Belém E.F. 2012. Bashevis Singer diz que Bruno Schulz é maior do que Kafka, „Opção” 1925, 27 maja – 2 czerwca, http://www.jornalopcao.com. br/colunas/imprensa/bashevis-singer-diz-que-bruno-schulz-e-maior-do-que-kafka (dostęp: 1.06.2013).

Bolecki W., Jarzębski J., Rosiek S. (red.). 2003. Słownik schulzowski, Gdańsk: słowo/obraz terytoria.

Brasil U. 2012. Nossas escolhas de 2012, „O Estado de S. Paulo”, dodatek „Caderno 2”, 21 grudnia, s. D6.

Brown R.L. 1985. Metamorphosis in Bruno Schulz, „The Polish Review” 30/4, s. 373–380.

––––– 1990. Bruno Schulz and World Literature, „The Slavic and East European Journal” 34/2, s. 224–246.

Coetzee, J.M. 2012. Bruno Schulz, w: J.M. Coetzee, Wewnętrzne mechanizmy. Eseje literackie 2000–2005, przeł. M. Król, Kraków: Znak, s. 91– 106.

Dantas E.M.A., Soares L.F. 2012. Uma obra interrompida pela guerra, „O Globo”, dodatek „Prosa & verso”, 23 czerwca, s. 2.

Even-Zohar I. 2009. Miejsce literatury tłumaczonej w polisystemie literackim, przeł. M. Heydel, w: P. Bukowski, M. Heydel (red.), Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków: Znak, s. 197–203.

Ficowski J. 1967. Regiony wielkiej herezji. Szkice o życiu i twórczości Brunona Schulza, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Fiut A. 2003. Schulz jako bohater literacki, w: M. Kitowska-Łysiak, W. Panas (red.), W ułamkach zwierciadła... Bruno Schulz w 110 rocznicę urodzin i 60 rocznicę śmierci, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL.

Freitas G. 2012. A sombra de Schulz, „O Globo”, dodatek „Prosa & verso”, 23 czerwca, s. 1.

Fulińska A. 1992. Bóg stworzył Kafkę i Schulza, „Dekada Literacka” 24/1, http://dekadaliteracka.pl/index.php?id=2669 (dostęp: 1.06.2013).

Gombrowicz W. 1988. Dziennik 1961–1966. Dzieła, t. 9, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Jarzębski J. 1998. Wstęp, w: B. Schulz, Opowiadania. Wybór esejów i listów, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

––––– 2005. Prowincja centrum. Przypisy do Schulza, Kraków: Wydawnictwo Literackie.

Klein K.F. 2012. Um mundo que troca de pele, „Rascunho” 150, s. 23.

Lefevere A. 2009. Ogórki Matki Courage. Tekst, system i refrakcja w teorii literatury, przeł. A. Sadza, w: P. Bukowski, M. Heydel (red.), Współczesne teorie przekładu. Antologia, Kraków: Znak, s. 224–246.

Lukas K. 2012. Bruno Schulz w perspektywie komparatystycznej. Niemieckie transpozycje językowe, kulturowe i znakowe, w: W. Bolecki, E. Kraskowska (red.), Kultura w stanie przekładu. Translatologia – komparatystyka – transkulturowość, Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN, s. 238–252.

Miklaszewski K. 2009. Zatracenie się w Schulzu. Historia pewnej fascynacji, Warszawa: PIW.

Milton J., Bandia P. (red.). 2009. Agents of Translation, Amsterdam-Philadelphia: John Benjamins.

Miłosz C. 2010. Historia literatury polskiej, przeł. M. Tarnowska, Kraków: Znak.

––––– 2012. Algumas palavras sobre Bruno Schulz, przeł. C.A. Marcondes, w: B. Schulz, Ficção completa, przeł. H. Siewierski, São Paulo: Cosac Naify.

