FAQ
Logotyp Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego

2022 Następne

Data publikacji: 10.05.2022

Licencja: Żadna

Redakcja

Redaktor naczelny dr Patryk Dobrzycki

Sekretarz redakcji Maria Kiszczyc

Zawartość numeru

Patryk Dobrzycki

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 7-8

Czytaj więcej Następne

Artykuły i rozprawy

Michał Wojnowski

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 11-49

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.034.15694

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie genezy i założeń rosyjskiej koncepcji inżynierii przymusowej migracji oraz jej praktycznego zastosowania ze szczególnym uwzględnieniem roli służb specjalnych w takich działaniach. Inżynieria przymusowej migracji stała się bezprecedensową formą nacisku, za pomocą której Federacja Rosyjska realizuje swoje interesy geopolityczne. Wykorzystywanie tego narzędzia przez ten kraj jest faktem, a nie pozbawioną dowodów empirycznych teorią spiskową, jak uważa część analityków związanych z instytucjami Unii Europejskiej. Porównanie przebiegu exodusu Kubańczyków z Mariel do Miami w 1980 r. oraz fińsko-rosyjskiego kryzysu migracyjnego w latach 2015–2016 dowodzi, że co najmniej od czasów zimnej wojny Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, a następnie Federacja Rosyjska – na podstawie nowatorskiego podejścia do problemów bezpieczeństwa i teorii konfliktów w nauce wojskowej – wypracowały skuteczne środki i metody inżynierii przymusowej migracji, czyniąc z nich narzędzie destabilizowania państw i wymuszania korzystnych dla siebie ustępstw politycznych.

Czytaj więcej Następne

Marek Świerczek

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 50-85

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.035.15695

Autor analizuje działania białoruskich władz w sytuacji społecznego buntu wywołanego sfałszowanymi wyborami w 2020 r. Wysuwa hipotezę, że istotną rolę w wygaszaniu potencjału protestacyjnego odegrały agenturalne gry decepcyjne prowadzone przez białoruskie KGB oraz realizowane równolegle działania represyjne i ofensywa informacyjna reżimu, w której doszło do synergii działań propagandowych i dezinformacyjno-agenturalnych.

Czytaj więcej Następne

Kamil Mroczka

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 86-128

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.036.15696

Celem artykułu jest omówienie nowej kategorii zagrożenia bezpieczeństwa ekonomicznego państwa, jakim jest zjawisko tworzenia i rozpowszechniania fake newsów. Analizę przeprowadzono w trudnym okresie rozprzestrzeniania się koronawirusa. Moment ten jest szczególnie istotny, gdyż większość państw na świecie doświadcza negatywnych skutków ekonomicznych związanych z pojawieniem się choroby COVID-19. Systemy gospodarcze, w tym Polski, muszą się mierzyć z niespotykanymi wyzwaniami. Ten szczególny czas może sprzyjać wielu podmiotom na poziomie państw lub międzynarodowych korporacji, które chciałyby osłabić państwo polskie. W artykule autor przeanalizował fake newsy, które pojawiły się w przestrzeni publicznej po 13 marca 2020 r. Dodatkowo – jako case study – zaprezentował mechanizmy wypracowane w jednej z instytucji sieci bezpieczeństwa finansowego w Polsce.

 
Czytaj więcej Następne

Marcin Kośka

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 129-145

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.037.15697

W artykule zostały omówione zadania realizowane przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej w celu przeciwdziałania zagrożeniom terrorystycznym występującym w przestrzeni powietrznej oraz na obszarach morskich. Autor przeanalizował akty prawne, które mogą zawierać uregulowania dotyczące wspomnianych zadań. Wyszczególnienie zadań antyterrorystycznych umożliwia ich usystematyzowanie i może przyczynić się do lepszego przygotowania się do przeciwdziałania zagrożeniom.

