Morfologia ludzkiej twarzy jest połączeniem wielu złożonych cech i determinowana jest przez dużą liczbę genów i wzmacniaczy. W niniejszym badaniu analizowano zmienność liczby kopii (CNV) wzmacniacza hs1431 w populacjach pochodzenia środkowoeuropejskiego i południowo-syberyjskiego. Próbki z Europy Środkowej pochodziły od 97 Polaków, natomiast próbki z południowej Syberii pochodziły od 78 Buriatów i 27 Tuwańczyków. CNV analizowano metodą real-time PCR z wykorzystaniem aparatu ViiA™ 7 (Applied Biosystems). Statystycznie istotne różnice w liczbie kopii wzmacniacza hs1431 występowały między populacjami polską a buriacką (p=0,0378), ale nie między populacjami Europy Środkowej i południowej Syberii (p=0,1225). Uzyskane wyniki sugerują, że wzrost liczby kopii wzmacniacza hs1431 jest związany z pochodzeniem biogeograficznym. Jednak wynik ten wymaga rozszerzenia i powtórzenia na większych kohortach. Jest to pierwsze badanie, w którym wykazano zmienności liczby kopii wzmacniacza hs1431 u ludzi.

Cel: Bendiokarb jest insektycydem o szerokim spektrum działania, aczkolwiek w niektórych krajach został wycofany z użytku. Stanowi on duże zagrożenie dla ptaków jako że najczęściej ulegają one zatruciu na skutek zjedzenia padliny lub przynęty zawierającej bendiokarb. W pracy przedstawiono wyniki badań toksykologicznych i histopatologicznych obejmujące 48 przypadków celowego zatrucia ptaków drapieżnych bendiokarbem w Europie Wschodniej, a konkretnie w Polsce.

Materiały i metody: Nowa metoda do oznaczania bendiokarbu w próbkach wątrób ptaków została opracowana i zwalidowana z wykorzystaniem ultra-wysokosprawnej chromatografii cieczowej sprzężonej ze spektrometrią mas typu potrójny kwadrupol (UHPLC-ESI-MS/MS). Próbki zostały poddane jednoetapowej precypitacji białek zmrożonym acetonitrylem. Karbaryl-d7 został użyty jako wzorzec wewnętrzny. Zastosowanie metody UHPLC-QqQ-MS/MS umożliwiło uzyskanie najniższego jak dotąd parametru LOQ – na poziomie 1 ng/g bendiokarbu w próbkach biologicznych.

Wyniki: Sekcja zwłok oraz badania histopatologiczne kruków pospolitych (Corvus corax), błotniaków stawowych (Circus aeruginosus), kani rudej (Milvus milvus) oraz orła bielika (Haliaeetus albicilla) ujawniły toksyczność wielonarządową charakteryzującą się przekrwieniami, obrzękami lub zastojem krwi. Badania analityczne potwierdziły obecność bendiokarbu w wątrobie w zakresie stężeń 1808–7721 ng/g. Ponadto obecność tego związku potwierdzono jakościowo w treści żołądka i dziobie, a także w przynęcie znajdującej się w pobliżu padłych zwierząt.

Wnioski: Kompleksowe badania kryminalistyczne mają kluczowe znaczenie w monitorowaniu przypadków śmiertelnych zatruć wśród dzikich zwierząt. Zastosowanie połączonego podejścia analitycznego i histopatologicznego może pomóc w identyfikacji i eliminacji wysoce toksycznych substancji mogących stanowić zagrożenie dla ekosystemu.

Cel pracy: Analiza samobójstw na podstawie sądowo-lekarskich sekcji zwłok przeprowadzonych w Katedrze Medycyny Sądowej w Bydgoszczy w porównaniu z danymi z lat wcześniejszych i innych ośrodków.

Materiał i metody: Ocenie poddano 6564 opinii sądowo-lekarskich z przeprowadzonych badań pośmiertnych z lat 2011-2020, wśród których wyodrębniono 1073 przypadki samobójstw, uwzględniając płeć i wiek pokrzywdzonych, miejsce w którym dokonano czynu samobójczego, wpływ alkoholu lub innych środków odurzających, sposoby popełniania samobójstw oraz data (miesiąc i rok).

Wyniki: Samobójstwa stanowiły 16,34% wszystkich badań pośmiertnych. Najczęstszą metodą samobójstwa było powieszenie – 73%. Drugim co do częstości sposobem odebrania sobie życia był upadek z wysokości –8%. Najliczniejszą grupą wiekową wśród popełniających samobójstwo stanowią osoby pomiędzy 51, a 60 rokiem życia. W większości przypadków samobójcy byli trzeźwi. Widoczna jest istotna różnica pomiędzy stanem trzeźwości, a płcią ofiary. Zdecydowanie częściej pod wpływem alkoholu w trakcie dokonania samobójstwa były ofiary płci męskiej. 14% ogółu samobójstw popełniły kobiety, zaś 86% mężczyźni. Nieco częściej zgon w wyniku samobójstwa miał miejsce w granicach dużych aglomeracji miejskich, niż na terenie miasteczek i wsi.

Wnioski: Badania wykazały wzrost odsetka samobójstw w stosunku do lat poprzednich. Powieszenie nadal jest najczęstszym sposobem samobójstwa. Odnotowano wzrost liczby samobójstw osób w wieku podeszłym oraz zwiększenie liczby tzw. samobójstw kombinowanych. Słowa kluczowe: samobójstwa, sekcja zwłok

Metadon to pochodna difenylopropylaminy, wiążąca się z receptorami opioidowymi, która znalazła zastosowanie w programach leczenia zespołu abstynencji u osób uzależnionych od opioidów oraz w programach substytucyjnych. Celem pracy jest opis przypadku nagłego zgonu osadzonego w trakcie terapii substytucyjnej metadonem z praktyki opiniodawczej autorów oraz przegląd literatury. 41-letni mężczyzna obciążony wieloletnim wywiadem nadużywania substancji psychoaktywnych, zwłaszcza heroiny, odbywający karę pozbawienia wolności, po konsultacji w poradni leczenia uzależnień rozpoczął terapię zastępczą metadonem. W kolejnych dniach przyjął dwie dawki leku (po 50 mg). W nocy podczas obchodu stwierdzono zgon osadzonego. Badania toksykologiczne krwi wykazały obecność metadonu w stężeniu terapeutycznym 816 ng/ml. Obecnie uważa się, że nawet terapeutyczne stężenie metadonu zwiększa ryzyko nagłej śmierci sercowej, zwłaszcza u osób predysponowanych (np. obciążonych patologią strukturalną mięśnia sercowego, zaburzeniami rytmu pracy serca, z hipokaliemią, niewydolnością wątroby).