W artykule, wychodząc od kategorii „pracy” i „edukacji”, wyprowadza się kategorię rozwoju, który chociaż postrzegany w aspekcie przyrodniczym i procesualnym jest nade wszystko kategorią aksjologiczną, ważną dla pedagogiki i wychowania człowieka. W obliczu swoistego „wygaszania”, czy „zwijania” dzieł i wytworów ludzkich, z jakim spotykamy się we współczesnej Europie, tym bardziej aktualna staje się aksjologia rozwoju i jej implikacje edukacyjne. Problematykę rozwoju (aksjologicznie) ujmuje społeczne nauczanie Kościoła katolickiego, zwłaszcza papieża Jana Pawła II, kierujące nasze myślenie wyraźnie ku wychowaniu do rozwoju przez miejsca w  encyklice Sollicitudo rei socialis wyraźnie mówiące o  wychowaniu. Według Jana Pawła II „rozwój domaga się nade wszystko ducha inicjatywy” od jednostek i społeczności, którego przejawem, jak to dobitnie wyraził Benedykt XVI, jest wzrastanie duchowe, umożliwiające pozostawanie otwartym na faktyczny stan rzeczy, na konkretne doświadczenie i całość tego, co nazywamy przemianą, a co się dokonuje zarówno na zewnątrz, jak i w samej osobie. Element duchowy przenikający podjęcie pełnej odpowiedzialności przez człowieka, prowadziłby do stania się wychowawcą samego siebie, co może być postrzegane jako ukoronowanie procesu rozwoju jednostkowego i spo- łecznego, czemu miałoby służyć wychowanie do rozwoju. 

In the article, going out from categories „work” and „education”, is moving out the category of the development, which though it is perceived in natural and processual aspect above all characterized through the axiological dimension, as the important category for pedagogy and for the education of the person. In the face of the „blanking”, and „rolls up” the works and the more current the human products of which we assist in the present Europe, the axiology of the development and its educational implications becomes very important question. The social teaching of the Catholic Church captures the problems of the development (axiological), especially by pope John Paul II, clearly directing our thinking towards the education to the development through places in his Encyclical-Letter ‘Sollicitudo rei socialis’ clearly speaking about this education. According to the teaching of John Paul II, „the development demands above all the spirit of the initiative” from individuals and entire community, and whose symptom, by Benedict XVI was expressed as spiritual growing up. The spiritual dimension penetrating every person and community made them able to undertaking the full responsibility and made him able to be the tutor of oneself. This can be perceived as crowning of the process of the individual and social development through the education for the development.