W przypadku sekcji czaszki wymagane jest użycie piły w celu usunięcia sklepienia. Podczas tych procedur przepiłowanie kości staje się krytycznym źródłem zakaźnych aerozoli, które natychmiast rozprzestrzeniają się w bezpośrednim otoczeniu, wytwarzając ciekłe aerozole zawierające kropelki płynu mózgowo-rdzeniowego i krwi, co prowadzi do narażenia całego personelu przeprowadzającego sekcję zwłok. W przypadkach wysokiego ryzyka, takich jak choroba prionowa, gruźlica, ciężki ostry zespół oddechowy (SARS), COVID-19 itp., gdy czaszka wymaga piłowania, głównym problemem staje się narażenie operatora piły na patogeny wywołujące te choroby. Dlatego autorzy sugerują zastosowanie ergonomicznej, półokrągłej skrzynki do kraniotomii podczas usuwania sklepienia czaszki i mózgu w czasie sekcji zwłok, aby skutecznie zapobiec zanieczyszczeniu całej sali sekcyjnej. Dostosowano przezroczyste pudełko z tworzywa akrylowego, które ma kształt półkola i posiada trzy ściany, jedną półokrągłą kopułę bez podłogi, ścianę przednią z regulowanym zamkiem błyskawicznym i tylną ścianę z okrągłymi otworami z rękawami wykonanymi z pięciowarstwowej tkaniny. Kopuła posiada z boku jeden wylot na rurę ssącą z podciśnieniem, po dwa otwory po każdej stronie kopuły z ramionami z włókniny dla operatora piły oraz ramiona asystenta do wykonywania zabiegów otwierania czaszki. Zastosowanie tej skrzynki pozwoliło autorom ograniczyć rozprzestrzenianie się zakaźnych aerozoli w sali sekcyjnej, ponieważ zbieranie w próżni pyłu kostnego zapewnia bezpieczeństwo lekarzom przeprowadzającym sekcję.

Wstęp: Wysokoprzepustowe sekwencjonowanie genomów mitochondrialnych wymaga zazwyczaj wcześniejszej amplifikacji tego materiału genetycznego. Etap PCR może wpływać na jakość uzyskanych danych, szczególnie, gdy stosuje się detekcję heteroplazmii na niskim poziomie.

Cel: Celem niniejszego opracowania było porównanie wiarygodności detekcji homoplazmatycznych i heteroplazmatycznych substytucji w ludzkich genomach mitochondrialnych zamplifikowanych z wykorzystaniem dwóch różnych polimeraz.

Materiał i metody: Pełne genomy mitochondrialne zamplifikowano przy użyciu Long PCR Enzyme Mix z Fermentas lub TaKaRa LA Taq DNA Polymerase z TaKaRa. Biblioteki przygotowano z wykorzystaniem Nextera XT DNA libraries i zsekwencjonowano przy użyciu platformy MiSeq FGx (Illumina). Substytucje w mtDNA identyfikowano dla wariantów mniejszościowych na poziomie powyżej 1%.

Wyniki: Wszystkie substytucje homoplazmatyczne wykryte w produktach PCR zamplifikowanych przy użyciu badanych polimeraz i zsekwencjonowanych na MiSeq FGx były identyfikowane jako homoplazmie za pomocą alternatywnych metod sekwencjonowania. Zaobserwowano, że TaKaRa LA Taq DNA Polymerase jest mniej precyzyjna w detekcji heteroplazmii na niskim poziomie niż enzym Long PCR Enzyme Mix, ponieważ wprowadza więcej fałszywie negatywnych i fałszywie pozytywnych wyników dla wariantów mniejszościowych powyżej poziomu 1%. Niemniej jednak, obie badane polimerazy są tak samo skuteczne w wykrywaniu autentycznych substytucji w mtDNA, dla których warianty mniejszościowe przekraczają poziom 3,61%, zakładając co najmniej 10 000 – krotne pokrycie i sekwencjonowanie bibliotek Nextera XT DNA libraries przy użyciu MiSeq FGx.

Wnioski: Wiarygodność i czułość detekcji heteroplazmii punktowych przy użyciu MiSeq FGx zależy od polimerazy używanej do amplifikacji mtDNA. W związku z tym, zalecane jest zweryfikowanie protokołów laboratoryjnych używanych do detekcji substytucji w mtDNA przed ich zastosowaniem w celach medycznych lub sądowych.

W sprawach zmierzających do ustalenia ojcostwa istotne znaczenie mają badania genetyczne, które pozwalają zarówno na wykluczenie lub potwierdzenie ojcostwa. Powyższe badania pozwalają również na uzyskanie informacji na temat częstości mutacji krótkich powtórzeń tandemowych, które mają istotne znaczenie w analizie statystycznej wyników badań. Przeanalizowano ogółem 468 spraw spornego ojcostwa w układzie domniemany ojciec, dziecko, matka z lat 2018-2022 z centralnej części Polski. Do szczegółowej analizy wystąpienia mutacji zakwalifikowano 346 spraw, w których uzyskano potwierdzenie ojcostwa. Analizę DNA wykonano przy użyciu zestawu odczynników PowerPlex®Fusion 6C (Promega, USA). Zaobserwowano 36 wystąpień mutacji w 13 z 23 analizowanych markerów genetycznych. Wśród nich 94,44% stanowią mutację o jedno powtórzenie repetytywne oraz 5,56% mutacje o 2 powtórzenia. Wśród ww. mutacji zanotowano 18 insercji, 10 delecji, natomiast w 8 przypadkach nie było możliwe stwierdzenie czy nastąpiła insercja czy delecja. Stwierdzono również wyraźnie większy udział mutacji ojcowskich w stosunku do mutacji matczynych w proporcji 4,17:1.

