FAQ

2021 Następne

Data publikacji: 12.2021

Licencja: CC BY  ikona licencji

Zawartość numeru

Antonina Zemska

Gdańskie Studia Azji Wschodniej, Zeszyt 20, 2021, s. 157 - 167

https://doi.org/10.4467/23538724GS.21.011.14843

W artykule przybliżono wyjątkowe zarówno w stosunku do standardów zachodnich, jak i standardów krajów postkolonialnych podejście Japonii do niematerialnego dziedzictwa kultury, szczególnie w kontekście gwarantowanego prawnie systemu ochrony oraz historycznego i współczesnego znaczenia tego dziedzictwa dla społeczeństwa. Poczynając od wprowadzenia po raz pierwszy kategorii niematerialnego dziedzictwa kultury w ustawie o ochronie dóbr kultury z 1950 r. aż po obowiązującą obecnie nowelizację z 2004 r., niematerialne dziedzictwo podlega coraz szerszej i bardziej efektywnej ochronie. Składa się na nią zarówno wsparcie finansowe ze strony państwa, jak i edukacja społeczeństwa, promocja i kultywowanie tradycji. Wszystkie te działania zapobiegają odejściu w niepamięć klasycznym umiejętnościom i dziedzinom sztuki. System ochrony w Japonii dzieli niematerialne dziedzictwo na wiele kategorii, które podkreślają zróżnicowany charakter dziedzin, w jakich przejawia się lokalna kultura i które mają zapewnione adekwatne środki prawne, odpowiadające ich szczególnym potrzebom. Starania podejmowane w celu zachowania niematerialnego dziedzictwa kultury i dbałość o nie były podyktowane potrzebą zrekonstruowania tożsamości narodowej po przegranej II wojnie światowej oraz zabezpieczenia folkloru przed postępującą globalizacją i westernizacją, obecnie zaś stanowią przejaw rosnącego zainteresowania różnorodnością kulturową.

Czytaj więcej Następne

Anna Maria Dzienis

Gdańskie Studia Azji Wschodniej, Zeszyt 20, 2021, s. 187 - 207

https://doi.org/10.4467/23538724GS.21.007.14839

W ciągu ostatniej dekady pogłębiała się dychotomia japońskiego rynku pracy między „odporną” formą zatrudnienia regularnego a wysoce elastyczną, ale wrażliwą formą zatrudnienia nieregularnego. Zjawisko to, w połączeniu z wciąż aktualnymi doświadczeniami kryzysu związanego z pandemią COVID-19 oraz nieustannie dokonującą się zmianą otoczenia powodowaną rosnącym postępem technologicznym, nasuwa pytanie o trwałość tradycyjnych japońskich praktyk zatrudnienia na całe życie. W artykule poddano analizie środowisko pracy w Japonii za pomocą modelu „odporności” rynku pracy, rozszerzonego o czynnik kulturowy, który pozwala na pełniejsze zrozumienie japońskiego systemu zatrudnienia. Zdaniem autorki ostatnie koncepcje co do zmiany organizacji zatrudnienia w Japonii oraz coraz głośniej i częściej podnoszona konieczność tych zmian mogą przyczynić się do długo oczekiwanej transformacji.

Czytaj więcej Następne