Celem artykułu jest prezentacja wyników badania dotyczącego funkcjonowania unii celnej pomiędzy Unią Europejską a Turcją. W opracowaniu wykorzystano metodę krytycznej analizy literatury przedmiotu oraz przegląd dokumentów źródłowych i danych statystycznych, co pozwoliło zidentyfikować słabości oraz wskazać przesłanki modernizacji i proponowane kierunki zmian obowiązującego porozumienia. Za podstawowy mankament umowy należy uznać fakt, że obejmuje ona jedynie liberalizację handlu artykułami przemysłowymi. Ponadto Turcja nie ma statusu obserwatora w unijnym Komitecie ds. Polityki Handlowej. Z tych powodów w grudniu 2016 r. Komisja Europejska zaproponowała rewizję obowiązującej umowy celnej z Turcją i poszerzenie relacji handlowych poprzez stworzenie nowego rodzaju umowy handlowej. Proponuje się, by do ram regulacyjnych nowej umowy włączyć dodatkowe obszary, w tym przede wszystkim rolnictwo, usługi oraz dostęp do przetargów publicznych.

Lata 1980–2017 to okres bardzo szybkiego wzrostu światowego handlu usługami. Ekspansji sektora usługowego w skali międzynarodowej towarzyszą zmiany zarówno w strukturze rzeczowej, jak i geograficznej światowej wymiany usług. Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie zmian zachodzących w światowym handlu usługami, wyjaśnienie ich przyczyn i wskazanie kierunków rozwoju międzynarodowego handlu usługami w najbliższych latach. Autorzy oparli swoje rozważania na analizie opracowań specjalistów z zakresu poruszanej tematyki oraz na analizie danych statystycznych pozyskanych od różnych instytucji i organizacji międzynarodowych. Autorzy zauważają, że międzynarodowy handel usługami rośnie szybciej niż międzynarodowa wymiana towarowa, a przy tym wzrasta znaczenie eksportu usług biznesowych oraz usług informacyjnych, informatycznych i telekomunikacyjnych kosztem eksportu usług transportowych i usług związanych z dystrybucją towarów. W międzynarodowym handlu usługami zwiększa się udział krajów azjatyckich, zwłaszcza Chin i Indii.

Obszar generowania pomysłów w rozwoju nowych produktów jest pełen wyzwań, cechuje się wysoką konkurencyjnością i ryzykiem, a przy tym ma charakter interdyscyplinarny. Znajomość typów, a także właściwych technik i wskaźników tworzenia idei jest kluczowa w procesie skutecznego generowania pomysłów. Celem niniejszego artykułu jest określenie mechanizmów wspierających generowanie pomysłów na nowe produkty w różnych kulturach. Aby zilustrować standardy obowiązujące w procesie generowania pomysłów na nowe produkty i określić naturę tego procesu z perspektywy multidyscyplinarnej, przeprowadzono badanie ankietowe. Przeprowadzono także eksploracyjne badanie jakościowe z udziałem 78 ekspertów z 39 krajów. Następnie pozyskane w badaniach dane surowe zostały skategoryzowane i zinterpretowane poprzez zastosowanie metody analizy treści. Literatura dotycząca generowania pomysłów w rozwoju nowych produktów powinna mieć charakter bardziej eksploracyjny niż potwierdzający, a także obejmować szersze spojrzenie i uwzględniać multidyscyplinarną naturę tego zjawiska. Ponieważ proces tworzenia idei postępuje wraz z rozwojem kapitału ludzkiego, szczególnie ważne jest położenie większego nacisku na interdyscyplinarność zasobów ludzkich, multidyscyplinarność kompetencji miękkich oraz wizję, niż na doskonałość techniczną.

W artykule przeanalizowano bezpieczeństwo inwestowania w obligacje polskich banków spółdzielczych w aspekcie ryzyka. Głównym celem artykułu jest identyfikacja i analiza ryzyka wynikającego z emisji obligacji polskich banków spółdzielczych. W artykule przyjęto następującą hipotezę badawczą: inwestycje w obligacje spółdzielcze są stosunkowo bezpieczne. Co do zasady, banki spółdzielcze emitują obligacje w ramach prowadzenia działalności określonej w statucie (rozwój działalności kredytowej), inwestowania w sieć oddziałów lub innowacyjne rozwiązania technologiczne, restrukturyzacji/dywersyfikacji źródeł finansowania, restrukturyzacji struktury zapadalności zobowiązań, restrukturyzacji terminów przeszacowania zobowiązań lub zwiększenia kapitału regulacyjnego. Analiza objęła wszystkie polskie obligacje spółdzielcze wyemitowane w 2018 r. i zapadające w 2026 r., tj. wszystkie 24 emisje obligacji przeprowadzone przez 20 banków spółdzielczych. W ramach badania zidentyfikowano ogólne ryzyka mające zastosowanie do wszystkich obligacji spółdzielczych, a także ryzyka specyficzne dla każdej z 24 analizowanych emisji obligacji. W oparciu o klasyfikację obligacje spółdzielcze zostały podzielone według rodzaju na osiem grup. Autor przyjął metodę krytycznej analizy literatury. W ocenie obligacji wykorzystano również zmodyfikowany model Fishera–Weila, klasyfikację ryzyka w skali Stanisza oraz wybrane wskaźniki ryzyka. Do analizy wykorzystano dane z raportów całorocznych, półrocznych i bieżących zamieszczonych na stronach internetowych Catalyst i NBP. Bezpieczeństwo obligacji spółdzielczych analizowano dla D (średni czas trwania), V (wypukłość) oraz wskaźnika ryzyka ID (dług emitenta). Analiza wykazała, że inwestycje w analizowane obligacje są stosunkowo bezpieczne. Przyjęta hipoteza badawcza została zatem pozytywnie zweryfikowana w odniesieniu do tych parametrów. Wysoki poziom ryzyka został zidentyfikowany dla wskaźnika PID (rentowność w stosunku do zadłużenia emitenta). Tutaj hipoteza badawcza została zweryfikowana negatywnie.

