Inspiracją do powstania niniejszego opracowania była dla autora konferencja pt. „Inicjatywa Trójmorza – mapa drogowa dla Ukrainy”, która odbyła się 27 VII 2021 r. w Kijowie, w siedzibie Ukraińskiego Kryzysowego Centrum Medialnego. Celem artykułu jest przedstawienie projektów zaproponowanych przez stronę ukraińską na wspomnianej konferencji i zestawienie ich z aktualnie realizowanymi priorytetami Trójmorza (Three Seas Initiative – 3SI) z udziałem Ukrainy. Przedstawiciele ukraińskiego resortu infrastruktury zaproponowali listę sześciu projektów kluczowych dla Ukrainy: gazociąg Baltic Pipe, korytarz gazowy Północ‑Południe, Autostrada Czarnomorska, FAIRway – projekt regulacji żeglugi na Dunaju, Cyfrowa Via Carpatia oraz Platforma Cyfrowa dla Monitorowania Baz Hydrograficznych w regionie 3SI. Z kolei projekty współrealizowane przez Ukrainę to: dywersyfikacja źródeł dostaw gazu i integracja infrastruktury gazowej w regionie 3SI, giełda transportowa w regionie 3SI, budowa drugiego toru kolejowego między węzłami Koper (Słowenia) a Divača (Chorwacja), platforma cyfrowa monitorowania baz hydrograficznych w regionie 3SI oraz Via Carpatia. Porównanie wymienionych grup projektów stanowić ma próbę odpowiedzi na pytanie: Jaki jest rzeczywisty udział rządu w Kijowie w projektach 3SI? Czy zaangażowanie w projekty 3SI finansowane ze środków unijnych jest realną szansą na europeizację Ukrainy, czy jedynie sposobem na budowę własnej infrastruktury gazowej, drogowej, czy cyfrowej?

The integration of Ukraine into the European Union in the light of the selected projects of the Three Seas Initiative

This paper was inspired by the conference entitled „Three Seas Initiative‑a roadmap for Ukraine”, which took place on 27 VII 2021 at the headquarters of the Ukrainian Crisis Media Center in Kyiv. This article aims to present the projects proposed by the Ukrainian side at the mentioned conference and compare them with the currently ongoing Three Seas Initiative (3SI) priorities involving Ukraine. Representatives of the Ukrainian Ministry of Infrastructure proposed a list of six key projects for Ukraine: the Baltic Pipe gas pipeline, the North‑South gas corridor, the Black Sea Motorway, FAIRway –a project to regulate navigation on the Danube river, Digital Via Carpatia and Digital Platform for Hydrographic Database Monitoring in the 3SI region. In Ukraine, the co‑implemented projects include diversification of gas supply sources and integration of gas infrastructure in the 3SI region, Transport Exchange in the 3SI region, construction of the second railway track between Koper (Slovenia) and Divača (Croatia) hubs, Digital Platform for Hydrographic Database Monitoring in the 3SI region, and Via Carpatia. The comparative analysis of the listed groups of projects presents an attempt to answer the question: What is the actual participation of the Ukrainian government in 3SI projects? Is involvement in 3SI projects financed from EU funds a real chance for the Europeanisation of Ukraine or is it just a way to build its gas, road or digital infrastructure?

