W wyniku postępującego wydłużania się życia ludzkiego niemal jedna trzecia ludności krajów rozwiniętych w chwili przejścia na emeryturę ma przed sobą około 20 lat życia. Wymaga to „nauczenia się bycia starym” i budowania jakości życia w tym wieku. Płaszczyzną do podejmowania tego typu działań jest szeroko rozumiana edukacja: od zinstytucjonalizowanej, formalnej poczynając, na incydentalnej, niesionej przez media kończąc. Stąd wzrastające zainteresowanie mediami jako torem edukacyjnym przygotowującym do starości. Ponieważ starość w naszej kulturze jest stanem trudno akceptowalnym, odsuwanym w różnych grupach wiekowych na daleki plan, edukacja zorganizowana, wyraźnie adresowana spełnia swoją rolę w sposób niezadowalający. Potencjalni adresaci czy to kampanii, czy programów edukacyjnych, czy też innych metod komunikacji perswazyjnej na ogół nie identyfikują się z osobami starymi. Pomocą może być tu zastosowanie szeroko dostępnych mediów.
Na podstawie przeprowadzonych badań prezentuje oczekiwania wobec mediów, formułowane w różnych grupach wiekowych, a także określa związki między tymi oczekiwaniami czytelniczymi ujawnionymi w grupach badanych, a oferowanymi przez media treściami. Przeprowadzone badania wykazują, że edukacyjna rola analizowanych w pracy mediów spełniana jest w sposób niezadowalający (powierzchowne traktowanie problematyki, schematyczne ujęcia dziennikarskie).
W edukacji medialnej pojawiają się widoczne „pola do zagospodarowania”, czyli tematy nieporuszane bądź podejmowane sporadycznie. Z większą uwagą media powinny traktować:
– przedstawianie starości i starzenia się jako naturalnego procesu, o którym mówi się w sposób naturalny,
– budowanie kompetencji i wyrabianie nawyków łagodzących trudy starości (potrzeba aktywności, ruchu, kontaktów z innymi, samorealizacji w nowych rolach społecznych,
– podejmowanie tematyki, która na co dzień zachęca i przyzwyczaja ludzi do zabiegania o własną jakość życia (dbałość o wygląd, rozrywki, modę, wypoczynek, urodę),
– tworzenie grup nacisku w sprawach istotnych społecznie dla osób starszych, dopuszczanie osób starszych do podejmowania decyzji dotyczących ich samych.

As a result of human life becoming longer, almost one in three pensioners in developed countries has about 20 years of life at the moment of retirement. That requires “learning how to be old”, i.e. building the quality of life at that stage of life. Education in its widest sense is the area where a lot can be done. Education includes here both the formal and institutionalized learning and the incidental knowledge conveyed by mass media.
Therefore, an interest in mass media, as an educational channel preparing people for old age, is on the rise.
As old age is difficult to accept in our culture, various age groups push back the thought of becoming old, the organized education with its clear target groups does work adequately. Members of the potential target of information campaigns, educational programs, or other methods of persuasive communication do not identify themselves with the elderly. Widely available media
On the basis of conducted research (a questionnaire and analysis of content of selected magazines and newspapers – both stages completed with a review and statistical analysis), presents what various age groups, expect from media, as well as the correlation between expectations of readers resulting from the research and the content offered through media. In accordance with the evaluation, the educational role of media under consideration is not fulfilled satisfactorily.