Niniejszy artykuł ma charakter empiryczny i podejmuje ważną kwestię dotyczącą interwencji kryzysowej w kontekście pracy zawodowej lekarza na różnych oddziałach szpitalnych. Celem zrealizowanego projektu diagnostycznego było poznanie opinii studentów kierunku lekarskiego w Polsce na powyższy temat. Prezentowany artykuł jest raportem na temat wyników badań w grupie 31 studentek i 19 studentów. Przeprowadzona analiza empiryczna pozwoliła na zdiagnozowanie kwestii związanych z występowaniem kryzysów u pacjentów oraz lekarza, a dokładnie z: znajomością terminologii – interwencja kryzysowa, użyteczności technik interwencyjnych w pracy lekarza, osobistymi trudnościami studentów w kontakcie z pacjentem w różnych kryzysach osobistych (przemoc domowa, gwałt, diagnoza choroby nowotworowej lub zakażenia HIV, utrata dziecka, samobójstwo bliskiej dla pacjenta osoby, uzależnienia), obaw związanych z wpadnięciem w określony kryzys przez przyszłych lekarzy (wypalenie zawodowe, pracoholizm, depresja, kryzys rodzinny, stres zawodowy i potencjalne używki), przydatności zajęć fakultatywnych dotyczących interwencji kryzysowej na polskich uczelniach oraz działań pomocnych dla studentów w rozwiązywaniu ich kryzysów.

Artykuł ukazuje trudności i problemy, które w codziennych obowiązkach zawodowych napotykają pracownicy socjalni. W pierwszej części autorka nakreśla teoretyczne podstawy badań, dokonując charakterystyki pracownika socjalnego pod kątem cech osobowościowych. Stanowi to bazę, na której osoby pracujące socjalnie mogą skutecznie mierzyć się z obowiązkami w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Pracownik socjalny to zawód, na którym ciąży ogromna odpowiedzialność za wyjście z kryzysu innych ludzi. Dlatego jest bezcenny w sytuacji zagrożeń cywilizacyjnych, jakimi jest m.in. pandemia. W drugiej części artykułu przedstawiono badania własne, których celem było poznanie opinii pracowników socjalnych na temat ich pracy w okresie pandemicznym. Przedstawiono zarówno zalety, jak i wady pracy w omawianym czasie.

Zagadnienie ustalenia odpłatności za usługi świadczone w domach pomocy społecznej jest niezwykle złożone i bywa problematyczne. W niniejszym artykule omówione zostaną podstawowe kwestie związane z tym zagadnieniem. Analizie poddane zostanie grono osób zobowiązanych do wniesienia opłaty za pobyt mieszkańca w domu pomocy społecznej wraz z regulacjami dotyczącymi określenia wysokości opłaty oraz trybu konkretyzacji zobowiązania. Omówione zostaną również najnowsze zmiany obejmujące instytucję zwolnienia z opłaty. Celem artykułu jest prezentacja procesu ustalenia opłaty za pobyt mieszkańca domu pomocy społecznej wraz ze wskazaniem rozwiązań, których zastosowanie służy interesom wszystkich stron postępowania. 

Bezrobocie jako proces w wymiarze podmiotowym wiąże się z przemianami w egzystencji człowieka. W opracowaniu wskazuję, że najważniejszym negatywnym skutkiem bezrobocia jest niszczenie przestrzeni wartości człowieka pozostającego bez pracy. Szczególnie zagrożone są: godność, wolność i odpowiedzialność. Zagrożenia dotyczą także wartości społecznych, jakie urzeczywistniają się w pracy człowieka.

Celem tego artykułu jest charakterystyka sytuacji zawodowej kobiet w Krakowie i Galicji na przełomie XIX i XX. Omówione są w nim dane pochodzące ze spisów, dane dotyczące zatrudnienia kobiet, kwestie edukacji kobiet w Galicji oraz poszczególne zawody: nauczycielki, służby domowej, robotnic oraz usług. Praca była koniecznością, a nie realizacją własnych zainteresowań czy ambicji, częściej pracowały panny, zamążpójście oznaczało rezygnację z pracy zawodowej. Warunki pracy służby domowej były bardzo ciężkie, a płace niższe w przemyśle.

W artykule skoncentrowano się na zaprezentowaniu zakresu działań i zadań polityki senioralnej. W pierwszej części artykułu zaprezentowano najważniejsze dokumenty o charakterze międzynarodowym, które kształtowały politykę senioralną na arenie światowej. Następnie omówione dwa najważniejsze dokumenty, które kształtują polską politykę senioralną. W dalszej części artykułu, aby zobrazować konkretne rozwiązania, ukazano działania miasta Opola w kontekście aktywnej polityki senioralnej.

