Doba mediów interaktywnych, poszukiwanie alternatywnych metod otwarcia dzieła prowadzi do zaistnienia utworów w pełni audialnych, jednak interaktywnych. Powstają słuchowiska bazujące na „polu zdarzeń”, w ramach którego odbiorca podejmuje interakcje z dziełem. Celem artykułu jest wskazanie nowego podejścia twórczego w sztuce audialnej, omówienie specyfiki interaktywnego słuchowiska The Inspection Chamber produkcji BBC w kontekście zwrotu audytywnego oraz poznawczo-edukacyjnego potencjału dzieła.

Celem artykułu jest przedstawienie twórczości Marcina Kołodziejczyka, którą ze względu na jej ideową i stylistyczną spójność można określić mianem transgatunkowego projektu dziennikarskiego. Autorka omawia książki reportażowe, komiks reportażowy (przygotowany przez dziennikarza we współpracy z Marcinem Podolcem) oraz powieść, pokazując, że tak koherentny pod względem tematycznym i językowym dorobek reportera może stać się przedmiotem badań komparatystyki mediów.

Celem tego artykułu jest wyjaśnienie istoty eksperymentu audialnego, określenie jego związku z innymi gatunkami radiowymi, współczesną sztuką audialną oraz sformułowanie praw rządzących eksperymentem fonicznym i jego wyznaczników gatunkowych. W badaniu eksperymentu posłużę się opracowaniami literaturoznawczymi, które będą stanowić dla mnie punkt odniesienia teoretycznego. Ze względu na próbę określenia eksperymentu jako gatunku, metodą, którą wybrałam, jest radioznawcze podejście genologiczne z wykorzystaniem wzorca gatunkowego. Eksperyment radiowy może być traktowany jako autonomiczny, mimo wewnętrznego zróżnicowania, realizacje wykazują pewne cechy wspólne. Formy eksperymentalne znajdowały się na marginesie badań radioznawczych, mimo że miały duży wpływ na rozwój i oceny kształt klasycznych gatunków audialnych. Artykuł omawia również kwestie struktury, estetyki i antyestetyki radiowych dzieł eksperymentalnych.

Artykuł jest wprowadzeniem do badań nad problemem stygmatyzacji public relations w polskich mediach, a dokładniej sposobów przedstawiania PR w czasopismach opinii. PR ma raczej negatywny wizerunek społeczny, na który ma wpływ sposób, w jaki media przedstawiają dziedzinę. Negatywne odniesienia wydają się dość powszechne, co wpływa na wizerunek, postrzeganie społeczne, rozwój i edukację public relations. Jest to sprzeczne z ideą PR-u rozumianego jako strategiczny proces komunikacji, budujący i utrzymujący wzajemnie korzystne relacje. Podejście mediów i społeczeństwa źle wpływa na PR i prowadzi do eskalacji jego błędnego rozumienia. Próbując znaleźć rozwiązanie problemu, nawiązaliśmy czterostronne partnerstwo między: 1) Wydziałem Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2) Związkiem Firm Public Relations, 3) Instytutem Monitorowania Mediów 4) oraz portalem branżowym Proto.pl. Wspólnie postanowiliśmy przeprowadzić badania w celu zarysowania głównych obszarów zainteresowania i skali problemu. Starając się uzyskać najlepszą możliwą perspektywę i jakość materiałów, postanowiliśmy skupić się na polskich czasopismach opinii, które zgodnie z założeniem powinny zawierać najbardziej zrównoważone i uznane treści. Przeprowadziliśmy analizę wydań sześciu polskich czasopism z lat 2011–2016, w których szukaliśmy wzmianek o PR. Szczegółowy raport z przeprowadzonych badań zostanie przedstawiony w kolejnym artykule, w którym zebraliśmy i podsumowaliśmy wyniki, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób public relations jest prezentowane w polskich mediach. Natomiast ten artykuł stanowi podstawę teoretyczną i konceptualizację omawianych badań.

Celem artykułu jest przedstawienie sposobów prezentacji w mediach sytuacji kryzysowych związanych z naruszaniem norm moralnych. Autorki posłużyły się symboliką dekalogu w nawiązaniu do przykazania – nie mów fałszywego świadectwa. Analizie poddano przypadek znanego językoznawcy, profesora Jana Miodka, oskarżonego o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa. Kryzys komunikacyjny wywołany oskarżeniem miał szeroki medialny wydźwięk, trafiając w emocje związane z gorącą polityczną dyskusją na temat lustracji na uczelniach wyższych. Za kontekst interpretacyjny posłużyło pojęcie postprawdy.

W artykule zostaną zaprezentowane mechanizmy oraz obszary, jakie współczesne media, przede wszystkim prasa, wykorzystują, realizując materiały na temat zdrowia i medycyny. Autorka przybliży również problemy pojawiające się w codziennej komunikacji pomiędzy pracownikami służby zdrowia a pacjentami, które w istotny sposób determinują treści publikowane przez dziennikarzy mediów masowych.

Nieformalne komunikowanie instytucjonalne na rynku pracy na Bałkanach może wskazywać na tworzenie się sieci społecznych ponad granicami państw oraz wzrost utraty zaufania do państwa i jego instytucji pracy. W tekście wskazuje się przykłady sieci w Rumunii, Bułgarii oraz warunki niezbędne do zawarcia kontraktu w Turcji.

