%0 Journal Article
%T Starość „w zwierciadle mediów”
%A Lenartowicz-Skrzypczak, Jolanta
%J Zeszyty Prasoznawcze
%V 2015
%R 10.4467/2299-6362PZ.15.027.4137 
%N Tom 58, Numer 2 (222)
%P 365-386
%K starzenie się, wiek podeszły, starość, edukacja prozdrowotna, edukacja medialna, komunikacja perswazyjna, jakość życia
%@ 0555-0025
%D 2015
%U https://ejournals.eu/czasopismo/zeszyty-prasoznawcze/artykul/starosc-w-zwierciadle-mediow
%X W wyniku postępującego wydłużania się życia ludzkiego niemal jedna trzecia ludności krajów rozwiniętych w chwili przejścia na emeryturę ma przed sobą około 20 lat życia. Wymaga to „nauczenia się bycia starym” i budowania jakości życia w tym wieku. Płaszczyzną do podejmowania tego typu działań jest szeroko rozumiana edukacja: od zinstytucjonalizowanej, formalnej poczynając, na incydentalnej, niesionej przez media kończąc. Stąd wzrastające zainteresowanie mediami jako torem edukacyjnym przygotowującym do starości. Ponieważ starość w naszej kulturze jest stanem trudno akceptowalnym, odsuwanym w różnych grupach wiekowych na daleki plan, edukacja zorganizowana, wyraźnie adresowana spełnia swoją rolę w sposób niezadowalający. Potencjalni adresaci czy to kampanii, czy programów edukacyjnych, czy też innych metod komunikacji perswazyjnej na ogół nie identyfikują się z osobami starymi. Pomocą może być tu zastosowanie szeroko dostępnych mediów.Na podstawie przeprowadzonych badań prezentuje oczekiwania wobec mediów, formułowane w różnych grupach wiekowych, a także określa związki między tymi oczekiwaniami czytelniczymi ujawnionymi w grupach badanych, a oferowanymi przez media treściami. Przeprowadzone badania wykazują, że edukacyjna rola analizowanych w pracy mediów spełniana jest w sposób niezadowalający (powierzchowne traktowanie problematyki, schematyczne ujęcia dziennikarskie).W edukacji medialnej pojawiają się widoczne „pola do zagospodarowania”, czyli tematy nieporuszane bądź podejmowane sporadycznie. Z większą uwagą media powinny traktować:– przedstawianie starości i starzenia się jako naturalnego procesu, o którym mówi się w sposób naturalny,– budowanie kompetencji i wyrabianie nawyków łagodzących trudy starości (potrzeba aktywności, ruchu, kontaktów z innymi, samorealizacji w nowych rolach społecznych,– podejmowanie tematyki, która na co dzień zachęca i przyzwyczaja ludzi do zabiegania o własną jakość życia (dbałość o wygląd, rozrywki, modę, wypoczynek, urodę),– tworzenie grup nacisku w sprawach istotnych społecznie dla osób starszych, dopuszczanie osób starszych do podejmowania decyzji dotyczących ich samych.