Bezpośrednie inwestycje zagraniczne (BIZ) są znaczącym czynnikiem rozwoju ekonomicznego. Niniejszy artykuł ma na celu zbadanie zależności między napływem BIZ a poziomem eksportu w kraju przyjmującym na przykładzie Nigerii. Zależność między tymi dwoma zmiennymi została zbadana metodą korelacji. Wyniki wskazują na istnienie silnego związku między BIZ a eksportem. Analiza regresji z użyciem OLS wskazuje, że wzrost zagranicznych inwestycji bezpośrednich powoduje wzrost wartości eksportu. Struktura eksportu Nigerii jest uproszczona, jako że ropa naftowa stanowi 90% jego wartości, co naraża kraj na szoki zewnętrzne. Autorzy zalecają, aby rząd położył większy nacisk na przyciąganie inwestycji zagranicznych do innych sektorów, takich jak rolnictwo, przemysł wytwórczy i wydobywczy, aby zdywersyfikować strukturę eksportu Nigerii.

Głównym celem artykułu jest przedstawienie stanowiska Unii Europejskiej wobec Nowego Jedwabnego Szlaku jako nowego chińskiego projektu skierowanego zarówno do państw rozwiniętych, jak i rozwijających się, który ma poszerzyć powiązania ekonomiczne w skali globalnej. Główną metodą badawczą zastosowaną w opracowaniu była metoda naukowa, w tym instytucjonalna, komparatywna, dokumentacyjna i statystyczna. Dodatkowo zastosowano także metodę dedukcyjną i metodę przewidywania indukcyjnego. Podjęte badania wskazują, że w Unii Europejskiej, m.in. w Niemczech, intensywnie rozmyśla się nad reakcją na chińskie plany inwestycyjne. Zauważa się, iż „Nowy Jedwabny Szlak” nie jest, jak sądzą niektórzy, jedynie sentymentalnym wspomnieniem, a próbą stworzenia ogromnego systemu, za pomocą którego Chińczycy chcą wycisnąć swoje piętno na świecie. Państwa Unii Europejskiej obawiają się, że celem tego nowego projektu jest przede wszystkim wzmocnienie oddziaływania Chin na gospodarkę światową i dążenie do zaspokojenia wyłącznie własnych interesów. We wnioskach wskazuje się, że w zależności od tego, jakie reguły będą obowiązywać w powyższym projekcie, będzie to albo współpraca, albo hegemonia.

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie pozytywnych i negatywnych cech, które dostrzegają u siebie Polacy i Hiszpanie. Skupiono się na autostereotypach, które często pokrywają się z postrzeganiem jednych narodowości przez drugie. Opisano przedstawicieli kultur indywidualnych i bardzo patriotycznych, a jednocześnie mających inne podejście do otaczającego ich środowiska. Jako metodę badawczą przyjęto analizę dostępnych pozycji literaturowych, obserwacje różnych badaczy oraz własne spostrzeżenia. Artykuł opiera się na pozycjach literaturowych polskich autorów oraz czasopismach i publikacjach anglojęzycznych. Przedstawiono w nim i podparto wieloma przykładami zachowania Polaków i Hiszpanów z perspektywy ich rodaków. Polacy i Hiszpanie różnią się pod wieloma względami, ale należy wspomnieć, że występują między nimi pewne podobieństwa. Niezwykle cenią tradycje, doceniają więzi rodzinne i szanują osoby starsze. Pomimo europejskiego pochodzenia obie kultury różnią się podejściem do życia. Niniejszy artykuł, będący charakterystyką Polaków i Hiszpanów, może również służyć za opracowanie tłumaczące przejawiane przez nich zachowania, które mogą być różnie interpretowane przez inne kultury.

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie wpływu turystyki na gospodarkę hiszpańską. Metodą badawczą jest analiza dostępnych danych statystycznych zgromadzonych przez różne organizacje i instytucje, m.in. OECD, UNWTO oraz Unię Europejską. Artykuł opiera się na pozycjach literaturowych polskich autorów oraz czasopismach i publikacjach hiszpańskojęzycznych. Podstawa teoretyczna pracy ułatwia analizę gromadzonych danych empirycznych. W artykule przedstawiono zależność pomiędzy turystyką a rozwojem gospodarczym Hiszpanii. To zbiór najważniejszych informacji o sytuacji gospodarczej największego kraju Półwyspu Iberyjskiego. Zgromadzone zostały najaktualniejsze dane statystyczne, które pozwalają ocenić sytuację omawianej gospodarki. Warto wspomnieć, iż Hiszpania jako wiodący obszar recepcji turystycznej nieustannie poszukuje innowacji przyciągających turystów. Życie zawodowe wielu Hiszpanów zależy głównie od rozwoju turystyki, dlatego też dążą oni do sprostania oczekiwaniom najbardziej wymagających gości z całego świata.