Borecka I. (1987). Z dziejów popularyzacji wiedzy przyrodniczej w Polsce: pierwsze książki popularnonaukowe dla dzieci i młodzieży. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, nr 3–4, s. 735–744.

Budrowska K. (2015). Autsajderzy literatury: Kornel Makuszyński i Władysław Umiński. Wschodni Rocznik Humanistyczny, t. XII, s. 301–312.

Godziewicz H. (1935). Idziemy z wizytą do polskiego Verne’a. Ilustracja Polska, t. 48, s. 14.

Hendrykowska M. (2014). Historia polskiego filmu dokumentalnego (1896–1944). Poznań.

Januszewski S. (2017). Władysław Umiński. W: tenże. Polscy pionierzy lotnictwa 1647–1918 (s. 530–532). Wrocław.

Jeske-Choiński T. (1904). Listy literackie z Warszawy.Gazeta Lwowska, nr 3, s. 1.

Jeż T.T. (1875). Ostapek: powieść. Ustęp z przeszłości emigracyjnej. Lwów.

Jubileusz Władysława Umińskiego (1921).Świat, nr 51, s. 11.

Kotowska-Kachel M. (2003). Władysław Umiński 1865–1954. W: J. Czachowska, A. Szałagan (red.). Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny,t. 8 (s. 435–439). Warszawa.

Kuliczkowska K. (1973). Władysław Umiński. W: M. Wyka (red.).Obraz literatury polskiej XIX i XX w., seria 5: Literatura okresu Młodej Polski, t. 3 (s. 586–606). Kraków.

Kuliczkowska K. (1975). Władysław Umiński (1865–1954).W: Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1864–1918. Warszawa.

Kwapień E. (2014). Między słowami a rzeczywistością – wybrane nazwy środków transportu w dziewiętnastowiecznej polszczyźnie. Rozprawy Komisji Językowej ŁTN, t. LX, s. 165–181.

Linde S.B. (1812).Słownik języka polskiego, cz. 3, vol. 5: R–T. Warszawa.

Lubczyńska A. (2012). Popularyzacja wiedzy na łamach niektórych kalendarzy dla ludu wydawanych w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku.Rocznik Bibliologiczno-Prasoznawczy, t. 4/15, 1, s. 45–66.

Makuch D.W. (2013). Spotkanie z obcym. Zmyślenie ograniczone w powieści „W nieznane światy” Władysława Umińskiego.Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, s. 205–226.

Nowakowski W. (2011). Oblicza Japonii. Bibliografia japoników opublikowanych na terenie Polski do 1945 roku. Warszawa.

Nowicki W. (1876). O baśniach ludowych. Kłosy, nr 558, s. 156–157.

Odczyty (1896). Kurier Warszawski, nr 23, s. 2.

Podania ludowe (1888).Wieczory Rodzinne, nr 11, s. 85–86.

Smuszkiewicz A. (2016). Zaczarowana gra. Zarys dziejów polskiej fantastyki naukowej. Stawiguda.

S.T.G. (1954). Władysław Umiński mieszka znowu w Warszawie. Stolica, nr 48, s. 12.

T.B. (1894). Bibliografia. Umiński Władysław „Żegluga powietrzna”. Czasopismo Towarzystwa Technicznego Krakowskiego, nr 44.

Umiński J.M. (1997). Dla Ciebie, Polsko. Dzieje rodu Umińskich. Warszawa.

Umiński W. (1894). Nowa maszyna latająca. Wędrowiec, nr 17, s. 327–328.

Umiński W. (1896). Z Warszawy do Konstantynopola. W: Przędziwo. Książka dla młodzieży(zbior.) Warszawa, Wydawnictwo Pauliny Krakowowej.

Umiński W. (1910). Podbój atmosfery. „Kalendarz Ilustrowanego Kuriera Litewskiego na 1910 r.”, s. 67–74.

Umiński W. (1912a). Telegrafia bez drutu.Miesiąc Ilustrowany, nr 1, s. 11–20.

Umiński W. (1912b). To, czem oddychamy. Wieczory Rodzinne, nr 8, s. 89–90.

Umiński W. (1913). Olbrzymy napowietrzne. Nasz Dom. Tygodnik Mód i Powieści, nr 48, s. 2–5.

Umiński W. (1930). Pierwszy balon pasażerski przebywa Atlantyk. Moje Pisemko, nr 23, s. 273–276.

Umiński W. (1952a). Balonem do bieguna (fragment). Przekrój, nr 28, s. 5.

Umiński W. (1952b). [wypowiedź niezatytułowana]. Przekrój, nr 42, s. 8.

W.U. (1896). [Władysław Umiński]. Z krainy czarów.Tygodnik Ilustrowany, nr 1, s. 19.

Władysław Umiński. Myśl Niepodległa 1921, nr 585, s. 839–842.

Wójcik Z. (2014). Władysław Umiński – zapomniany popularyzator przyrody obszarów polarnych.Biuletyn Polarny, nr 17–18, s. 76–79.

Wróblewski M. (2008). Czytanie przyszłości. Polska fantastyka naukowa dla młodego odbiorcy. Toruń.

z. (1894). Z chwili bieżącej. Odczyty. Gazeta Polska, nr 105, s. 2.