Czytaj więcej Następne

Krzysztof Izak

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 146-185

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.038.15698

Celem artykułu jest krótka charakterystyka ekoterroryzmu, którego podstawą jest specyficzna ideologia. Niektóre treści głoszone przez jej propagatorów mogłyby zasługiwać na poparcie, gdyby nie ich zbyt odhumanizowana retoryka, a zwłaszcza praktyka nią motywowana. Zjawisko ekoterroryzmu, czyli terroryzmu ekologicznego, jest związane ze stosowaniem przemocy przez ekstremistyczne ugrupowania proekologiczne i zradykalizowane jednostki. Ekoterroryzm dzieli się na terroryzm prośrodowiskowy i prozwierzęcy, zwany również animalistycznym. Terroryzm ekologiczny można też podzielić na terroryzm obrońców środowiska naturalnego i terroryzm stosowany przez obrońców praw zwierząt. Największy rozwój ekoterroryzmu nastąpił w USA. Animal Liberation Front, ALF (Front Wyzwolenia Zwierząt) był najbardziej niebezpieczną organizacją proekologiczną, najwięcej członków liczyła natomiast była grupa Earth First!, EF! (Najpierw Ziemia!). Do przemocy ze strony ekoterrorystów dochodziło w wielu państwach naszego kontynentu, przede wszystkim w Wielkiej Brytanii. Do Polski również przeniknęła ideologia ekocentryzmu, stanowiąca na Zachodzie motywację do aktywności wielu ugrupowań, jednak w naszym kraju nie wywarła ona wielkiego wpływu na działalność zorganizowanych grup ekologów i pojedynczych osób. Notowano natomiast przypadki przemocy układające się w serię zdarzeń skierowanych przeciw określonym firmom i instytucjom zagrażającym środowisku. Z przeprowadzonych badań wynika, że powoli, ale systematycznie spada na świecie liczba zdarzeń o charakterze ekoterrorystycznym. Za wcześnie, aby prognozować jego schyłek, jednak na pewno można mówić o coraz mniejszej aktywności związanej ze stosowaniem przemocy. Na obniżanie skali agresywnych działań proekologicznych składa się kilka okoliczności. Przede wszystkim nastąpił wzrost świadomości ekologicznej społeczeństw i rządów. Duży wpływ na spadek liczby zdarzeń o charakterze ekoterrorystycznym ma też zaostrzenie przepisów prawa, a także działalność organizacji ekologicznych.

Czytaj więcej Następne

Jakub Droździoł

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 201-227

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.040.15700

Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o stopień dostosowania obecnych regulacji prawnomiędzynarodowych do zmieniających się sposobów prowadzenia konfliktów zbrojnych. Większość przepisów regulujących te kwestie sformułowano w niedługim czasie po zakończeniu II wojny światowej i w dużej mierze nie odpowiadają one aktualnej rzeczywistości. Konflikty zbrojne zmieniły bowiem swój charakter – coraz rzadziej prowadzą je państwa, a coraz częściej grupy terrorystyczne czy organizacje paramilitarne. Pojawiają się również coraz nowsze sposoby prowadzenia działań zbrojnych, takie jak np. targeted killing, w których są wykorzystywane nowe rodzaje broni, np. drony. Potrzebna jest zatem krytyczna refleksja dotycząca legalności takich działań.

Czytaj więcej Następne

Monika Stachoń

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 228-258

https://doi.org/10.4467/20801335PBW.21.041.15701

Zamach stanu, do którego doszło 19 sierpnia 1953 r. w Teheranie, był brytyjsko-amerykańską tajną operacją wywiadowczą, zaplanowaną i wykonaną przy udziale grupy irańskich rojalistów. Głównym celem rządów Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych było utrzymanie wpływów politycznych w Iranie bez ujawniania swego zaangażowania. Wydarzenia te, uznawane za przejaw zewnętrznej ingerencji w politykę państwa, zajmują niezwykle ważne miejsce we współczesnej irańskiej świadomości historycznej i politycznej oraz determinują stosunki Iranu ze Stanami Zjednoczonymi, a tym samym wpływają na bezpieczeństwo całego regionu Bliskiego Wschodu. Autorka przedstawia trzy główne uwarunkowania tego zamachu. Zalicza do nich: brytyjsko-irański konflikt na tle nacjonalizacji sektora naftowego, dokonanej przez premiera Mohammada Mosaddegha, niebezpieczeństwo związane z włączeniem Iraku w strefę wpływów komunistycznych, a także czynniki wewnętrzne, w tym spory w ramach rządzącej koalicji. Autorka stara się odpowiedzieć na pytania: jak kształtowała się brytyjska polityka wobec Iranu dotycząca eksploatacji ropy naftowej, jakie były przyczyny zaangażowania się Amerykanów w tajne działania Secret Intelligence Service w Teheranie w latach 1952–1953, a także czy zamach stanu mógł być wynikiem działań wyłącznie wewnętrznej opozycji wobec Mohammada Mosaddegha.

Czytaj więcej Następne

Articles in English

Patryk Dobrzycki

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Numer 26 (14), 2022, s. 261-262

Czytaj więcej Następne