proponowanych modeli nie jest możliwy pełny opis właściwości semantyczno-składniowych polskich przydawek postpozycyjnych.