Współczesny rynek pracy nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie ulega stałym przeobrażeniom. Zachodzące w tym zakresie transformacje zależą od wielu czynników. Jednym z nich, prócz zmian demograficznych, są zmiany w stosunku do aktywności zawodowej osób z różnymi niepełnosprawnościami, w tym ze spektrum autyzmu. Wyłaniające się tendencje nakreślają proces pozytywnie zachodzących zmian. I tak, w ostatnich dziesięciu latach daje się zauważyć wzrost wskaźnika zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami, który 2019 roku w porównaniu z rokiem 2018 uległ zwiększeniu o 0,6 pkt. proc. do poziomu 26,8%. Ponadto wyniki Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności wskazują, że w 2019 roku w porównaniu z rokiem poprzednim współczynnik aktywności zawodowej osób z niepełnosprawnościami w wieku produkcyjnym wzrósł o 0,5 pkt. proc., co stanowi wzrost o 2,9 pkt. proc. w stosunku do roku 2015 (https://niepelnosprawni. gov.pl/p,80,rynek-pracy).

Osoby niepełnosprawne są wśród nas i chciałyby funkcjonować na równi ze wszystkimi. Państwo powinno zapewniać pełną realizację wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności wszystkich osób niepełnosprawnych1, w tym również g/Głuchych. Zapewnia to między innymi Ustawa o języku migowym i innych środkach komunikowania się z 19 sierpnia 2011r.2, dzięki której osoby niesłyszące powinny mieć ułatwiony kontakt z urzędnikami. Poszerzeniem zapisów Ustawy jest Program Rządowy DOSTĘPNOŚĆ PLUS. Jego celem jest zapewnienie swobodnego dostępu do dóbr, usług oraz możliwości udziału w życiu społecznym i publicznym osób o szczególnych potrzebach3. Zakłada on poprawę m.in. dostępności architektonicznej, cyfrowej, edukacyjnej i organizacyjnej. Należy jednak zadać pytanie: Czy zapisy ustawowe i programowe są realizowane w rzeczywistości i w jakim zakresie? W niniejszym artykule opisano, jak poszczególne placówki administracji publicznej (banki, policja, pogotowie ratunkowe, straż pożarna, urząd miasta, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, szkoły publiczne) realizują Ustawę o języku migowym i innych środkach komunikacji. Z ostatniej części artykułu pt. „Zderzenie z rzeczywistością” można dowiedzieć się, jak naprawdę wygląda sytuacja osób niesłyszących, którzy z różnych przyczyn korzystają z placówek administracji publicznej oraz jak funkcjonują wybrane instytucje publiczne mając na uwadze dobro osób g/Głuchych.

Artykuł ma charakter empiryczny i podejmuje kwestię znaczenia wpływu komunikacji interpersonalnej na działalność danego zakładu pracy. Celem niniejszego badania było poznanie opinii studentów z polskich uczelni akademickich na powyższy temat. Prezentowany artykuł jest raportem na temat wyników badań, przeprowadzonych w grupie 62 studentek i 45 studentów. Przeprowadzona analiza empiryczna pozwoliła na diagnozę wiedzy i opinii studentów na temat: definicji pojęcia, jakim jest komunikacja interpersonalna, zarówno cech, jak i funkcji komunikacji interpersonalnej w kontekście efektywnego funkcjonowanie każdego przedsiębiorstwa, najbardziej skutecznych kanałów komunikacyjnych w danym miejscu pracy, a także nowych technologii usprawniających komunikację między pracownikami. Odpowiednie wnioski zostały sformułowane oraz wyjaśnione w dyskusji, wraz z potencjalnymi przyczynami takich, a nie innych odpowiedzi uczestników badania. 

Straż Miejska Miasta Krakowa we współpracy z radnymi dzielnic organizuje i prowadzi kursy samoobrony, dedykowane różnym grupom odbiorców. Wyniki przeprowadzonych wśród uczestników badań pokazują, że udział w kursie samoobrony pozytywnie wpływa na poczucie własnego bezpieczeństwa i pewność siebie, co dla osób pracujących w obszarze pomocy społecznej na terenie Krakowa może stanowić zachętę do wzięcia udziału w kolejnych edycjach kursu i podniesienia swoich umiejętności w tym zakresie. Pracownicy socjalni często narażeni są w swojej pracy na zachowania agresywne i, jak pokazują badania, nie są oni przygotowani do radzenia sobie w takich sytuacjach. Wśród szkoleń oferowanych tej grupie zawodowej, za deficytowe uznawane są, przez samych pracowników socjalnych, szkolenia z zakresu samoobrony oraz radzenia sobie w sytuacjach zagrożenia. Zaprezentowane w niniejszym tekście działania podejmowane przez radnych dzielnic oraz Straż Miejską Miasta Krakowa mogą stanowić również inspirację dla osób działających w innych regionach kraju, w tym osób decyzyjnych, do organizacji podobnych przedsięwzięć dedykowanych różnym grupom odbiorców, które mogą zwiększyć poczucie bezpieczeństwa wśród mieszkańców, w tym pracowników sektora publicznego, np. pracowników socjalnych.