Kryzys wartości w Rumunii i kulturowe przedstawienie chamstwa w Atlasie (wielko)miejskiego chamstwa
Niniejsza praca ma na celu poddanie analizie kryzysu rumuńskich wartości z krytycznego punktu widzenia zapoczątkowanego kampanią „Antychamstwo”, zorganizowaną przez radio Guerilla oraz agencję reklamową Propaganda. Kampania ta powstała w odpowiedzi na rozprzestrzenianie się anty-kulturalnego zjawiska chamstwa we współczesnym społeczeństwie rumuńskim. W pierwszej części artykułu badany jest kontekst szerzenia się zjawiska grubiaństwa na tle kryzysu wartości w okresie transformacji ustrojowej i późniejszym. Druga część pracy wprowadza w widowisko wielkomiejskiej światowości, biorąc pod lupę wspomnianą kampanię medialną, dzięki której zrodził się pomysł na niniejsze studium. W trzeciej części artykułu przedstawione są uściślenia teoretyczne względem procesów stereotypizacji i kategoryzacji stojących u podstaw podobnych typologii ludzkich. Stereotypy sportretowane w ramach kampanii mogą więc prowadzić do stygmatyzacji, lecz mają one charakter sankcjonujący i stanowią element posługiwania się kulturą medialną jako formą społeczno-kulturalnego aktywizmu. W kolejnej części nakreślony jest portret chama jako typu ludzkiego na podstawie definicji proponowanych przez osoby publiczne bądź przedstawicieli świata kultury na przestrzeni lat, począwszy od grubianina u Iona L. Caragiale i skończywszy właśnie na chamie nakreślonym w Atlasie miejskiego chamstwa. W ostatniej części pracy próbuje się odpowiedzieć na pytania związane z językowym aspektem tekstów składających się na Atlas, badając typ tekstu dziennikarskiego, stosunek między tym, co ludzkie a tym, co nieludzkie, stylistykę „form bez tła” czy wreszcie źródła komizmu.

Natura i strategie dyskursu kobiecego we francuskiej literaturze końca XX wieku
Artykuł omawia problem ustalenia kryterium definiowania pojęcia dyskursu. Zawiera analizę współczesnych francuskich powieści kobiecych, zgodnie z kryteriami, które prowadzą do wniosku, że są one wyrazem pluralistycznego dyskursu literackiego. Artykuł przedstawia także przegląd różnych ujęć pojęcia strategii i wskazuje te, które dominują w niniejszym dyskursie.

Tożsamość amazighijska i język francuski. Wokół auto-przekładu powieści Lhoussaina Azerguiego Le pain des corbeaux
Punktem wyjścia rozważań zawartych w artykule jest próba uchwycenia znaczenia decyzji akty-wisty amazighijskiego Lhoussaina Azerguiego, który, choć zaangażował się w proces rewitalizacji marginalizowanego do tej pory języka Berberów, postanawia w końcu przetłumaczyć swoją własną powieść na francuski. Zjawisko rodzącej się literatury amazighijskiej daje się umiejscowić w per-spektywie trans-kolonialnych renegocjacji tożsamościowych Maghrebu. Co więcej, można uznać, że wchodzi ono w nową fazę, gdy pisarz porzuca ciasną wierność wobec języka mniejszościowego, by zmierzyć się z językiem bogatszym w tradycję literacką. Jest to swoista „zdrada z obietnicą powrotu”, mogąca prowadzić do nowego etapu w rozwoju kultury amazighijskiej.
Sama treść powieści Azerguiego uzasadnia także gest auto-przekładu. Mowa w niej o konieczności przełamania ograniczeń mentalnych własnej kultury. Bohater, powracający z więzienia dziennikarz, nie znajduje miejsca wśród swoich, gdyż i oni, opierając się na ancestralnych wierzeniach, uznają pisanie za gest posiadający moc magiczną, a więc transgresyjny, nieuprawniony i zasługujący na karę śmierci. Odtrącony przez kulturę tradycyjną intelektualista musi więc szukać sojuszników w świecie zewnętrznym, starając się o przełamanie szczelności granic między tym, co lokalne a tym, co globalne.

„Szczęśliwy” Włoch w Krakowie.
Biografia i twórczość językowo-literacka Gianniniego Fortunato pomiędzy Włochami a Polską
Każdy italianista w trakcie studiów natrafił zapewne na nazwisko Giannini Fortunato w kontekście jego dwóch najbardziej znanych w Polsce dzieł: Słownik włosko – polski polsko włoski i Praktyczna metoda języka włoskiego. Ten nauczyciel języka włoskiego, przybyłego do Krakowa ponad wiek temu, bez cienia wątpliwości dostarczył kolejnych bodźców w relacjach językowo-kulturowych od wieków istniejących pomiędzy tymi dwoma państwami. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie biografii i dorobku Gianniniego, który jawi się nader płodny na obydwu frontach językowych. Ponadto pozostawione przez Gianniniego świadectwo literackie jest niewątpliwie godne uwagi zarówno z historycznego jak i językowego punktu widzenia.