This paper analyses the successful school principals’ leadership practices in supporting school and teachers’ resilience in the context of the COVID-19 pandemic. The research reported in this paper asks the question: what are the successful leaders’ main ways of supporting resilience in schools and teachers in Poland for maximising the possible positive outcomes of remote education in times of the COVID-19 pandemic? Drawing on five case studies, the paper shows seven core successful school leadership practices – sustaining education service delivery and innovations; planning in a context of uncertainty and responding to changes in national policy; re-framing and extending “Health & Safety” policies based on health and education data; leadership across the school; provision of an inclusive curriculum; inclusive partnership with children’s families; and teachers’ motivation, commitment and professional development. The paper concludes with implications for further research and with questions on school principals’ role in building back more resilient education systems.

W artykule podjęto problematykę skutecznych praktyk przywódczych dyrektorów szkół w zakresie wspierania zdolności adaptacji szkół i nauczycieli w czasie pandemii COVID-19. Prezentowane analizy skupiają się wokół odpowiedzi na podstawowe pytanie badawcze: jakie są główne sposoby działania skutecznych liderów na rzecz wspierania adaptacji szkół i nauczycieli w Polsce do nowych warunków w celu maksymalizacji możliwych pozytywnych rezultatów zdalnej edukacji w czasach pandemii COVID-19? W badaniach wykorzystano metodę studium przypadku. Odwołując się do pięciu studiów przypadków, przedstawiono siedem podstawowych praktyk skutecznego przywództwa w szkołach: podtrzymywanie świadczenia usług edukacyjnych i wprowadzanie innowacji; planowanie w kontekście niepewności i reagowanie na zmiany w polityce krajowej; przeformułowanie i rozszerzenie polityki bezpieczeństwa i higieny pracy w oparciu o dane dotyczące zdrowia i edukacji; przywództwo w całej szkole; zapewnienie integracyjnego programu nauczania; inkluzywne integracyjne partnerstwo z rodzinami dzieci oraz motywację, zaangażowanie i rozwój zawodowy nauczycieli. W artykule zaprezentowano implikacje dla dalszych badań oraz pytania dotyczące roli dyrektorów szkół w budowaniu bardziej odpornych systemów edukacyjnych.