W artykule przedstawiono analizę przydatności przetworzeń obrazów satelitarnych WorldView-2 uwypuklających informacje na temat występowania obiektów dziedzictwa kulturowego. Obrazy WorldView-2 charakteryzują się bardzo wysoką rozdzielczością przestrzenną i dużą rozdzielczością spektralną, dzięki czemu stwarzają nowe możliwości w wielu zastosowaniach, w tym także w badaniach zasobów dziedzictwa kulturowego. Obszarem testowym dla prezentowanych badań są okolice Iłży. Przedstawiane rezultaty prac są wynikiem zadań badawczych realizowanych w ramach projektu naukowego pt. „Zastosowanie skaningu laserowego oraz teledetekcji w ochronie, badaniu i inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego. Opracowanie nieinwazyjnych, cyfrowych metod dokumentacji i rozpoznawania zasobów dziedzictwa architektonicznego i archeologicznego” w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2012–2015.

W pracy przedstawiono możliwość wykorzystania pakietów GIS w tworzeniu systemów informacji o budynkach. Na przykładzie budynku Wydziału Inżynierii Środowiska i Geodezji Uniwersytetu  Rolniczego w Krakowie pokazano możliwości wykorzystania i integracji danych przestrzennych pochodzących z Zasobu Geodezyjnego i Kartografi cznego z danymi z inwentaryzacji  architektoniczno-budowlanej, danymi branżowymi oraz uzupełnienie tych danych atrybutami i  informacjami opisowymi. Praca prezentuje analizę możliwości wykorzystania tak budowanego systemu i dostępnych funkcjonalności dla użytkownika końcowego

Okręg Jaisalmer w indyjskiej prowincji Radżasthan znany był z częstych susz, spowodowanych słabymi i pojawiającymi się zbyt późno opadami monsunowymi, wyjątkowo wysokimi temperaturami w lecie i niewystarczającą ilością zasobów wodnych. Jednakże ostatnio, w podatnym na suszę okręgu Jaisalmer w Radżasthanie, częstsze jest zagrożenie ze strony powodzi, spowodowanych ulewnymi deszczami. W niniejszej pracy przedstawiono szczegółową analizę danych meteorologicznych, hydrologicznych i satelitarnych z okręgu Jaisalmer, zgromadzonych w latach 2006−2008. Aby ilościowo opisać deficyt opadów, użyto następujących wskaźników: standaryzowany wskaźnik opadów (Standardized Precipitation Index – SPI), ciągły wskaźnik dni suchych (Consecutive Dry Days – CDD) oraz efektywny wskaźnik suszy (Effective Drought Index – EDI). Aby ocenić deficyt wód gruntowych, opracowano standaryzowany wskaźnik poziomu wód (Standardized Water-Level Index – SWI). Obliczono wskaźniki suszy wegetacyjnej takie jak: wskaźnik stanu wegetacji (Vegetation Condition Index – VCI), wskaźnik stanu temperatury (Temperature Condition Index – TCI), wskaźnik zdrowia wegetacji (Vegetation Health Index – VHI), znormalizowany różnicowy wskaźnik wegetacji (Normalized Difference Vegetation Index – NDVI) oraz zmodyfikowany wskaźnik wegetacji z uwzględnieniem poprawki na glebę – wskaźnik wegetacji 2 (Vegetation Index 2). Wprowadzono również dwa nowe wskaźniki: oparty na glebie wskaźnik stanu wegetacji (Soil based Vegetation Condition Index – SVCI) i złożony wskaźnik suszy (Composite Drought Index – CDI), uwzględniając specyfikę dla regionów takich jak Jaisalmer, gdzie suchość w glebie ma wpływ na  wegetację i poziom wód.

Głównym celem niniejszej publikacji była prezentacja dwuetapowego algorytmu modelowania zjawisk losowych, opartego na wielowymiarowym modelowaniu funkcyjnym, na przykładzie modelowania rynku nieruchomości na potrzeby szacowania wartości nieruchomości oraz estymacji parametrów modelu przemieszczeń pionowych fundamentów. Dobór odpowiedniej postaci modelu funkcyjnego to pierwszy etap prezentowanego algorytmu. W klasycznych algorytmach, bazujących na modelowaniu funkcyjnym, prognozą zmiennej zależnej jest jej wartość uzyskana wprost z modelu. Im model lepiej odzwierciedla relacje między zmiennymi niezależnymi i ich wpływ na zmienną zależną, tym wartość modelowa jest bardziej wiarygodna. W niniejszej pracy zaproponowano algorytm postępowania polegający na skorygowaniu wartości uzyskanej z modelu, poprawką losową, wyznaczoną z odchyłek modelu dla tych przypadków, które w osobnej analizie uznano za najbardziej zbliżone do obiektu, dla którego chcemy zamodelować zmienną zależną. Wpływ zastosowania opracowanych procedur ilościowych obliczania poprawki oraz metod jakościowych oceny podobieństwa na ostateczny wynik prognozy oraz jej dokładność, został zbadany metodami statystycznymi, głównie za pomocą stosownych parametrycznych testów istotności. Idea zaprezentowanego algorytmu została tak opracowana, by zbliżyć wartość zmiennej zależnej badanego zjawiska do jej wartości występującej w rzeczywistości, a jednocześnie uzyskać pewne jej „wygładzenie” poprzez dobrze dopasowaną funkcję modelującą.