W artykule przeanalizowano konflikt o koncepcję misji pokojowej ONZ na wschodzie Ukrainy między Ukrainąa Federacją Rosyjską. Analiza konfliktu opiera się na krytycznym podejściu do oficjalnych narracji zawierających odniesienia do sił pokojowych ONZ w latach 2015‑2021. Stwierdzono, że po raz pierwszy koncepcja misji pokojowej ONZ pojawiła się w ukraińskim dyskursie politycznym zaraz po podpisaniu drugiej części porozumień mińskich (Mińsk‑2). W centrum dyskursu międzynarodowego znalazła się ona po tym, jak prezydent Rosji W. Putin zainicjował wniesienie projektu rezolucji do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Rosyjskie podejście do misji pokojowej było formułowane w ścisłym związku z realizacją porozumień mińskich i nie pozwalało na ich interpretację. Zasadniczo podejście Federacji Rosyjskiej („koncepcja defensywna”) i Ukrainy („szeroki mandat”) rozwijają i dostosowują koncepcję nowoczesnego utrzymania pokoju do interesów stron konfliktu. Narracje rosyjsko‑ukraińskie są podstawą do szczegółowego zrozumienia natury konfliktu i możliwych sposobów jego rozwiązania. Wykorzystanie narzędzi propagandowych w celu promowania wielokierunkowego podejścia do sił pokojowych ONZ przeniosło konflikt na wyższy poziom. Analiza komunikatów misji pokojowej obejmuje formaty negocjacyjne, na których omawiano tę kwestię. Takimi platformami negocjacyjnymi były: format normandzki, Monachijska Konferencja Bezpieczeństwa, Zgromadzenie Ogólne ONZ, spotkania Surkowa‑Volkera itd. Rada Bezpieczeństwa ONZ nie przekształciła się w dodatkowy kanał komunikacji, ponieważ nie udało się skoordynować i połączyć stanowisk Ukrainy i Federacji Rosyjskiej. Próby uzgodnienia misji pokojowej w ramach realizacji porozumień mińskich doprowadziły do impasu negocjacyjnego i wykluczenia tego punktu z agendy negocjacji międzynarodowych. Artykuł dotyczy kwestii kształtowania się poparcia społecznego dla scenariusza rozwiązania konfliktu w oparciu o działania ONZ. Zagadnienie to zostało zbadane na podstawie badań opinii publicznej oraz arbitralnie dobranych przykładów, które stanowią bazę dowodową do oceny wpływu społeczeństwa obywatelskiego na podejmowanie decyzji na Ukrainie. Jednocześnie pokazano aspekty humanitarne, które mogłyby potencjalnie wpłynąć na procesy rozwiązywania konfliktu w Donbasie.

Communication of the peacekeeping mission in eastern Ukraine

The article examines the conflict over the idea UN peacekeeping mission in eastern Ukraine between Ukraine and Russian Federation. The analysis of the conflict is based on a critical approach to the official narratives which is containing references to the UN peacekeepers in 2015‑2021. It was established that the first time the idea UN peacekeeping mission appeared in the Ukrainian political discourse immediately after the signing of the second part of the Minsk agreements (Minsk‑2). It found itself in the center of international discourse after Russian President V. Putin initiated the submission of the draft resolution to the UN Security Council. The Russian approach to the peacekeeping mission was formulated in a strict connection with the implementation of the Minsk agreements and did not allow their interpretation. Generally, the Russians’ Federation („defensive concept”) and Ukraines’ („broad mandate”) approaches are developing and adapting the concept of modern peacekeeping to the interests of the conflict parties. Russian‑Ukrainian narratives are the basis for an in‑depth understanding of the conflict nature and possible ways to resolving. The using of propaganda tools to promote multidirectional approaches to UN peacekeepers has taken the conflict to a higher level. The analysis of the communications the peacekeeping mission includes negotiation formats which the issue was discussed. Such negotiating platforms were the Normandy format, the Munich Security Conference, the UN General Assembly, the Surkov‑Volker track etc. The UN Security Council did not become an additional channel of communication, because it was not possible to coordinate and bring together the Ukraine’s position and the Russians’ Federation ones. Attempts to agree on a peacekeeping mission within the framework of the implementation of the Minsk agreements created a negotiation deadlock and the exclusion of this item from the agenda of international negotiations. The article focuses on the factor of formation the public support for the scenario of conflict settlement which is based on the UN. The issue was investigated on opinion polls and an arbitrary selection of plots, which are formed the evidence base for assessing the influence the civil society in decision‑making in Ukraine. At the same time, it shows the humanitarian aspects that would have the potential to influence the conflict settlement processes in Donbass.