Pośmiertna tomografia komputerowa (PMCT) to technika obrazowania, która zyskuje coraz większą popularność zarówno na świecie, jak i w Polsce. Zapewnia pewne korzyści w badaniu śmierci, których nie jest w stanie zapewnić konwencjonalna sekcja zwłok, ma jednak istotne ograniczenia. Ponieważ w naszym kraju nadal rozwija się PMCT i pośmiertna angiografia komputerowa (PMCTA), niezwykle ważne jest, aby dowiedzieć się, co ludzie wiedzą i myślą o tych technikach obrazowania, zwłaszcza prokuratorzy, którzy oficjalnie zlecają przeprowadzanie tego rodzaju badań. W 2019 r. przeprowadzono dwie równoległe ankiety, odpowiednio wśród polskich prokuratorów i ogółu polskiego społeczeństwa, dotyczące ich aktualnej wiedzy i opinii na temat PMCT. Wyniki zebrano zarówno online, jak i w wersji papierowej, a następnie poddano analizie. W sumie w ankiecie wzięło udział 92 prokuratorów i 227 osób niebędących prokuratorami. Autorzy zaobserwowali, że chociaż prokuratorzy częściej słyszeli o tym badaniu niż ogół społeczeństwa, ich wiedza była często niewystarczająca lub nieprawidłowa. Konwencjonalna sekcja zwłok była nadal złotym standardem w dochodzeniu przyczyn śmierci. Wykazano jednak powszechne dobre nastawienie do PMCT i chęć dowiedzenia się o nim więcej – nie tylko wśród prokuratorów, ale także wśród ogółu społeczeństwa. Autorzy niniejszego artykułu zalecają organizację większej liczby kursów i szkoleń dla polskich prokuratorów w celu uzupełnienia tej luki w ich wiedzy.

Celem pracy jest opracowanie metodyki tworzenia obrazu 3D miejsc zdarzeń o charakterze kryminalnym w oparciu o zapis video z rejestratorów na wyposażeniu służb interwencyjnych. Dla realizacji tego celu przeprowadzono eksperyment badawczy. Opierał się on na inscenizacji miejsca zdarzenia i zasymulowaniu czynności zespołu interweniującego.

Materiał badawczy pracy stanowi obraz zarejestrowany w cyfrowym formacie video. Obrazem tym jest przebieg inscenizacji interwencji służb ratunkowych w miejscu zdarzenia o charakterze kryminalnym. Inscenizację będącą eksperymentem badawczym zaaranżowano w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Tworzenie modelu 3D miejsca zdarzenia było trójetapowe: analiza video i rekonstrukcja 3D pozycji przestrzennej kamery; modelowanie 3D sylwetki uczestnika z odtworzeniem pozycji zbliżonej do tej na nagraniu; skanowanie 3D miejsca symulowanego zdarzenia i złożenie całości oraz skalowanie do wymiarów rzeczywistych.

Rezultat (model 3D) przedstawiono w formie zestawu obrazów – rzutów poziomymi, przekroi pionowych, ujęć izometrycznych i perspektywicznych modelu. Danetechniczne sprzętu badawczego jak też inne istotne informacje zawarto w tabelach i schematach. W pracy wykazano że, dane graficzne pozyskiwane w nieintencjonalny sposób i alternatywnymi źródłami ich rejestracji, mogą stanowić istotne uzupełnienie dla danych gromadzonych w rutynowych czynnościach medyczno-sądowych i kryminalistycznych. Zastosowanie rejestratorów obrazu podczas czynności służb ratunkowych i interwencyjnych pozwala na pozyskanie informacji o istotnym znaczeniu dla analiz medyczno-sądowych i kryminalistycznych. W oparciu o zapis video z rejestratorów służb interwencyjnych możliwym jest uzyskanie obrazu 3D miejsca zdarzenia kryminalnego dla dalszych analiz medyczno-sądowych i kryminalistycznych.

Do najczęstszych powikłań przezskórnych interwencji wieńcowych oraz innych zabiegów wewnątrznaczyniowych należą niegroźne krwotoki, krwiaki czy infekcje w miejscu wkłucia [1]. Znacznie poważniejsze to m.in. uszkodzenie ściany naczynia, rozwarstwienie, wstrząs spowodowany podaniem kontrastu, ostre uszkodzenie nerek, zawał mięśnia sercowego [2] czy udar niedokrwienny [3]. Przyczyną powikłań niedokrwiennych może być incydent zatorowy spowodowany powstaniem zakrzepu lub oderwaniem fragmentów blaszki miażdżycowej [3]. Rzadko diagnozowanym powikłaniem jest niedokrwienie spowodowane drobnymi zatorami z materiału pokrywającego sprzęt wprowadzany do naczynia – hydrofilowej powłoki polimerowej [4]. Niniejszy przypadek dotyczy ujawnienia fragmentów powłok polimerowych w naczyniach wieńcowych w preparatach mięśnia sercowego, pobranych w czasie sekcji zwłok przeprowadzonej w Katedrze Medycyny Sądowej w Bydgoszczy (L.dz. 676/19). W tekście poruszono aspekty kliniczne powikłania oraz zagadnienia istotne z sądowo-lekarskiego punktu widzenia.