W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia związane z metodami eksperymentalnymi i symulacyjnymi biomechaniki zderzeń. Podana została definicja biomechaniki zderzeń, jako szczególnej dziedziny na pograniczu nauk inżynierskich i medycznych. Przedstawiono koncepcyjny schemat działań związanych z prowadzeniem naukowych badań biomechanicznych. Omówione zostały pokrótce źródła wiedzy biomechanicznej, takie jak testy na zwierzętach, ochotnikach, zwłokach, manekinach oraz symulacje numeryczne. Dla każdego ze źródeł wiedzy wymieniono jego zalety oraz ograniczenia. Odnotowano, że chociaż badacze napotykają wiele wyzwań związanych z prowadzeniem eksperymentów i symulacji biomechanicznych, to istnieje duży potencjał w wykorzystaniu osiągnięć biomechaniki nie tylko w przemyśle, lecz także w rekonstrukcji wypadków.

W artykule omówiono kryteria biomechaniczne, które mogą być przydatne do ilościowej analizy obrażeń uczestników wypadków drogowych, m.in. w zakresie obrażeń głowy, szyi, klatki piersiowej oraz kończyn dolnych. Kryteria te wyznacza się na podstawie analizy charakterystyk czasowych przyspieszenia, prędkości, przemieszczeń, a także sił i momentów sił (różne w zależności od rodzaju wskaźnika). Omówienie kryteriów przeprowadzono w oparciu o przykładowe obowiązujące w Europie normy z zakresu bezpieczeństwa, m.in. Regulamin 80 EKG/ONZ (dotyczący testów zderzeniowych w pojazdach M2, M3), Regulamin 129 (dotyczący testów fotelików dziecięcych) oraz normy brytyjskiej GMRT2100 (dotyczącej bezpieczeństwa pasażerów w transporcie kolejowym). Uwzględniono również wyniki własnych badań symulacyjnych. Niektóre z przedstawionych wskaźników oceny obrażeń zostaną zaimplementowane do wielobryłowego modelu ciała człowieka w programie V-SIM.

Celem artykułu jest opis numerycznego, wielobryłowego modelu ciała człowieka CYBID Multibody Pieszy wprowadzonego w oprogramowaniu V-SIM 5.0. Przedstawiono założenia dla geometrii modelu oraz krótki opis działania generatora ciała człowieka. Omówiono pokrótce dodatkowe funkcjonalności rozwinięte w trakcie procesu wdrożenia modelu pieszego, m.in. interfejs skryptowy do programu V-SIM 5.0. oraz rozszerzone modele wspomagające analizę obrażeń. Przedstawiono także pokrótce kierunki dalszych prac badawczych na potrzeby rozwoju modelu

W artykule pokrótce przedstawiono modele manekinów zderzeniowych pieszych, dzieląc je na manekiny stosowane typowo na potrzeby projektowania pojazdów oraz stosowane w badaniach rekonstrukcyjnych wypadków drogowych. Przedstawiono wybrane badania z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych, w których wykorzystywane były manekiny pieszych. W drugiej części artykułu przedstawiono konstrukcję manekina PRIMUS – produktu od niedawna dostępnego na rynku. Opisano budowę manekina i podsumowanie badań weryfikujących jego odpowiedź dynamiczną w warunkach potrącenia oraz wymieniono potencjalne jego zastosowania, takie jak rekonstrukcje wypadków i badania eksperymentalne na potrzeby przemysłu.

Coraz częściej materiał dowodowy dotyczący wypadku drogowego zawiera filmy z kamer, które stanowią przydatny materiał w pracy biegłego. Analiza zapisanego na nich przebiegu zdarzenia jest najbardziej wiarygodną podstawą odtworzenia wypadku w tym prędkości i działań podejmowanych przez jego uczestników. Efektywne wykorzystanie nagrania wideo do analizy wypadku drogowego wymaga zwykle przeprowadzenia choćby jego wstępnej obróbki, np. wykadrowania i usunięcia niepotrzebnych fragmentów. W celu polepszenia jakości źródłowego materiału wideo w zakresie odwzorowania cech geometrycznych obiektów nagranych na filmie, potrzebne jest dokonanie korekty dystorsji, a następnie ortorektyfikacji. Często niezbędne jest także polepszenie obrazu, poprzez nakładanie na zapis wideo filtrów. Operacje te są możliwe do realizacji z użyciem programu PHOTORECT 2.0, co omówiono w artykule. Przekształcony film wideo, pozbawiony efektu perspektywy, odpowiednio wykadrowany oraz poddany ekstrakcji klatek użyto do przygotowania komputerowej symulacji zdarzenia, zsynchronizowanej z tym filmem.

W artykule przedstawiono wyniki symulacji przebiegu rzeczywistych wypadków z udziałem niechronionych uczestników ruchu w nowej wersji programu V-Sim 5.0. W symulacjach wykorzystano wielobryłowy model pieszego. Przeanalizowano wpływ poszczególnych parametrów modelu, a także parametrów ruchu pieszego oraz względnego położenia pieszego i pojazdu w początkowej chwili potrącenia na uzyskane wyniki w postaci zasięgu wrzucenia pieszego na pojazd oraz odrzutu wzdłużnego pieszego.