Artykuł jest poświęcony klauzuli pertynencyjnej na dokumentach z terenów Wielkopolski XII–XIII w. Przedstawiono w nim schematy redakcyjne tejże klauzuli oraz chronologię jej występowania na analizowanych dokumentach. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że klauzula pertynencyjna była tak samo sformalizowana jak inne części średniowiecznego dokumentu.

W artykule omówiono początki procesu popadania w dewastację i ruinę miast oraz wsi województwa lubelskiego, zapoczątkowanego wybuchem walk na Ukrainie w 1648 r. W oparciu głównie o księgi grodu lubelskiego Autor zajmuje się omówieniem wysiłku finansowego województwa w pierwszych dwu latach zmagań wojennych, wywołanymi wojną spustoszeniami materialnymi i zniszczeniami dokonanymi przez rodzime oddziały wojskowe, a także skutkami społecznymi, jakie wydarzenia te za sobą niosły.

Problematyka artykułu dotyczy obdarowywania przez mieszczan lubelskich króla, urzędników królewskich, dowódcom wojsk, przystawów poselstw zagranicznych, duchownych, w okresie staropolskim. Podstawowym źródłem, z którego korzystał autor, były księgi rachunkowe oraz opublikowane przez Jana Riabinina w 1935 r. lauda miejskie.

W artykule zaprezentowano źródła, na podstawie których możliwe jest opracowanie zagadnienia samorządowych formacji zbrojnych w okresie przedrozbiorowym. Do jego należytego zbadania niezbędne jest wykorzystanie bogatych w informacje ksiąg grodzkich chełmskich z serii Relacje. Poprzez ich analizę Autor omawia treść dokumentów najbardziej pomocnych w odtworzeniu całej procedury związanej z tworzeniem wojska samorządowego.

Artykuł charakteryzuje rękopis polskiej adaptacji emblematycznego dzieła Hermana Hugona Pia desideria (drukowane w Antwerpii w roku 1624) przepisany w 1662 r. w klasztorze karmelitanek bosych Niepokalanego Poczęcia NMP w Lublinie przez siostrę Agnieszkę od Pana Jezusa Baranka (Konstancja Iżycka, 1636–1723). Autorka ustala proweniencję rękopisu, omawia kompozycję stron i dekorację kaligraficzną inspirowaną zarówno tradycyjnymi sposobami opracowania rękopisów, jak i formą druków XVII w. Identyfikuje także rodzaje użytych w nim pism, rozpatrując je na tle ich genezy i funkcjonowania pisma odręcznego w klasztorach żeńskich w 2. poł. XVII w.

Artykuł podejmuje temat ewidencjonowanego niepaństwowego zasobu archiwalnego, który stanowi jedną z części narodowego zasobu archiwalnego, jednak należące do niego materiały archiwalne znajdują się głównie w rękach podmiotów prywatnych, niezaliczanych do sektora publicznego. Dokonano podsumowania interpretacji prawnej zagadnienia, przede wszystkim prawnego umocowania relacji miedzy państwową administracją archiwalną a właścicielami niepaństwowego zasobu archiwalnego i ich archiwami oraz archiwami społecznymi.

Autor artykułu, na podstawie analizy ,,Rejestru dochodów i powinności należących do zamku Ľubovňa” z Narodowego Archiwum Węgierskiego, który był wcześniej datowany na XVII w., ustalił, że powstał on około 1586 r. Badany dokument dzięki właściwemu datowaniu można uznać za jedno z najważniejszych źródeł do dziejów gospodarczych i politycznych zastawionej części Spisza w XVI w.

W artykule przedstawiono odciski pieczęci z XVI, XVII, XVIII i początku XIX w., które znajdują się w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie Oddział w Radzyniu Podlaskim. Omówione przykłady to pieczęć miejska oraz pieczęcie osobiste duchownych, biskupów i proboszczów, starostów mielnickich, pieczęcie sygnetowe magnatów i szlachty, w tym właścicieli majątków ziemskich w Międzyrzecu Podlaskim, Radzyniu Podlaskim, Dobratyczach.