Niniejszy tekst jest próbą ukazania propagandowej polityki i odpowiednich działań Federacji Rosyjskiej wobec Gruzji przed konfliktem w sierpniu 2008 r. i po jego zakończeniu. Po zakończeniu konfliktu w sierpniu 2008 r. te działania przekształciły się w wojnę informacyjną, która charakteryzuje się dążeniem rosyjskich władz do oddziaływania na gruzińską przestrzeń informacyjną.

Russian Propaganda in Georgian Informational Space Before and After Conflict in August 2008

Given text represents an attempt to show propagandistic approach and relevant activities from Russian Federation towards Georgia before the conflict in August 2008 and afterwards. On the other hand, after the August 2008, the actions turned into a mode of information warfare, which became a growing tendency to influence Georgia’s information space.

Republika Czeska jest jednym z tych krajów europejskich, w których bezpośrednie instrumenty demokratyczne, takie jak referenda, są rzadko stosowane na szczeblu państwowym. W Republice Czeskiej w ten sposób zdecydowano jedynie o przystąpieniu kraju do Unii Europejskiej (2003). Z drugiej strony, na poziomie lokalnym czeskie doświadczenia z referendami są bogate. W latach 2006‑2021 przeprowadzono ponad 300 referendów, średnio ponad 20 rocznie. Problematyka poruszana w tych referendach obejmowała kwestie infrastruktury, lokalizacji elektrowni wiatrowych czy składowania odpadów radioaktywnych. W przyszłości szersze niż dotychczas wykorzystanie referendów w czeskim systemie politycznym zależeć będzie m.in. od wyniku wyborów parlamentarnych, które odbędąsięjesienią2021 r. Czeska Partia Piratów, która ma duże szanse na zwycięstwo w tych wyborach, opowiada się za korzystaniem z tego typu głosowania znacznie częściej niż dotychczas.

Referenda in the political system of the Czech Republic

The Czech Republic is one of those European countries where direct democratic instruments, such as referendums, are rarely resorted to at the state level. Only the country’s accession to the European Union (2003) was decided in this way in the Czech Republic.

On the local level, on the other hand, the Czech experience with referendums is rich. Between 2006 and 2021, more than 300 referendums were held, an average of more than 20 per year. The issues dealt with in these referendums included infrastructure issues, the location of wind power plants or the storage of radioactive waste.

The future of the use of referendums more widely than before in the Czech political system will depend, among other things, on the outcome of the parliamentary elections to be held in the autumn of 2021. The Czech Pirate Party, which has a significant chance of winning this election, is in favour of using this type of voting far more often than before.

Położenie mniejszości narodowych na terenie Republiki Słowackiej regulują liczne akty prawne. Wśród nich znajdują się dokumenty przyjmowane na gruncie krajowym oraz rozwiązania o charakterze międzynarodowym. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie treści najważniejszych ustaw oraz dokumentów, które wpływają na położenie mniejszości narodowych na Słowacji, a także przybliżenie reakcji organizacji międzynarodowych na wprowadzane przez Bratysławę regulacje prawne.

The legal status of national minorities in the Slovak Republic

The location of national minorities in the territory of the Slovak Republic is regulated by numerous national acts, the most important of which are the constitution, the law on the use of national minority languages and the law on the state language. References to national minorities can be found in many other acts, such as the Act on counteracting discrimination, the Act on Upbringing and Education and the Act on Radio and Television. The issue of minorities is also raised in bilateral agreements, an example of which is the agreement on good neighbourliness and friendly cooperation between the Slovak Republic and the Republic of Hungary. The legal situation of minorities in Slovakia is also influenced by international organizations to which Bratislava belongs. In this case, the Council of Europe’s most significant influence, the European Union, the Central European Initiative and the United Nations. Over the years, the Slovak authorities have also created institutions responsible for activities for national minorities, and among them, an important function is performed by the Government Plenipotentiary of the Slovak Republic for National Minorities. This article aims to analyse the legal acts and institutions regulating the legal status of national minorities in Slovakia. The publication is also intended to show that the issue of minorities is covered in many legal solutions, and the Slovak authorities have developed a system of protection and support for this community over the years. The author used the institutional and legal method.

