FAQ

2023 Następne

Data publikacji: 2023

Licencja: CC-BY-NC-SA  ikona licencji

Redakcja

Redaktor naczelny Tomasz Grzybowski

Zastępca redaktora naczelnego Tomasz Jurek

Sekretarz redakcji Rafał Skowronek

Zawartość numeru

PRACE ORYGINALNE

Sahil Thakral, Purvi Purohit, Anupama Modi, Richa Mishra, Arvind Sinha, Puneet Setia

Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 5-11

https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.001.18211

W medycynie sądowej określenie interwału pośmiertnego (PMI) jest nie tylko ważnym, ale i jednym z najtrudniejszych aspektów. Do oszacowania PMI stosuje się kilka metod, takich jak metody fizykochemiczne, entomologiczne, biochemiczne, metaboliczne, autolityczne i fizyczne. Metody te zapewniają szeroki zakres PMI, ponieważ wpływają na nie różne czynniki. Podejście zastosowane w niniejszym badaniu polega na obliczeniu dokładnego PMI przy użyciu degradacji mRNA i zmiany krotności ekspresji (FCE) genów specyficznych dla serca, a mianowicie N-końcowego peptydu natriuretycznego typu pro-B (NPPB) i troponiny sercowej I (TNNI3). Siedemnaście tkanek serca ze zwłok analizowano w przedziale czasowym do 12 godzin od czasu śmierci, w różnych odstępach czasu w temperaturze pokojowej. Określono ekspresję genów, a dane przeanalizowano, stosując wartość średniej wartości delta Ct (ΔCt) ocenianego genu i genu metabolizmu podstawowego. Metodę delta delta Ct (ΔΔCt) zastosowano do obliczenia FCE w różnych grupach. FCE dla TNNI3 była prawie stabilna do 15 godzin PMI, a następnie po 15 godzinach ekspresja wykazała spadek do 24 godzin po śmierci; podczas gdy FCE dla NPPB była stabilna do 12 godzin PMI, a następnie po 12 godzinach ekspresja wykazała spadek do 24 godzin po śmierci. FCE dla NPPB i TNNI3 były prawie stabilne do 12 godzin. Zatem oszacowanie PMI poprzez analizę FCE genów specyficznych dla serca może być nową obiecującą metodą w medycynie sądowej.

Czytaj więcej Następne

Monika Armatys, Julita Ciuruś, Natalia Grochal, Marlena Leśniak, Tomasz Konopka

Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 12-21

https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.002.18212

Cel: Celem pracy jest analiza przypadków śmiertelnych utonięć w Wiśle w latach 2011-2020 na terenie województwa małopolskiego.

Materiały i metody: Materiał do badań stanowiły protokoły sekcyjne udostępnione przez Katedrę Medycyny Sądowej w Krakowie. Analizie poddano dane demograficzne, wyniki badań pośmiertnych oraz wyniki podstawowych badań toksykologicznych – poziom alkoholu etylowego we krwi i moczu denatów. Wyodrębnione dane zostały poddane analizie statystycznej przy użyciu oprogramowania TIBCO Statistica® 13.3.0. Wykonano testy niezależności χ2 i jednokierunkowej ANOVA (p < 0,05).

Wyniki
: Analizie poddano 79 przypadków. Średnia wieku wynosiła 44.2 roku (SD = 16.81). W badanej grupie przeważali mężczyźni (73.1%). 57.9% mężczyzn było pod wpływem alkoholu (>0.5 promila) w chwili utonięcia w porównaniu z 23.8% kobiet (p = 0.008). Większość ciał znaleziono pomiędzy Stopniami Wodnymi Kościuszki i Dąbie (57.0%). Utonięcia najczęściej zdarzały się wiosną oraz latem (59.5%). 35.4% ofiar cierpiało na choroby psychiatryczne. Ostra rozedma wodna płuc częściej występowała w ciałach niebędących w stanie zaawansowanego gnicia (p = 0.000). U 23.1% ofiar stwierdzono obrażenia głowy, u 14.1% kończyn górnych, natomiast u 11.5% kończyn dolnych.

Wnioski
: Nietrzeźwi mężczyźni częściej są ofiarami utonięcia, co może wynikać z większej tendencji do brawurowych zachowań oraz nieodpowiedzialnego spożywania napojów alkoholowych. Większość utonięć ma miejsce w centrum miasta, co wskazuje na samobójstwa jako przyczynę zdarzenia. Występowanie obrażeń zewnętrznych jest skutkiem skoku z dużej wysokości bądź skutkiem niesienia zwłok przez prąd rzeki.

