Designing an ESP course in an academic setting is a multidimensional challenge. To meet it, we should address the needs and interests of our students, which in most cases means incorporating subject-specific content (specialized vocabulary, typical genres, authentic materials, discourse communities practices) into a language course. This on the practitioners’ part involves tackling their lack of disciplinary expertise, which might be very difficult for various factors. One of them might be difficulty in gaining expertise due to a wider curriculum and institutional policies (like teaching many ESPs at the same time). Another might be finding the right balance between discipline-based knowledge and pure language on such a course. It seems that the adequate language teaching expertise which the practitioners should possess in order to help students start using the language as a communication tool for their academic and occupational purposes, can be achieved through a  careful choice of the syllabus type to be adopted, the academic skills and genres to be practised, the specialized topics for the language to be presented and reliable sources of materials to raise motivation and serve as an example. This paper describes taking the aforementioned elements into account when designing specialized English language courses for BSc and MSc students of Biology, Geography and Physics, at the Faculty of Science, Masaryk University in Brno, Czech Republic. It analyses which language course elements can be shared across the mentioned sub-disciplines of EST, and where their syllabi start to diverge.  

Projektowanie kursu ESP w środowisku akademickim jest wyzwaniem wielowymiarowym. Aby to osiągnąć, powinniśmy odpowiedzieć na potrzeby i zainteresowania naszych studentów, co w większości wypadków oznacza włączenie do kursu językowego treści tematycznych (specjalistyczne słownictwo, typowe gatunki, autentyczne materiały, praktyki społeczności dyskursu). To nakłada na praktyków konieczność zmierzenia się z brakiem specjalistycznej wiedzy dyscyplinarnej, co może być bardzo trudne z powodu różnych czynników. Jednym z nich może być trudność w zdobyciu wiedzy specjalistycznej ze względu na zbyt rozbudowany program nauczania i politykę instytucjonalną (np. nauczanie wielu ESP w tym samym czasie). Innym może być znalezienie właściwej równowagi między wiedzą opartą na dyscyplinie  a czystym językiem w takim kursie. Wydaje się, że wystarczające doświadczenie w nauczaniu języków, które praktycy powinni posiadać, aby pomóc uczniom rozpocząć używanie języka jako narzędzia komunikacji dla ich celów akademickich i zawodowych, można osiągnąć przez staranny wybór rodzaju programu nauczania, umiejętności akademickich oraz typów wypowiedzi pisemnej zalecanych do wyćwiczenia, jak też specjalistycznych tematów dotyczących prezentowanego języka i niezawodnego źródła materiałów w celu podniesienia motywacji i możliwych do wykorzystania w formie przykładów. W niniejszym artykule opisano uwzględnienie powyższych elementów podczas projektowania specjalistycznych kursów języka angielskiego dla studentów studiów licencjackich i magisterskich z dziedziny biologii, geografii i fizyki na Wydziale Nauk Ścisłych Uniwersytetu Masaryka w Brnie w Republice Czeskiej. Prezentowany tekst analizuje, które elementy kursu językowego są wspólne dla wspomnianych poddziedzin EST i  gdzie ich sylabusy zaczynają się różnić.