Handel ludźmi wciąż pozostaje jednym z najważniejszych problemów współczesnego świata. Stanowi zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, jest także przestępstwem naruszającym ich prawa. Handel ludźmi rozpatrywany jest jako współczesny przejaw niewolnictwa, wykorzystywania cudzej pracy i traktowania ludzi jako własności, nad którą ma się nieograniczoną władzę i możliwość decydowania o jej losie. W handlu ludźmi przejawia się to, co w człowieku najgorsze, ale i to, co najsłabsze. Z jednej strony mamy do czynienia z człowiekiem traktującym inną istotę ludzką jak rzecz, którą można kupić, sprzedać lub wypożyczyć. Z drugiej strony – z człowiekiem, który w swojej skrajnej słabości, czy to społecznej – spowodowanej okolicznościami zewnętrznymi, czy psychicznej – będącej np. następstwem strachu, zostaje sprowadzony do roli przedmiotu i jako taki jest całkowicie zniewolony, pozbawiony inicjatywy i odarty z godności. Można powiedzieć, że mamy w tej sytuacji do czynienia z kwintesencją zła w relacjach międzyludzkich. W artykule zostały zaprezentowane problemy dotyczące handlu ludźmi, a w szczególności potencjalnych ofiar tego procederu. Spojrzenie na ofiary handlu ludźmi przez pryzmat kryminologiczny daje szerokie pole do analizy przedstawionego problemu.

Nowe technologie, w tym rynek DeFi (zdecentralizowanej technologii blockchain), to nowy obszar płatniczy, pożyczkowy i inwestycyjny. Autor prezentuje funkcjonowanie nowych technologii, których wiele aspektów uregulowanych jest przez przepisy krajowe i unijne, skupiając się na analizie ryzyka użytkowników indywidualnych i instytucjonalnych w kontekście możliwości utraty aktywów, braku gwarancji, zmienności wartości czy braku ich powszechnej akceptowalności. Podkreśla także, że z uwagi na cechy technologiczne architektury systemu może być on wykorzystywany do legalizowania korzyści pochodzących z przestępstw (pranie pieniędzy). Artykuł jest również próbą przedstawienia obszarów zadań państwa w zakresie organizacyjnym, legislacyjnym i operacyjnym, które należy podjąć w celu przeciwdziałania potencjalnym zagrożeniom.

Artykuł porusza problematykę ustawowego uregulowania czynności operacyjno-rozpoznawczych realizowanych przez polskie służby specjalne i policyjne, a także kwestię ujednolicenia ogólnej pragmatyki służbowej funkcjonariuszy.

Artykuł jest poświęcony analizie przepisów prawa regulujących działalność organów samorządu gminnego w obszarze zarządzania kryzysowego. Autor w pierwszej części analizuje definicję zarządzania kryzysowego, a następnie wskazuje na organy samorządu gminnego, opisując ich kompetencje w zakresie zarządzania kryzysowego. Ponadto autor różnicuje te kompetencje ze względu na ich zastosowanie w praktyce, a następnie podaje, poprzez jakie formy działania są one realizowane. W artykule zawarto wnioski oraz spostrzeżenia wynikające z analizy wybranych przepisów prawa.

Zachowania autoagresywne skazanych są wyzwaniem dla więziennej administracji, ochrony oraz medyków odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w jednostkach penitencjarnych. Autoagresja wśród skazanych jest monitorowana w polskich więzieniach od wielu lat. Liczba samouszkodzeń w zakładach karnych nie wykazuje tendencji wzrostowej. Artykuł omawia problematykę ochrony zdrowia w zakładach karnych w odniesieniu do samouszkodzeń skazanych.

W artykule autorzy dokonali badania analityczno-statystycznego dynamicznie postępującej migracji ludności, spowodowanej różnymi czynnikami wewnętrznymi w społeczeństwach migrantów lub poszukiwaniem przez nich lepszych warunków życia. W opracowaniu skupiono się na ustaleniu, czy migracja ludności ma wpływ na wzrost przestępczości, a co za tym idzie bezpieczeństwa obywateli państw przyjmujących migrantów.

Opracowanie ma na celu zaprezentowanie obecnego stanu odczuć społecznych w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego, którego determinantą jest funkcjonowanie policji zapewniającej ład i porządek publiczny w Polsce. Ocena została przedstawiona na podstawie ogólnopolskich badań społecznych.

W artykule przeprowadzona została analiza wybranych systemów współpracy międzynarodowej w zakresie zapewniania bezpieczeństwa osób zaginionych. Opracowanie przedstawia kategorie osób zaginionych, procedury regulujące postępowanie policjanta w przypadku zaginięcia osoby, sposób dokumentowania czynności poszukiwawczych, skalę i przyczyny zaginięć oraz współpracę instytucji i organizacji pozarządowych w poszukiwaniu osoby zaginionej. Usprawnienie obiegu informacji dotyczących zaginięć poza granicami RP jest istotnym zadaniem, które powinno zostać zrealizowane przez jednostki organizacyjne policji. Dotyczy to przede wszystkim kwestii upowszechnienia elektronicznej wymiany informacji, a w szczególności nadawania kategorii osobom zaginionym. Autorzy wyrażają przekonanie, że konieczne jest podjęcie działań w celu pozyskania do współpracy nowych grup poszukiwawczych, aby zasięgiem ich funkcjonowania objąć jak największy obszar kraju i zagranicy i w ten sposób zapewnić dodatkowe wsparcie ewentualnych poszukiwań osób zaginionych prowadzonych przez policję.

Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 przyniosła światowej gospodarce niespotykane dotychczas wyzwania, zmuszając poszczególne kraje do poszukiwania całkowicie nowych rozwiązań i przedsiębrania niestandardowych działań mających na celu utrzymanie bezpieczeństwa finansów publicznych, a także zachowanie ciągłości funkcjonowania gospodarek i minimalizowanie ponoszonych przez nie strat. Głównym celem artykułu jest prawna i ekonomiczna analiza uwarunkowań długu publicznego i deficytu budżetowego w krajach UE. Skupiono się także na zbadaniu przyczyn powstawania długu publicznego oraz ocenie jego poziomu i skutków dla gospodarki.

Glosa zawiera aprobatę dla stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 30 września 2008 r. (sygn. akt K 44/07). TK rozpoznał wniosek złożony przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, który dotyczył zakresu swobody organów administracji publicznej przy podejmowaniu decyzji o zniszczeniu cywilnego statku lotniczego. Trybunał miał za zadanie rozstrzygnięcie zgodności art. 122a Ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze z art. 38, art. 31 ust. 3, art. 2, art. 26 oraz art. 30 Konstytucji. Rozstrzygnięcie wyroku stanowi, że przepis art. 122a ustawy Prawo lotnicze nie współgra z konstytucyjnym standardem ochrony prawa do życia. Tym samym TK uchylił przepis pozwalający polskim władzom na wydanie rozkazu zniszczenia samolotu pasażerskiego użytego do działań sprzecznych z prawem, w tym o charakterze terrorystycznym.