Niniejszy artykuł odnosi się do wydarzenia, które wywołało lawinę kontrowersji i sporów, burząc oficjalnie zadekretowaną przez lokalnych polityków idyllę w relacjach między dwiema częściami podzielonego granicą państwową miasta – Cieszyna i Czeskiego Cieszyna. Wydarzeniem tym było uroczyste odsłonięcie repliki czechosłowackiego słupa granicznego z okresu I Republiki, w centrum Czeskiego Cieszyna, z okazji 100. rocznicy podziału Śląska Cieszyńskiego pomiędzy Czechosłowację i Polskę. Celem artykułu jest po pierwsze – rekonstrukcja dyskursu, jaki towarzyszył temu wydarzeniu, po drugie – analiza lokalnej polityki pamięci, w którą wpisują się poszczególne narracje i podejmowane działania. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej dokonano charakterystyki Cieszyna jako miasta podzielonego granicą państwową. W drugiej – opisano wydarzenie, które wywołało szereg głębokich kontrowersji w relacjach polsko‑czeskich. W trzeciej – przeanalizowano treść dyskursu odnoszącego się do symbolicznego znaczenia repliki czechosłowackiego słupa granicznego z okresu I Republiki ustawionej w centrum Czeskiego Cieszyna dla upamiętnienia 100‑lecia ustanowienia granicy dzielącej miasto na dwie części i powstania najmłodszego miasta I Republiki – Czeskiego Cieszyna.

„Nikdo nic neví”, which is a short history of the boundary post in the Czech Republic

This article refers to an event that caused an avalanche of controversy and disputes, destroying the idyll officially decreed by local politicians in the relations between the two parts of the city divided by the state border – Cieszyn and Česky Těšin. The event was the ceremonial unveiling of a replica of the Czechoslovak boundary post from the period of the First Republic, in the center of Česky Těšin, on the occasion of the 100th anniversary of the division of Cieszyn Silesia between Czechoslovakia and Poland. The aim of the article is, firstly, to reconstruct the discourse that accompanied this event, and secondly, to analyze the local politics of memory, in which individual narratives and undertaken actions fit in. The article consists of three parts. The first presents the characteristics of Cieszyn as a city divided by a state border. The second describes an event that caused a series of deep controversies in Polish‑Czech relations. The third part analyses the content of the discourse referring to the symbolic meaning of a replica of the Czechoslovak boundary post from the period of the First Republic. It is placed in the center of Česky Těšin to commemorate the 100th anniversary of the establishment of the border dividing the city into two parts and the establishment of the youngest city of the First Republic – Česky Těšin.

Za główny cel badawczy przyjęto ustalenie czy państwa, które powstały w wyniku dekompozycji federacji jugosłowiańskiej, w pierwszym okresie po „usamodzielnieniu się”, były zainteresowane zawiązywaniem współpracy w ramach wspólnych regionalnych przedsięwzięć. Nadto, które z nich wykazały największą aktywność w tym zakresie, a które w stopniu najmniejszym. W związku z tym wzięto pod uwagę „tematyczne” formy współpracy regionalnej w zakresie rozwoju gospodarczego i społecznego, energetyki i infrastruktury, bezpieczeństwa, sądownictwa i spraw wewnętrznych oraz budowania zasobów ludzkich. Jak wynika z przeprowadzonej analizy największym zainteresowaniem cieszyło się partnerstwo na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego, w których wzięte pod uwagę państwa niemal w równej mierze wykazały wzmożoną aktywność, za wyjątkiem Słowenii, która – jak wynika z przeprowadzonej analizy – w stopniu jak najmniejszym była zainteresowana wchodzeniem w tego typu alianse. Podjęty temat jest zbyt mało omówiony, szczególnie w polskiej literaturze przedmiotu poświęconej państwom pojugosłowiańskim, stąd też– w mojej opinii – niewątpliwie potrzebna jest pogłębiona refleksja politologiczna w tym zakresie, namysł nad tymi kwestiami posiada walor poznawczy zarówno dla dyscypliny nauki o polityce i administracji jak też nauk o bezpieczeństwie. Artykuł powstał w głównej mierze przy wykorzystaniu metody badawczej właściwej dla dyscypliny nauki o polityce i administracji – metody studium przypadku.

