Projektowanie kursu ESP w środowisku akademickim jest wyzwaniem wielowymiarowym. Aby to osiągnąć, powinniśmy odpowiedzieć na potrzeby i zainteresowania naszych studentów, co w większości wypadków oznacza włączenie do kursu językowego treści tematycznych (specjalistyczne słownictwo, typowe gatunki, autentyczne materiały, praktyki społeczności dyskursu). To nakłada na praktyków konieczność zmierzenia się z brakiem specjalistycznej wiedzy dyscyplinarnej, co może być bardzo trudne z powodu różnych czynników. Jednym z nich może być trudność w zdobyciu wiedzy specjalistycznej ze względu na zbyt rozbudowany program nauczania i politykę instytucjonalną (np. nauczanie wielu ESP w tym samym czasie). Innym może być znalezienie właściwej równowagi między wiedzą opartą na dyscyplinie  a czystym językiem w takim kursie. Wydaje się, że wystarczające doświadczenie w nauczaniu języków, które praktycy powinni posiadać, aby pomóc uczniom rozpocząć używanie języka jako narzędzia komunikacji dla ich celów akademickich i zawodowych, można osiągnąć przez staranny wybór rodzaju programu nauczania, umiejętności akademickich oraz typów wypowiedzi pisemnej zalecanych do wyćwiczenia, jak też specjalistycznych tematów dotyczących prezentowanego języka i niezawodnego źródła materiałów w celu podniesienia motywacji i możliwych do wykorzystania w formie przykładów. W niniejszym artykule opisano uwzględnienie powyższych elementów podczas projektowania specjalistycznych kursów języka angielskiego dla studentów studiów licencjackich i magisterskich z dziedziny biologii, geografii i fizyki na Wydziale Nauk Ścisłych Uniwersytetu Masaryka w Brnie w Republice Czeskiej. Prezentowany tekst analizuje, które elementy kursu językowego są wspólne dla wspomnianych poddziedzin EST i  gdzie ich sylabusy zaczynają się różnić.

Celem artykułu jest dyskusja na temat używania autentycznej dokumentacji medycznej w łacińskiej terminologii medycznej dla studentów medycyny podczas ich pierwszego roku na Uniwersytecie Masaryka w Brnie. Pomimo iż dostęp do dokumentacji medycznej jest ograniczony i że studenci jeszcze nie mają doświadczenia w medycynie klinicznej, a nauczyciele terminologii nie posiadają wykształcenia medycznego, lecz filologiczne, wykorzystanie dokumentacji medycznej okazuje się bardzo motywującym elementem szkolenia, gdyż pozwala uczniom obserwować, w jaki sposób techniczna łacina medyczna wykorzystywana jest w rzeczywistych sytuacjach, i sprawia, że zajęcia są  bardziej praktyczne.

Na temat doświadczeń z perspektywy zarówno nauczycieli, jak i studentów. Streszczenie: Virtual Erasmus to projektem wykorzystujący metodę studium przypadku, który powstał w wyniku współpracy studentów prawa z trzech uniwersytetów europejskich. Tego rodzaju trójstronna współpraca na odległość, a więc przy wykorzystaniu platformy e-learningowej, daje przyszłym prawnikom możliwość zdobycia doświadczenia istotnego w ich późniejszym życiu zawodowym. Biorąc pod uwagę format projektu, trzeba podkreślić, że studenci mają możliwość wykorzystania i rozwijania umiejętności pracy zespołowej w środowisku międzykulturowym i międzynarodowym. Udział w projekcie pozwala również poznać i zrozumieć różne konteksty prawne i kulturowe przy jednoczesnym ćwiczeniu języka, umiejętności miękkich oraz umiejętności potrzebnych w zawodzie prawnika. Ponadto projekt promuje  autonomię uczenia się – studenci sami muszą organizować większość swojej pracy, a dzięki przydzielonym zadaniom aktywizującym, których celem jest rozwiązywanie problemów, uczestnicy projektu wzmacniają  swoje umiejętności badawcze, zarówno indywidualnie, jak i we współpracy z grupą. Wreszcie, i co najważniejsze, będąc w bezpośrednim kontakcie z autentycznymi materiałami związanymi z ich dyscypliną, uczestnicy projektu nie tylko spotykają się ze słownictwem właściwym dla swojej dziedziny, ale także ćwiczą umiejętności produktywne, na przykład podczas prezentacji swojego projektu w formie pisemnej. Dodatkowa korzyść zawodowa polega na możliwości podzielenia się poglądami na temat tego, jak podobne problemy prawne są postrzegane i rozpatrywane w różnych jurysdykcjach w całej Europie. W niniejszym artykule przedstawiono projekt zrealizowany w latach 2017–2018, wraz z jego uzasadnieniem pedagogicznym oraz refl eksjami

Wielu lektorów, prowadzących zajęcia z pisania akademickiego stara się pomóc studentom w pokonaniu bariery między pisaniem podejmowanym, aby osiągnąć cele zwane osobistymi lub prywatnymi, i tak zwanym pisaniem o charakterze akademickim. To ostatnie wydaje się stanowić o wiele większe wyzwanie. Aby ułatwić stu dentom postawienie pierwszych kroków w roli autorów  tekstów akademickich, można zaproponować im zredagowanie krótkiego artykułu do Wikipedii, co będzie od nich wymagało zademonstrowania kilku umiejętności związanych z pisaniem akademickim, takich jak streszczanie i parafrazowanie. Wybierając artykuł i oceniając wiarygodność źródeł, będą musieli wykazać się umiejętnością krytycznego myślenia, a podczas tworzenia artykułu – znajomością konwencji dotyczących wybranego gatunku, czyli tekstów z Wikipedii. W moim artykule opisuję projekt, który zrobiłam wspólnie z grupą studentów archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Poprosiłam studentów o wybranie tematów i zebranie literatury dotyczącej tych zagadnień. Następnie studenci mieli napisać krótkie artykuły poruszające wybrane przez siebie kwestie. Wskażę potencjalne korzyści i trudności związane z tym projektem, a także przedstawię opinie studentów, którzy wzięli w nim udział.

W artykule prezentuje się kolejno sylwetki trzech historyków i teoretyków muzyki renesansu: Jerzego Libanusa z Legnicy, Sebastiana z Felsztyna i Marcina Kromera. Na przykładzie ich dzieł objaśnia się podstawowe abrewiacje oraz sygle występujące w średniowieczu i renesansie. Powyższe uwagi ułatwią studentom muzykologii lekturę starodruków. Uwagi te uzupełnia wykaz podstawowych prac poświęconych odczytywaniu skomplikowanego tekstu łacińskiego.