Prasa kobieca, jako składnik polskiego systemu medialnego, była analizowana przez reprezentantów różnych dyscyplin naukowych. Badano między innymi: jej zawartość tematyczną, cechy formalne poszczególnych magazynów, kwestie własnościowe, problemy definicyjne, wewnętrzną subsegmentację itd. Omówione w tym artykule badania stanowią próbę uzupełnienia luki w analizach zawartości prasy kobiecej. Dlatego celem są sylwetki polityków publikowane w magazynach luksusowych w latach 1989–2018. Próbę dobrano celowo, tj. wybrano 10 magazynów, z których osiem należało do firm z zagranicznym kapitałem (5 z niemieckim, 3 ze szwajcarskim). Do polskich wydawców należały dwa periodyki. Z tego powodu istotnym elementem, branym pod uwagę w analizie materiałów, była narodowość kapitału kształtującego rynek polskiej prasy kobiecej.

Cele szczegółowe to: dynamika zmian w sposobie prezentacji sylwetek polityków, dominujące postaci, stosunek ilościowy między reprezentantami polskiej i zagranicznej sceny politycznej, analiza ilościowa ze względu na płeć i wiek prezentowanych polityków.

Przedmiotem artykułu są badania dotyczące wydarzeń w gdańskim środowisku dziennikarskim w roku 1989. Przedstawiona analiza pokazała, jak poszczególne grupy pomorskich dziennikarzy, ich liderzy reagowali na dynamiczne zmiany związane z przełomem politycznym tego roku. W jaki sposób wyglądała dyskusja uczestników sporu, z jednej strony reprezentujących system polityczno-medialny związany z PRL, z drugiej zaś środowisko dziennikarzy będących do tej pory w opozycji, często wykluczonych po wprowadzeniu stanu wojennego z wykonywania zawodu. Jednym z ważniejszych wniosków jest stwierdzenie, że zmieniające się w ciągu 1989 roku otoczenie polityczne wpłynęło znacząco na zajmowane publicznie stanowisko przedstawicieli środowisk dziennikarskich związanych z SD PRL, a co za tym idzie – mogło też być przedmiotem uzasadnionej krytyki, co do wiarygodności osób je wypowiadających.

Blog to gatunek hipertekstowy o dużej rozpiętości wzorca pod względem strukturalnym, pragmatycznym, poznawczym i stylistycznym. Wynika to z jego krótkiej historii i dużych zmian w komunikacji internetowej. Autor bloga musi publikować artykuły regularnie przez długi czas, aby zarabiać dzięki niemu. Wprowadza wiele modyfikacji do wzorca gatunkowego, aby dopasować je do prowadzonych przez siebie działań. Najwyraźniejsze zmiany dotyczą struktury gatunku i polegają na dodawaniu reklam, artykułów sponsorowanych, linków aktywacyjnych oraz osobnych kart na stronie internetowej (np. szkolenia, warsztaty, obozy czy sklep). Zauważa się duży wpływ reklamodawców lub zleceniodawców, którzy pośrednio biorą udział w procesie tworzenia tekstu i przyjmują rolę kontrolera przekazu. Przekaz autorski częściej niż na innych blogach przyjmuje charakter perswazyjny, by promować własną działalność i lokowane produkty. Przedstawianie pozytywnych opinii na temat oferowanych produktów jest jednym z założeń aspektu poznawczego blogów. Drugie założenie to budowanie takiego wizerunku autora, który wpływa na zdobycie zaufania i pozyskanie jak największej liczby osób odwiedzających blog. Styl blogów jest bardzo zróżnicowany tematycznie i indywidualnie, a jego głównym celem jest zrealizowanie założeń pragmatycznych i poznawczych.

Artykuł stanowi  studium przypadku (case study) opisujące projekt powstania płyty muzycznej „Thousand Lakes” autorstwa Ani Brody. Płyta składająca się z dwudziestu utworów zawiera muzykę tradycyjną z Warmii i Mazur. Powstanie płyty było możliwe dzięki wykorzystaniu nowoczesnego sposobu pozyskiwania funduszy, jakim jest crowdfunding, oparty na zasadzie kultury współtworzenia. Dzięki wykorzystaniu nowoczesnych mediów społecznościowych i zaangażowaniu wielu ludzi artystka zgromadziła niezbędne środki finansowe potrzebne do nagrania płyty.

Artykuł zawiera prezentację oraz analizę wyników badań (zarówno jakościowych, jak i ilościowych) przeprowadzonych latem 2019 roku na facebookowych profilach pisarek Katarzyny Bondy i Katarzyny Puzyńskiej. Dwumiesięczny monitoring profili dostarczył cennych danych, które umożliwiły weryfikację hipotez badawczych. Autorka założyła, że „wezwania do akcji” kierowane przez pisarki będą pozytywnie wpływały na liczbę reakcji ze strony publiczności oraz że obie pisarki będą dodawać posty z podobną częstotliwością. Okazało się, że „wezwania do akcji” nie są tak istotne w komunikacji z fanami, jak mogłoby się to intuicyjnie wydawać. Dodatkowo wykryto znaczne różnice w zakresie częstotliwości dodawania postów: Katarzyna Puzyńska była zdecydowanie bardziej aktywna, a na jej koncie pojawiały się różnorodne posty, które można przyporządkować do czterech kategorii (autoportrety, promocje książek, natura, inne). W przypadku Katarzyny Bondy postów było znacznie mniej i można je podzielić na dwie zasadnicze kategorie (posty promujące książki oraz osobiste). Jednocześnie spostrzeżono, że obie pisarki chętnie wchodziły w interakcje z fanami, wykorzystując potencjał nowych mediów.

W artykule zaprezentowano w syntetycznym ujęciu tematy śmierci i umierania w twórczości izraelskiego dramatopisarza Hanocha Levina, którego utwory koncentrują się na nich w mniejszym lub większym stopniu. Przedstawiono źródła obsesyjnego skupienia autora na tej tematyce (w tym śmierć ojca i osobiste doświadczenie wojny), jak i wybrane przykłady jej realizacji, ze szczególnym uwzględnieniem dramatu Requiem.