Pinto M.C. 2012. „Ficção completa” apresenta universo de mistérios e utopias de Bruno Schulz, „Folha de S. Paulo”, dodatek „Ilustrada”, 2 czerwca, http://www1.folha.uol.com.br/fsp/ilustrada/46329-quotficcao-completaquot-apresenta-universo-de-misterios-e-utopias-de-bruno-schulz.shtml (dostęp: 1.06.2013).

Rodrigues S. 2012. „Bruno Schulz – Ficção completa”: gênio de beber, http://veja.abril.com.br/blog/todoprosa/resenha/bruno-schulz-ficcao-completa- genio-de-beber (dostęp: 1.06.2013).

Roth P., Singer I.B. 1992. O Brunonie Schulzu, przeł. T. Bieroń, „NaGłos” 7, s. 48–57.

Schleiermacher F. 2009. O różnych metodach tłumaczenia, przeł. P. Bukowski, „Przekładaniec” 21, s. 8–29.

Schulz B. 1994. Sanatório, przeł. H. Siewierski, Rio de Janeiro: Imago.

––––– 1996. Lojas de canela, przeł. H. Siewierski, Rio de Janeiro: Imago.

––––– 1998. Opowiadania. Wybór esejów i listów, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

––––– 2012a. Ficção completa, przeł. H. Siewierski, São Paulo: Cosac Naify.

––––– 2012b. As lojas de canela, przeł. A. Fernandes, Lizbona: Sistema Solar.

Siewierski H. 2008. Bruno Schulz w Brazylii, w: W. Meniok (red.), Bruno Schulz: Wiosna. 12 przekładów. Drohobycz–Lublin: Polonistyczne Centrum Naukowo-Informacyjne im. Igora Menioka Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Iwana Franki – Stowarzyszenie Festiwal Brunona Schulza, s. 298–299.

––––– 2012a. Posfácio, w: B. Schulz, Ficção completa, przeł. H. Siewierski, São Paulo: Cosac Naify.

––––– 2012b. Linhas de força de um gênio (wywiad z Ubiratanem Brasilem), „O Estado de S. Paulo”, 18 maja, http://www.estadao.com.br/noticias/ arteelazer,linhas-de-forca-de-um-genio,874825,0.htm (dostęp: 1.06.2013).

––––– 2012c. „Schulz tratava a literatura como remédio para a crise” (wywiad z Guilherme Freitasem), „O Globo”, dodatek „Prosa & verso”, 23 czerwca, s. 2.

Singer I.B. 1993. Recenzja książki Brunona Schulza, w: Felietony, eseje, wywiady, przeł. T. Kuberczyk, Warszawa: Sagittarius, s. 91–94.

Souza M.P. 2012. O pincel da palavra de Bruno Schulz, „Gazeta do Povo”, dodatek „Caderno G”, 16 czerwca, http://www.gazetadopovo.com.br/

cadernog/conteudo.phtml?tl=1&id=1265677&tit=O-pincel-da-palavra-de-Bruno-Schulz (dostęp: 1.06.13).

Speina J. 1974. Bankructwo realności. Proza Brunona Schulza, Warszawa–Poznań: PWN.

Stala K. 1995. Na marginesach rzeczywistości. O paradoksach przedstawiania w twórczości Brunona Schulza, Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN.

Teixeira J. 2012. Estranheza doméstica, „Veja”, 16 maja, s. 134.

Updike J. 1980. Skromny geniusz Bruno Schulz, przeł. J. Zieliński, „Literatura na Świecie” 8, s. 354–359.

Walas T. 2011. Oko innego/cudzoziemca jako możliwa perspektywa poznawcza literatury polskiej, w: R. Nycz, W. Miodunka, T. Kunz (red.), Polonistyka bez granic, t. 1, Wiedza o literaturze i kulturze, Kraków: Universitas, s. 213–221.

Wilczek P. 2011. Kanon literatury polskiej jako wyzwanie dla zagranicznego polonisty. Problem przekładu, w: R. Nycz, W. Miodunka, T. Kunz (red.), Polonistyka bez granic, t. 1, Wiedza o literaturze i kulturze, Kraków: Universitas, s. 563–569.