FAQ

2020 Następne

Data publikacji: 09.2020

Licencja: CC BY-NC-ND  ikona licencji

Redakcja

Redaktor naczelny Orcid Alicja Jagielska-Burduk, Anna Koziczak

Redaktor tomu dr Alicja Jagielska-Burduk

Zawartość numeru

Agata Lizak

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 45-60

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.002.12386
W ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami brak jest przepisów, które wyczerpująco odnosiłyby się do problemu właściwego wyeksponowania zabytków ruchomych. Tymczasem, podobnie jak ma to miejsce w przypadku otoczenia zabytków nieruchomych (podlegającego w pewnych przypadkach ochronie), tak i otoczenie ruchomości może pośrednio wpływać na ich wartość historyczną, artystyczną czy naukową. W artykule poruszone zostały cztery główne aspekty problemu. Omówiono, na ile ochronę otoczenia zabytku ruchomego zapewnia ochrona zabytku nieruchomego, w którym ten pierwszy się znajduje. Przeanalizowano zakres prawnego ograniczenia możliwości trwałego przeniesienia zabytku ruchomego wpisanego do rejestru, z naruszeniem ustalonego tradycją wystroju wnętrza. Skupiono się na problematyce ochrony otoczenia zabytków w istocie błędnie zakwalifikowanych jako ruchome (np. elementów małej architektury). Rozważono także, na ile konieczność właściwego wyeksponowania zabytku wynika z ogólnych obowiązków jego dysponenta. W artykule, poza formalno--dogmatyczną analizą przepisów de lege lata, przedstawiono także elementy ewolucji przepisów na omawiany temat. Podjęto również próbę sformułowania postulatów de lege ferenda.
Czytaj więcej Następne

Marek Mrówczyński

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 61-82

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.003.12387
Opracowanie poświęcone jest przepisom szczególnym w zakresie egzekucji administracyjnej z ruchomości o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej i w zakresie egzekucji sądowej z ruchomości o wartości historycznej lub artystycznej. Rozważania na ten temat są tym bardziej potrzebne w obliczu nowelizacji tych przepisów dotyczących egzekucji administracyjnej, która to nowelizacja weszła w życie w 2020 r. Sformułowania „ruchomość o wartości historycznej, naukowej lub artystycznej” i „przedmiot o wartości historycznej lub artystycznej” nie są tożsame z pojęciem zabytku, mającym swoją legalną definicję w polskim prawie. Niemniej pojęcia te obejmują sobą węższe pojęcie zabytku. Odrębności zawarte w tych przepisach szczególnych, a dotyczące szacowania, dozoru i sprzedaży, nie mają na celu stworzenia reżimu prawnego chroniącego przedmioty tej kategorii, w tym zabytki, przed egzekucją. Zmierzają natomiast – ze względu na specyfikę tych przedmiotów – do zapewnienia prawidłowości czynności egzekucyjnych i usprawnienia egzekucji. Istotne jest, że ustawodawca nie wyłącza w stosunku do tych ruchomości zwykłych sposobów sprzedaży, tzn. możliwa jest sprzedaż na zasadach ogólnych.
Czytaj więcej Następne

Olivia Rybak-Karkosz

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 83-96

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.005.12389
Artykuł porusza tematykę ochrony przysługującej artystom – twórcom grafiki artystycznej przed powstaniem prawa autorskiego. Opisana została forma protekcji, jaką był przywilej. Poruszono takie kwestie jak: historyczne ujęcie, cel ochrony, sposób jej uzyskania, podmioty uprawnione do występowania o ochronę, podmioty uprawnione do jej wydawania, zasięg ochrony, procedura przyznawania oraz kary grożące za naruszenie postanowień. Opracowanie dotyczy najważniejszych rynków graficznych krajów Europy z okresu działalności mistrzów dawnych, tj. od XVI do XVIII w., czyli do czasu ukazania się pierwszego nowoczesnego aktu prawnego chroniącego autorów, jaką była Deklaracja Praw Geniusza wydana w czasie rewolucji francuskiej. Rozważania zamyka ustawa The Engraving Copyright Act 1734, uważana za łącznik pomiędzy ochroną wynikającą z przywilejów a współcześnie rozumianym prawem autorskim i jednocześnie stanowiąca jego pierwowzór. Prawo autorskie w rozumieniu dzisiejszym, obejmujące ochronę własności intelektualnej twórcy, powstało pod koniec XIX w. na skutek przyjęcia konwencji berneńskiej. Grafika jako dział sztuk plastycznych została nią również objęta.
Czytaj więcej Następne

Ryszard Nowicki

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 97-114

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.006.12390
Bydgoszcz w 1920 r., po trwającej blisko półtora wieku niewoli, powróciła do Polski. Władze polskie przejęły założoną przez Niemców w 1903 r. Stadtbibliothek Bromberg. Znajdował się w niej wartościowy księgozbiór, liczący ok. 75 tys. tomów. W instytucji kultury zgromadzono zaledwie 300 książek polskich. Od połowy 1920 r. do wybuchu II wojny światowej dyrektorem Biblioteki był Witold Bełza. Zachował on cenny księgozbiór proweniencji poniemieckiej. Działając w trudnym dla Polski i miasta okresie, doprowadził do pozyskania zbiorów z proweniencją polską i uznania bydgoskiej Biblioteki Miejskiej za jedną z najważniejszych bibliotek publicznych w kraju.
Czytaj więcej Następne

Katarzyna Schatt-Babińska

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 115-130

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.004.12388
Zgodnie z przepisami, właściciel zabytku ma obowiązek opieki i ochrony zabytku, w tym również do przeprowadzenia niezbędnych przy zabytku prac w celu jego zachowania (art. 5 i 28 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami). Ponoszenie kosztów związanych z zachowaniem zabytku jest jednym z obowiązków właściciela. W artykule zostały przeanalizowane możliwości zabezpieczenia niezbędnych funduszy na remont w przypadku sprzedaży prywatnemu inwestorowi zabytku przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego. Dwie instytucje z zakresu prawa bankowego są szczególnie godne uwagi: akredytywa i gwarancja bankowa. Celem opracowania jest zbadanie wykorzystania potencjału tych instytucji w ochronie zabytków.
Czytaj więcej Następne

Jakub Hanc

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 131-154

https://doi.org/10.4467/2450050XSNR.20.007.12391
W literaturze przedmiotu problematyka tzw. kontratypu sztuki jest ciągle żywo dyskutowana. Coraz częściej wypowiedzi doktrynalne wskazują na konieczność uwzględnienia w dyskursie regulacji międzynarodowych i konstytucyjnych tyczących wolności słowa, w tym w szczególności – wolności ekspresji artystycznej. W niniejszym artykule przyjęto nieco odmienną optykę i dokonano analizy tego pozaustawowego kontratypu w kontekście wypowiedzi krytyków, historyków sztuki, samych artystów oraz prawników. Zabieg ten pozwala na udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy zaproponowane w nauce prawa karnego warunki wyłączające bezprawność czynu są pożytecznym narzędziem, ułatwiającym sędziemu prawnokarną ocenę konkretnego stanu faktycznego.
Czytaj więcej Następne

Katarzyna Chałubińska-Jentkiewicz

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 168-171

Czytaj więcej Następne

Grażyna Szumlicka-Rychlik

Santander Art and Culture Law Review, 1/2020 (6), 2020, s. 172-176

Czytaj więcej Następne