Post‑Yugoslav states – partnership in estabilishing „thematic” regional cooperation

The main research goal was to establish whether the states that emerged as a result of the decomposition of the Yugoslav federation, in the first period after „becoming independent”, were interested in establishing cooperation within joint regional projects. Moreover, which of them showed the greatest activity in this field, and which the least. In this regard, ‘thematic’forms of regional cooperation in the fields of economic and social development, energy and infrastructure, security, judiciary and home affairs, building human resources were taken into account. As the analysis shows, the most popular was the partnership for economic and social development, in which the countries taken into account showed almost equal increased activity, except Slovenia which, as the analysis shows, was least interested in participation in such alliances. This topic is too little discussed especially in the Polish literature on the subject dedicated to hence, in my opinion, there is undoubtedly a need for in‑depth political science in this area, reflection on these issues is of cognitive value both for the discipline of political science and administration, as well as security science. The article was written mainly with the use of a research method appropriate for the discipline of political science and administration – the case study method.

The National Security Strategy is one of the state’s critical documents, which sublimates the knowledge of the security environment, possible forms of endangerment, and the proposed guidelines for ensuring the security of a nation. Dynamic processes in the geopolitical global, and regional environment, globalization of forms and content of possible security breaches, continuous arms race, and the dominant changed hybrid physiognomy of war are dominant vectors of influence on a national security strategy of every nation. In 2019, the Republic of Serbia adopted its recent National Security Strategy. The paper analyzes the declared foreign policy determinants of Serbia’s national security strategies, intending to critically oppose them with current threats to Serbia’s s national security. Based on the comparative method and analysis of current documents, with respecting the political and economic reality, the paper provokes the proposed priorities with possible development trends while respecting internal and external entities’ influence on developing the national security system and state of the Republic of Serbia. The paper critically exploring the declared determinants of foreign policy in Serbia’s national security strategies by means of analysis of current documents and comparative methods.

ABSTRAKT

Strategia Bezpieczeństwa Narodowego jest jednym z krytycznych dokumentów państwa, sublimującym wiedzę o bezpieczeństwie, możliwych formach zagrożenia oraz proponowanych wytycznych dla zapewnienia bezpieczeństwa państwa. Dynamiczne procesy w geopolitycznym środowisku globalnym i regionalnym, globalizacja form i treści możliwych naruszeń bezpieczeństwa, ciągły wyścig zbrojeń oraz zmieniona fizjonomia wojny są dominującymi wektorami wpływu na strategię bezpieczeństwa narodowego każdego państwa. W 2019 r. Republika Serbii przyjęła swoją najnowszą Strategię Bezpieczeństwa Narodowego. Artykuł analizuje deklarowane determinanty polityki zagranicznej w strategiach bezpieczeństwa narodowego Serbii, z zamiarem ich krytycznego przeciwstawienia aktualnym zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego kraju. Bazując na metodzie porównawczej i analizie aktualnych dokumentów, z uwzględnieniem realiów politycznych i gospodarczych, w artykule porównuje się zaproponowane priorytety wraz z możliwymi tendencjami rozwojowymi, z poszanowaniem wpływu podmiotów wewnętrznych i zewnętrznych na rozwój systemu bezpieczeństwa narodowego i stanu Republiki Serbii. Artykuł krytycznie bada deklarowane determinanty polityki zagranicznej w narodowych strategiach bezpieczeństwa Serbii poprzez analizę aktualnych dokumentów i metod porównawczych.