Proces planowania przestrzennego i przestrzeganie zawartych w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP) warunków jest ważny ze względu na aktualnie dynamiczny rozwój gmin wiejskich i miejskich. Weryfikacja dokumentacji projektowej pod względem zachowania stałych i obowiązujących w całym kraju norm, aktów prawnych i przepisów prawa miejscowego jest oparta na pewnych standardach. W celu usprawnienia procesu weryfikacji dokonywanej przez odpowiednie organy administracji publicznej konieczne jest zbudowanie algorytmów formalnych, które zautomatyzują dotychczasowy sposób kontroli dokumentacji architektoniczno-budowlanej. Przedmiotem niniejszej pracy jest algorytmizacja procesu weryfikacji dokumentacji projektowej dla usprawnienia i w dalszej kolejności automatyzacji tego procesu.

W pracy przedstawiono losy najstarszego z istniejących krakowskich kopców, kopca Krakusa. Pracę wykonano na przykładzie wybranych dokumentów ikonografi cznych, kartograficznych i geodezyjnych. Na przykładzie dawnych widoków, panoram miasta i map pokazano różne funkcje, jakie kopiec Krakusa pełnił w swojej wieloletniej historii. Podjęto próbę udokumentowania militarnego znaczenia tego kopca i okalającego go wzgórza. Szeroko omówiono szczególne znaczenie astro-geodezyjne kopca Krakusa, w skali miasta i regionu południowej Polski. Kopiec wpisał się także w historię stosowania techniki GPS na obszarze Krakowa i w badania dotyczące lokalnych wyznaczeń kształtu geoidy. 

W artykule przedstawiono wyniki opracowań pomiarów satelitarnych wykorzystujących sygnały GPS i GLONASS. Celem pracy było określenie wpływu dołączenia sygnałów GLONASS na dokładność wyznaczenia pozycji, szczególnie na terenach o dużych przysłonięciach horyzontu. Przedmiotem badań była analiza wartości  współczynników DOP, rozwiązań kodowych i RTK oraz wykorzystania technik satelitarnych w pomiarach niwelacyjnych. Przeprowadzone badania i analizy wykazały, iż zintegrowane pomiary satelitarne GPS-GLONASS dają możliwość uzyskania rozwiązań lepszej jakości w stosunku do pomiarów z wykorzystaniem sygnałów pojedynczego systemu nawigacji satelitarnej (GPS).

W artykule przedstawiono metodę porównania metod szkieletyzacji obiektów powierzchniowych. Szkielet obiektu powierzchniowego jako jego liniowa reprezentacja wykorzystywany jest m.in. w wizualizacji kartograficznej. Metoda pozwala na porównanie dowolnych metod szkieletyzacji pod względem odchyłek różnic odległości szkieletu obiektu od jego granicy oraz zniekształceń szkieletyzacji. W pracy porównano 5 metod: diagramy Voronoia, zagęszczone diagramy Voronoia, ograniczoną triangulację Delaunaya, Straight Skeleton i Medial Axis (Transform). Wyniki porównania zaprezentowano na przykładzie kilku obiektów powierzchniowych. Porównanie metod wykazało, że we wszystkich analizowanych obiektach najmniejsze wartości zniekształceń i odchyłek posiada szkielet wyznaczony metodą Medial Axis (Transform), co pozwoliło zalecić ją do stosowania.

Istnieje szereg geodezyjnych metod pomiaru wychylenia komina przy wykorzystaniu klasycznych instrumentów kątomierczych (Theo 010A/B, T2 Wild), teodolitów elektronicznych (TC2002 Wild-Leica), tachimetrów elektronicznych, w tym bezzwierciadlanych, które pozwalają zdefi niować w sposób pośredni przebieg osi budowli na wybranych poziomach obserwacyjnych. Należą do nich metody: wcięć, bezpośredniego rzutowania, dwusiecznych kierunków stycznych, biegunowa z opcją pomiaru bezzwierciadlanego. W chwili obecnej bardzo praktyczną i szybką technologią pomiarową, eliminującą w sposób  znaczący wpływ błędów ludzkich na wyniki obserwacji jest skanowanie laserowe. W artykule przedstawiono wyniki skanowania 120 metrowego żelbetowego komina przemysłowego Cementowni „Ożarów” przy wykorzystaniu nowoczesnego tachimetru skanującego VX Spatial Station firmy Trimble, jako przykład alternatywy dla metod dotychczas stosowanych. Zaletą skanowania jest uzyskiwanie chmury punktów, która poza informacjami o przebiegu osi komina w przestrzeni, dostarcza także szczegółowych informacji o rzeczywistym kształcie i deformacji płaszcza trzonu budowli.