Bachryj-Krzywaźnia M. (2019). Dedykowany storytelling – psychologiczne przesłanki perswazyjnej efektywności narracyjnego marketingu politycznego. Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, nr 1, 193–210.

Bailey O.G., Cammaerts B., Carpentier N. (2012). Media alternatywne. Kraków.

Bryjka F. (2018). Rosyjskie środki aktywne w przestrzeni euroatlantyckiej. W: T. Grabińska, Z. Kuźniar (red.). Bezpieczeństwo personalne a bezpieczeństwo strukturalne, t. 6 (s. 168–180). Warszawa.

Castells M. (2013a). Władza komunikacji, przeł. J. Jedliński, P. Tomanek. Warszawa.

Castells M. (2013b). Sieci oburzenia i nadziei. Ruchy społeczne w erze internetu, przeł. O. Siara. Warszawa.

Czarnacka A. (2018). Macronowskie tanie państwo okazało się bardzo drogie. O co chodzi protestującym w Paryżu. 2018–11–26, Oko.press [https://oko.press/macronowskie-tanie-panstwo-okazalo-sie-bardzo-drogie-o-co-chodzi-protestujacym-w-paryzu/; 15.05.2019].

Darczewska J. (2014). Anatomia rosyjskiej wojny informacyjnej. Operacja Krymska – Studium przypadku. Warszawa.

Darczewska J. (2016). Rosyjskie siły zbrojne na froncie walki informacyjnej. Dokumenty strategiczne. Warszawa.

Darczewska J., Żochowski P. (2017). Środki aktywne. Rosyjski towar eksportowy. Warszawa [https://www.osw.waw.pl/sites/default/files/pw_64_pl_srodki_aktywne_net.pdf; 2.06.2019].

Darczewska J. (2018). Środki aktywne jako rosyjska agresja hybrydowa w retrospekcji. Wybrane problemy. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, nr 18, s. 40–67.

Endong F.P. (2018). Hashtag Activism and the Transnationalization of Nigerian-born Movements against Terrorism: A Critical Appraisal of the #bringbackourgirls Campaign. W: F.P. Endong (ed.). Exploring the Role of Social Media in Transnational Advocacy (s. 36–53) [https://www.igi-global.com/viewtitle.aspx?TitleId=202303; 15.05.2019].

Eisenstadt S.N. (2009). Utopia i nowoczesnośćść, przeł. A. Ostolski. Warszawa.

Habermas J. (1989). The Structural Transformation of the Public Sphere: an Inquiry into a Category of Bourgeois Society. Cambridge.

Juris J.S. (2008). Networking Futures, The Movements against Corporate Globalization. Durham.

Kershaw I. (1983). How Effective Was Nazi Propaganda? W: D. Welch (ed.). The Power and the Limitations (s. 180–205). London.

Lebelle A. (2018). Gilets jaunes: Le ressentiment est gigantesque, prévient Christophe Guilluy [http://www.leparisien.fr/economie/gilets-jaunes-le-ressentiment-est-gigantesque-previent-christophe-guilluy-17–11–2018–7945053.php; 15.05.2019].

Levinson P. (2010). Nowe nowe media, przeł. M. Zawadzka-Strączek. Kraków.

Lievrouw L.A. (2012). Media alternatywne i zaangażowanie społeczne. Warszawa.

Majorek M. (2015). Kod YouTube. Od kultury partycypacji do kultury kreatywności. Kraków.

Marczewska-Rytko M. (2017). Nowe ruchy społeczne w dobie globalizacji: uwarunkowania i charakterystyka. W: M. Marczewska-Rytko, D. Maj (red.). Nowe ruchy społeczne (s. 15–26). Lublin.

McCombs M.E., Shaw D.L., Weaver D.H. (2014). New Directions in Agenda-setting Theory and Research. Mass Communication and Society, vol. 17, no. 6), p. 781–802.

McQuail D. (2009). Mass Communication Theory. London.

Nowak E. (2016). Teoria agenda-setting a nowe media. Studia Medioznawcze, nr 3, s. 11–24.

Offe C. (2009). Nowe ruchy społeczne: Przekraczanie granic polityki instytucjonalnej. W: P. Sztompka, M. Kucia (red.). Socjologia. Lektury (s. 218–224). Kraków.

Ogrodowczyk P. (2018). „Środki aktywne” – skuteczne działania rosyjskich służb specjalnych. Civitas Hominibus, nr 13, s. 59–73.

Paleczny T. (2010). Nowe ruchy społeczne. Kraków.

Piechota G., Rajczyk R. (2015). The Role of Social Media during Protests on Maidan. Communication Today, no. 2, p. 86–97.

Piechota G. (2018). Pomiędzy happeningiem a zmianą. Znaczenie komunikacji sieciowej w protestach społeczno-politycznych. Kraków.

Politico. (2019). Fake newsy o „żółtych kamizelkach” miały miliony udostępnień na Facebooku [https://wiadomosci.onet.pl/politico/francja-fake-newsy-o-zoltych-kamizelkach-z-milionem-udostepnien-na-facebooku/7k02546; 15.05.2019].

Polskie Radio 24. (2019). Ekspert: Rosja przez propagandę chce osiągnąć wysoki stan polaryzacji społecznej [https://polskieradio24.pl/130/5925/Artykul/2287436; 5.06.2019].

Rajczyk R. (2016). Współczesne wojny informacyjne. Warszawa.

Sádaba T. (2006). Framing: Una Teoria Para Los Medios de Communicacion. Pamplona.

Stopczyńska K. (2016). Wykorzystanie storytelling w kreowaniu wizerunku marki w social media. Handel Wewnętrzny, nr 3, s. 317–328.

Sunstein C.S. (2018). #Republic. Divided Democracy in the Age of Social Media. Princeton – Oxford.

Sykulski L. (2019). Rosyjska geopolityka a wojna informacyjna. Warszawa.

Volkmer I. (1999). News in the Global Sphere: A Study of CNN and Its Impact on Global Communication. Luton.

Volkmer I. (2014). The Global Public Sphere: Public Communication in the Age of Reflective Interdependence. Cambridge.

Wasilewski J., Olczyk T. (2017). Storytelling jako narzędzie marketingu politycznego – model. Studia Politologiczne, vol. 45, s. 36–53.

Watts C. (2018). Messing with the Enemy. Surviving in a Social Media World of Hackers, Terrorists, Russians and Fake News. New York.

Weiman G., Brosius, H.B. (2016). New Agenda for Agenda-setting Research in the Digital Era. W: G. Vowe, P. Henn (ed.). Political Communication in the Online World: Theoretical Approaches and Research Design (p. 26–44). London.