Koniec 2019 r. przyniósł doniesienia o pojawieniu się nowej choroby w Chinach. Pod koniec roku pierwsze infekcje SARS‑CoV‑2 odnotowano w prowincji Hubei, a w styczniu zaczęła pojawiać się w innych regionach świata, w tym w Europie. Dnia 11 III 2020 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła nową chorobę jako pandemię.

Koronawirus uwidocznił luki i niedoskonałości systemów państwowych niezależnie od szerokości geograficznej i pozycji na świecie. Aby uporać się z rozprzestrzeniającym się wirusem, a jednocześnie zapobiec upadkom gospodarczym i społecznym, państwa nałożyły na obywateli liczne ograniczenia. W podobnej sytuacji znajdowała się również Macedonia Północna, a celem niniejszego artykułu jest przedstawienie sytuacji w kontekście inicjatyw rządowych podejmowanych w okresie od stycznia 2020 r. do czerwca 2021 r. 

Government initiatives of the Republic of North Macedonia during coronavirus pandemic – selected issues

The end of 2019 brought reports of a new disease emerging in China. At the end of the year, the first SARS‑CoV‑2 infections were recorded in the Hubei province, and in January it began to appear in other regions of the world, including Europe. On 11 III 2020, the World Health Organization (WHO) declared the new disease as a pandemic.

The coronavirus highlighted the vulnerabilities and imperfections of state systems regardless of latitude and world position. In order to deal with the spreading virus and at the same time to prevent economic and social collapses, states imposed numerous restrictions on citizens. North Macedonia was also in the same situation, and the purpose of this article is to present the situation in the context of government initiatives taken in the period from January 2020 to June 2021.

Osadnictwo żydowskie jest jednym z najważniejszych elementów wieloletnich sprzeczności między Izraelem i Palestyną. Ponadto problematyczny pozostaje tutaj status prawny osiedli. Wciąż trwa dyskusja nad tym, czy kolonie założone na Zachodnim Brzegu Jordanu są legalne, czy wręcz przeciwnie. Celem niniejszego tekstu będzie zbadanie znaczenia osadnictwa żydowskiego w kontekście konfliktu izraelsko-palestyńskiego oraz próba odpowiedzi na pytanie, jak wysoko w hierarchii priorytetów państwa sytuuje się osadnictwo żydowskie. W treści tego artykułu poruszane są takie kwestie jak mur bezpieczeństwa wraz z jego funkcjami i konsekwencjami dla Palestyńczyków, kwestia administracji Zachodniego Brzegu Jordanu oraz studium przypadku opisujące przykład Kfar Etzion i Sheikh Jarrah.

Jewish settlements in the context of the Israeli – Palestinian conflict

Jewish settlement is one of the most important elements of the long – term contradictions between Israel and Palestine. Moreover, the legal status of the outposts is problematical. The main objective of this text is analysis the significance of Jewish settlement in the context of the Israeli – Palestinian conflict and to try to answer the question how high in the hierarchy of the State of Israel priorities is the Jewish settlement. In a content of this article there such matters as security wall with its functions and consequences for Palestinians in the context of Jewish settlements, issue of an administration of the West Bank and the case study describes example of the Kfar Etzion and Sheikh Jarrah.

Celem artykułu jest przedstawienie najistotniejszych przesłanek świadczących o rozpoznaniu przez Polskę zagrożenia litewskiego dla II RP w procesie kreowania bezpieczeństwa odrodzonej Polski.  Analizę oparto na materiale archiwalnym z Archiwum Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce oraz dostępnym piśmiennictwie. Przyjęto tezę, że w latach 1919‑1922 istniały liczne przesłanki świadczące o sporze polsko‑litewskim, a polski wywiad wojskowy dysponował dobrym rozpoznaniem przejawów zagrożenia bezpieczeństwa II RP ze strony Litwy. Zaprezentowane argumenty pozwalają stwierdzić, iż antypolskie działania ze strony Litwy Kowieńskiej dotyczyły zróżnicowanych przejawów oddziaływania na bezpieczeństwo II RP i Polaków mieszkających na obszarze Litwy. Spór między państwami miał charakter militarny, dotycząc rywalizacji terytorialnej, ale dotyczył także konfliktu polityczno‑dyplomatycznego. Litwini posługiwali się licznymi aktami dywersji, a także sabotowania działań polskich władz, zarówno na obszarze Ziemi Wileńskiej, jak i pasa przygranicznego wyznaczanego demarkacyjną linią Focha. 

