Artykuł stanowi rozbudowany, trzyczęściowy komentarz do rozdziału z książki Davida Parkera The Self in Moral Space: Life Narrative and the Good, zatytułowanego Narracja autobiograficzna i języki dobra. W pierwszej części autor dyskutuje z poglądami Parkera oraz Charlesa Taylora, na którego Parker się powołuje. Z jednej strony zgadza się z nimi, że poczucie tożsamości jest zasadniczo niemożliwe bez horyzontu wartości, który naszą tożsamość czyni możliwą. Z drugiej strony odrzuca przesłanki tego stanowiska, przede wszystkim założenie koniecznego iunctim między świadomością etyczną a postępowaniem etycznym oraz piśmienno-tekstową matrycę rozumienia człowieka i świata. W kolejnej części autor proponuje własną, odmienną od ujęcia Parkera, interpretację książki Roland Barthes par Roland Barthes jako przykład praktykowania tożsamości w postaci piśmienno-typograficzno-wizualnego performansu. Część trzecia artykułu to próba podjęcia bardziej ogólnej dyskusji z koncepcjami narratywistycznymi przez wskazanie kolejnych sześciu problemów jako składników tych koncepcji: uprzywilejowanie procesów poznawczych w doświadczaniu świata i doświadczaniu samego siebie; postrzeganie świata i człowieka poprzez model tekstowy; metodologiczne założenie badania narracyjnych wytworów tekstowych, a nie praktyk powołujących je do życia; ujęcie podmiotu tekstowego jako podmiotu samotnego, wyizolowanego z sieci relacji społecznych; uniwersalizacja podmiotu operacji narracyjnych, brak zróżnicowania praktyk narracyjnych ze względu na płeć (kulturową i biologiczną) czy grupę/klasę społeczną; semiotyczne ujęcie codzienności jako składnika tożsamości narracyjnej.

The present article constitutes an extended three-part commentary to the chapter Life Narrative and Languages of the Good from the book The Self in Moral Space: Life Narrative and the Good by David Parker. The first part of the paper is a critical discussion of the views espoused both by Parker and by Charles Taylor, whom Parker cites in his work. On the one hand, the author agrees that acquiring a sense of identity is practically impossible without a horizon of values which gives origin to our identity. On the other hand, he rejects the premises underlying this conclusion, primarily the assumption of a necessary iunctim between ethical consciousness and ethical acts and the literary-textual matrix of comprehending humans and the world. In the second part of the article, the author puts forward his own interpretation of the book Roland Barthes par Roland Barthes, independent from the one proposed by Parker, discussing it as an example of practicing identity in the form of a literary-typographical-visual performance. The third part of the paper seeks to open a broader discussion of narrativist concepts by indicating six issues connected with their application: the privileged position of cognitive processes in experiencing the world and one’s self; the perception of the world and humans through the lens of the textual model; the methodological principle of studying narrative textual products and not practices bringing them to life; the conceptualization of a textual subject as a lonely subject, isolated from the network of social relations; the universalization of the subject of narrative operations, lack of diversification of narrative practices by gender/sex and social class/group; the semiotic conceptualization of mundanity as an element of narrative identity.