Czytaj więcej Następne

PRACE PRZEGLĄDOWE

Patryk Kuropka, Marcin Zawadzki, Paweł Szpot

Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 22-32

https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.003.18213

Celem tego artykułu przeglądowego było zebranie i analiza dostępnych informacji na temat metakwalonu i jego pochodnych zgłaszanych przez użytkowników na dedykowanych forach internetowych. Metakwalon jest substancją o działaniu sedatywno-hipnotycznym, który w przeszłości był szeroko stosowany w celach medycznych, ale obecnie jest nielegalny w większości krajów ze względu na wysoki potencjał nadużywania. W przeglądzie zebrano informacje na temat dawek, dróg podania, pożądanych i ubocznych skutków odurzenia oraz innych istotnych aspektów nadużywania tych związków. Wyniki przeglądu sugerują, że metakwalon i jego pochodne są nadal używane przez niektóre osoby pomimo ich nielegalnego statusu i potencjalnego ryzyka dla zdrowia. Przegląd, przy braku innych bardziej wiarygodnych danych toksykologicznych, dostarcza cennych spostrzeżeń od bezpośrednich użytkowników na temat używania tych substancji.

Czytaj więcej Następne

Aleksander Zińczuk, Marta Rorat, Tomasz Jurek

Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 33-44

https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.004.18214

Analiza zgonów nadmiarowych definiowanych jako różnica w całkowitej liczbie zgonów w sytuacji kryzysowej w porównaniu do liczby zgonów oczekiwanych w normalnych warunkach, pozwala bardziej wiarygodnie ocenić wpływ globalnego zagrożenia jakim okazał się nowy koronawirus SARS-CoV-2 (Severe Acute Respiratory Syndrome Coronaviruse-2) na systemy opieki zdrowotnej. Dotychczasowe dane dotyczące dwóch lat pandemii (2020-2021) wskazują na wystąpienie 14.9 miliona zgonów nadmiarowych według szacunków WHO (World Health Organization). Celem przeprowadzonej analizy było zdefiniowanie pojęcia oraz wskazanie przyczyn występowania nadmiarowych zgonów w trakcie pandemii COVID-19. Jako najważniejsze przyczyny ich pojawienia się należy uznać: niespójne i mało wiarygodne systemy rejestracji zgonów; przeciążenie systemów opieki zdrowotnej w krajach o niskich i średnich dochodach; ograniczenie dostępu do świadczeń medycznych dla pacjentów z innymi niż COVID-19 problemami zdrowotnymi; wprowadzenie zasad dystansu społecznego oraz lockdownu, co przełożyło się na zwiększenie liczby zgonów z powodu chorób psychiatrycznych i uzależnień; względy polityczne i przekaz medialny, które ingerowały w akceptację szczepień i stosowanie się do zaleceń; dodatkowy wpływ innych klęsk żywiołowych (huraganów, powodzi, suszy). Właściwa identyfikacja czynników występujących w danym kraju oraz prawidłowa reakcja i podjęte środki zaradcze wydają się kluczowe w aspekcie ograniczenia negatywnych skutków aktualnej pandemii, ale także przyszłych zagrożeń o podobnym charakterze, w celu ograniczenia liczby nadmiarowych zgonów.

Czytaj więcej Następne

PRACE KAZUISTYCZNE

Piotr Engelgardt, Maciej Krzyżanowski, Monika Włodarczyk-Dudka

Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii, Vol. 73 (1), 2023, s. 45-56

https://doi.org/10.4467/16891716AMSIK.22.005.18215

Przewlekła przemoc, w każdej formie, w przypadku dzieci rodzi duże zagrożenie wystąpienia w dorosłym życiu całego spektrum zaburzeń psychicznych. Zaburzenia te mogą mieć znaczne nasilenie, a w cięższych przypadkach nawet uniemożliwiać normalne funkcjonowanie indywidualne i społeczne.

Przypadek dotyczy 8 letniej dziewczynki, wobec której w rodzinie biologicznej przez wiele lat miano stosować wszystkie formy przemocy (seksualną, fizyczną, psychiczną oraz zaniedbywanie). Zawiadomienie o przestępstwie zgłosili rodzice zastępczy, którzy zaobserwowali liczne nieprawidłowości w zachowaniu dziecka.

Po analizie bogatego materiału dowodowego, w tym obserwacji zachowań opiniowanej w rodzinie zastępczej oraz kompleksowemu badaniu lekarsko-psychologicznym u opiniowanej rozpoznano m.in. wszystkie formy maltretowanego dziecka wg ICD-10, a także wykazano negatywny wpływ przemocy na sferę psychiczną opiniowanego dziecka.

Uwzględniając całość dostępnego materiału przyjęto, że dziewczynka funkcjonując w swojej biologicznej rodzinie znajdowała się w sytuacji narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (trwałej choroby psychicznej) w rozumieniu o artykułu 160 Kodeksu Karnego.

Czytaj więcej Następne