The importance of Polish‑Lithuanian disputes for security of The Second Polish Republic in the years 1919‑1922. Selected symptoms (part 1)

The aim of the article is to present the most important premises demonstrating Poland’s recognition of the Lithuanian threat to the Second Polish Republic in the process of creating the security of a reborn Poland. The analysis was based on archival material from the Archive of the Józef Piłsudski Institute in America as well as on available literature. It was assumed that in 1919‑1922 there were numerous indications of a Polish‑Lithuanian dispute going on, and Polish military intelligence had a good recognition of the manifestations of the security threat of the Second Polish Republic on the part of Lithuania. The arguments presented allow us to state that the anti‑Polish activities of Lithuanian Kowienska part concerned various manifestations and had an impact on the security of the Second Polish Republic and Poles living in the territory of Lithuania. The dispute between the states was of a military nature, concerning territorial rivalry, but it also concerned a political and diplomatic conflict. The Lithuanians used numerous acts of subversion, as well as sabotage towards the actions of Polish authorities, both in the area of Wielen Land and the border strip marked by the demarcation Foch line.

The transformation of Afghanistan’s geographical context into regional cooperation and integration is an emerging subject, and investing in progressive policies focused on Afghanistan’s connectivity initiatives will yield substantial outcomes in the region’s development. This paper is to analyze Afghanistan: Regional Connectivity Hub as a case study in order to state the importance of the strategic geographical location of Afghanistan that can play a key role in the progress of the country, and the region in the long‑term. Furthermore, it considers regional connectivity through Afghanistan to be an important subject that can help Afghanistan overcome security challenges to a large extent by increasing mutual economic interests based on a cooperative approach in the region. In order to achieve this goal, constructive politics is seen as the strategic balance for empowering regional connectivity that can lead to peace and prosperity in Afghanistan and the region. The methodology of this paper is based on a holistic approach, and therefore the method will be qualitative. 

ABSTRAKT

Przekształcenie kontekstu geograficznego Afganistanu we współpracę i integrację regionalną to coraz częściej pojawiający się temat. Inwestowanie w polityki rozwojowe, skoncentrowane na inicjatywach w zakresie połączeń i komunikacji w Afganistanie, przyniesie znaczące rezultaty dla rozwoju regionu. Artykuł ten ma na celu analizę Afganistanu jako studium przypadku regionalnego centrum komunikacyjnego. Wskazuje on na wagę strategicznej lokalizacji geograficznej Afganistanu, która może odgrywać kluczową rolę w rozwoju kraju, a także szerzej, regionu, w dłuższej perspektywie czasowej. Ponadto autor wskazuje, że kwestie komunikacji i transportu poprzez Afganistan to istotny  czynnik, który może pomóc Afganistanowi przezwyciężyć wyzwania w zakresie bezpieczeństwa, poprzez zwiększenie wzajemnych interesów gospodarczych w oparciu o podejście oparte na współpracy w regionie. Aby osiągnąć ten cel konieczne jest wdrożenie konstruktywnych rozwiązań opartych na strategicznej równowadze, służących wzmocnieniu połączeń w regionie. Może to pomóc w osiągnięciu pokoju i dobrobytu, zarówno samego Afganistanu, jak i całego regionu. Metodologia tego artykułu oparta jest na podejściu holistycznym, ze szczególnym uwzględnieniem metod jakościowych.