Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 2 (56) 2023 Chłopskość: rewizje, 2023, s. 83-99
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.23.012.18190Artykuł prezentuje propozycję odczytania doświadczenia awansu społecznego w trybie dysymilacyjnym. Na podstawie analizy powieści Majdan Mariana Pilota, jednego z twórców zaliczanych do tak zwanego nurtu chłopskiego, autorka rozważa przeciwny do asymilacyjnego proces stawania się nie-tożsamym i afirmowania własnej odrębności. Zaczerpnięty z prozy Pilota termin „rozkraczność” pozwala opisywać kondycję Przemieszczonego podmiotu jako trwanie w stanie ambiwalencji między heteronomicznością a autonomicznością.
Karolina Koprowska
Wielogłos, Special Issue English Version, 2018, s. 27-39
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.18.010.9878Karolina Koprowska
Konteksty Kultury, Tom 16 zeszyt 1, 2019, s. 16-32
https://doi.org/10.4467/23531991KK.19.003.10658Przedmiotem zawartej w artykule analizy jest relacja podmiotu i krajobrazu we wczesnej poezji Awroma Suckewera (przede wszystkim w utworach opublikowanych w tomach Lider [Wiersze] z 1937 roku i Waldiks [Leśne] z 1940 roku). Autorka skupia się na problemie epifanicznego doświadczania krajobrazu, którego stawką jest poszukiwanie metafizycznego sensu w naturze, jako dominującym wyznaczniku przedwojennej twórczości Suckewera. Sposób przedstawiania epifanii ukazuje romantyczno-modernistyczną proweniencję wczesnych utworów poetyckich jidyszowego pisarza.
Karolina Koprowska
Scripta Judaica Cracoviensia, Volume 19, 2021, s. 15-28
https://doi.org/10.4467/20843925SJ.21.002.16411Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 1 (23) 2015, 2015, s. 43-55
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.15.003.4108Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 3 (41) 2019: World Literature, 2019, s. 87-105
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.19.020.11461Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 2 (36) 2018, 2018, s. 161-174
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.18.025.9970Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 2 (24) 2015: Postsekularyzm i literatura, 2015, s. 85-95
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.15.014.4368Karolina Koprowska
Wielogłos, Numer 3 (17) 2013, 2013, s. 1-16
https://doi.org/10.4467/2084395XWI.13.019.1555Karolina Koprowska
Konteksty Kultury, Tom 11, Numer 1, 2014, s. 33-45
https://doi.org/10.4467/23531991KK.14.003.1749Artykuł stanowi szkic interpretacyjny jednego utworu Zuzanny Ginczanki, polskiej poetki żydowskiego pochodzenia. Analizowany wiersz Pycha można uznać za reprezentatywny dla wczesnej i zarazem przedwojennej twórczości Ginczanki, który doskonale obrazuje jej ewolucję ku pisarskiej dojrzałości, oryginalności i świadomości literackiej. Szkic prezentuje przede wszystkim różnorodność strategii pisarskich wykorzystanych przez poetkę do ukazania wielu wymiarów doświadczenia dojrzewania.
Karolina Koprowska
Konteksty Kultury, Tom 17 zeszyt 4, 2020, s. 423-440
https://doi.org/10.4467/23531991KK.20.034.13253Przedmiotem artykułu są formułowane w ramach najnowszej literatury o wsi konceptualizacje doświadczenia zagłady Żydów oraz wojny i okupacji (z perspektywy polskiej), a także relacji polsko-żydowskich (i chłopsko-żydowskich) zawiązujących się w polu przemocy. Znamienny wydaje się fakt, że w ostatnim czasie na polskim rynku czytelniczym pojawia się coraz więcej pozycji podejmujących problematykę wsi, w tym utworów, w których istotne miejsce zajmuje Zagłada dziejąca się na „obrzeżach”. Dlatego też punktem wyjścia zawartych w artykule rozważań jest pytanie o możliwe przyczyny dzisiejszego zwrotu ku wsi uwikłanej w Zagładę. Autorka sytuuje ten literacki fenomen w kontekście obecnych badań historycznych dotyczących tak zwanej trzeciej fali Holokaustu. Koncentruje się na analizie dwóch książek Sońki Ignacego Karpowicza i Małej Zagłady Anny Janko, które wydają się szczególnie reprezentatywne dla strategii formułowania literackich odpowiedzi na ustalenia historyków.