Ułuda myślenia publicystycznego jako sytuacja graniczna
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEUłuda myślenia publicystycznego jako sytuacja graniczna
Data publikacji: 2018
Zeszyty Prasoznawcze, 2018, Tom 61, Numer 3 (235), s. 372 - 387
https://doi.org/10.4467/22996362PZ.18.023.10125Autorzy
Ułuda myślenia publicystycznego jako sytuacja graniczna
The illusion of journalistic thinking as a borderline situation
This article presents, for the first time in the media sciences, a border situation in journalistic thinking. It shows the specificity of this thinking that is diffiult to notice. On the one hand, its maturity, on the other, infantilism and even stupidity. The author lists several nuanced cases of journalism approaching stupidity. Qualitative structural and phenomenological methods are outlined here the mechanisms of functioning and the threat of contemporary journalism. The conclusion allows us to see the practical benefi ts of this type of analysis in broadly understood media business and journalism.
Streszczenie
Artykuł poświęcony jest sytuacji granicznej w myśleniu publicystycznym. Pokazuje trudno zauważalną specyfikę tego myślenia. Z jednej strony jego dojrzałość, z drugiej infantylizm, a nawet głupotę. Autor wymienia kilkanaście zniuansowanych przypadków zbliżania się publicystyki do głupoty. Jakościowymi metodami strukturalistyczno-fenomenologicznymi zostają tu zarysowane mechanizmy funkcjonowania i zagrożenia współczesnej publicystyki. Konkluzja pozwala dostrzec korzyści praktyczne tego typu analizy w szeroko rozumianym biznesie medialnym i dziennikarstwie.
Markowski A. (red.) (1999). Nowy słownik poprawnej polszczyzny. Warszawa.
Baran L. (2013). Dziennikarstwo czy władza? Ambicje regionalnych dzienników w kontekście samorządowej kampanii wyborczej w 2010 roku. Polityka i Społeczeństwo, nr 1, s. 102.
Bourdieu P. (2009). O Telewizji. Panowanie dziennikarstwa. Warszawa.
Chyliński M., Russ-Mohl S. (2007). Dziennikarstwo. Warszawa.
Condry J., Popper K. (1996). Telewizja. Zagrożenie dla demokracji. Warszawa.
Dayan D., Katz E. (2008). Wydarzenia medialne. Historia transmitowana na żywo. Warszawa.
Dąbała J. (2015). Jakość dziennikarstwa w perspektywie grywalizacyjnej. Zeszyty Prasoznawcze, nr 4, s. 829–838.
Frampton B. (2015). Clickbait: The changing face of online journalism [http://www.bbc.com/news/uk-wales-34213693; 5.11.2017].
Gądek J. (2012). Kto jest głupi – Ty czy media? Mówią Żakowski, Wildstein, Passent i Terlikowski [http://biznes.onet.pl/wiadomosci/media/kto-jest-glupi-ty-czy-media-mowia-zakowski-wildstein-passent-i-terlikowski/fwth7; 8.06.2018].
Głowiński M. (1986). Wartościowanie w badaniach literackich a język potoczny. W: S. Sawicki, W. Panas (red.). O wartościowaniu w badaniach literackich (s. 179–195). Lublin.
Gitlin T. (2013). Is the press too big to fail? It’s dumb journalism, stupid [https://www.opendemocracy.net/todd-gitlin/is-press-too-big-to-fail-its-dumb-journalism-stupid; 5.11.2017].
Goban-Klas T. (2011). Wartki nurt mediów. Kraków.
Godzic W. (2004). Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”. Kraków.
Hennessy B. (2009). Dziennikarstwo publicystyczne. Kraków.
Judt T., Snyder T. (2012). Rozważania o wieku XX. Poznań.
Kajtoch W. (2006). Manipulacja językowa. W: W. Pisarek (red). Słownik terminologii medialnej. Kraków.
Kofta P. (2013). Alergia na władzę. Wprost, nr 44, s. 87.
Kozak R. (2000). Człowiek do zadawania pytań. W: A. Skworz, A. Niziołek (red.). Biblia dziennikarstwa (s. 678–692). Kraków.
Kuciel-Frydryszak J. (2012). Słonimski. Heretyk na ambonie [http://ssp.amu.edu.pl/wp-content/uploads/2013/06/ssp-2013-2-295-310.pdf; 23.11.2017].
McLuhan M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa.
McQuail D. (2007). Teoria komunikowania masowego. Warszawa.
Nieć M. (2013). Komunikowanie polityczne w nowoczesnym państwie. Warszawa.
Naughton J. (2011). Thanks Marshall, I think we’ve finally got the message [https://www.theguardian.com/technology/2011/jul/24 /marshall-mcluhan-media-john-naughton; 11.01.2018].
Palczewski M. (2012). Kto jest dziennikarzem? [http://salski.neon24.pl/post/75253,kto-jest--dziennikarzem-felieton-marka-palczewskiego; 23.11.2017].
Pisarek W. (2008). Wstęp do nauki o komunikowaniu. Warszawa.
Płociński M. (2017). Nowa siła w rządzie dusz. Rzeczpospolita – PlusMinus, nr 151, s. 6.
Sartori G. (2005). Homo videns. Warszawa.
Sieworek R. (2017). Drugie życie liczby pi. Gazeta Wyborcza, nr 151, s. 21.
Skworz A. (2016). Koniec rozmów o samoograniczaniu [http://www.press.pl/tresc/46850,koniec-rozmow-o-samoograniczaniu; 28.12.2016].
Sławiński J. (1992). Próby teoretycznoliterackie. Warszawa.
Strzelecki J. (2015). Durny jak Seremet, a głupi jak dziennikarz, że aż żal [https://wsensie.pl/komentarze/5453-durny-jak-seremet-a-glupi-jak-dziennikarz-ze-az-zal; 8.06.2018].
Wąsicka M. (2013). Idealny model dziennikarstwa w zderzeniu z rzeczywistością [http://ssp.amu.edu.pl/wp-content/uploads/2013/06/ssp-2013-2-295-310.pdf; 23.11.2017].
Informacje: Zeszyty Prasoznawcze, 2018, Tom 61, Numer 3 (235), s. 372 - 387
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Ułuda myślenia publicystycznego jako sytuacja graniczna
The illusion of journalistic thinking as a borderline situation
Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego
ul. Łojasiewicza 4, 30-348 Kraków, Polska
Publikacja: 2018
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY-NC-ND
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
PolskiLiczba wyświetleń: 1258
Liczba pobrań: 745