Allan K. (1986). Linguistic Meaning. London–New York.

Bonhoeffer D. (2015). Gemeinsames Leben: das Gebetbuch der Bibel.Gütersloh.

Boswell F. (2006). Bible Translation into Lesser-Known Languages. W: K. Brown (red.). Encyclopedia of Language and Linguistics (s. 756–763). Amsterdam.

Burridge K. (2006a). Taboo, Euphemism, and Political Correctness. W: K. Brown (red.). Encyclopedia of Language and Linguistics (s. 455–462). Amsterdam.

Burridge K. (2006b). Taboo words. W: K. Brown (red.). Encyclopedia of Language and Linguistics (s. 452–455). Amsterdam.

Christie C. (2013). The relevance of taboo language: An analysis of the indexical values of swearwords. Journal of Pragmatics, vol. 58, s. 152–169.

Clark H.H., Carlson T.B. (1982). Hearers and Speech acts. Language, vol. LVIII, s. 332–373.

Dijk T.A. van (2006). Politics, Ideology, and Discourse. W: K. Brown (red.). Encyclopedia of Language and Linguistics (s. 728–740). Amsterdam.

Dixon R.M.W. (1980). The languages of Australia. Cambridge.

Eco U. (2007). Rakiem. Gorąca wojna i populizm mediów. Warszawa.

Ekman P. i in. (2014). Dlaczego dzieci kłamią. Warszawa.

Ephratt, M. (2008). The function of silence. Journal of Pragmatics, vol. 40, s. 1909–1938.

Faber A., Mazlish, E. (2013). Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Warszawa.

Formanowskaja N.I. [Формановская Н.И.] (1987). Вы сказали: «Здравствуйте!» Речевой этикет в нашем общении.Москва.

Frazer J.G. (1911). The Golden Bough. Part 2: Taboo and the perils of the soul. London. Tłumaczenie polskie: Frazer J.G. (1962). Złota gałąź. Studia z magii i religii (wyd. 1), przeł. J. Lutyński. Warszawa.

Frazer, J.G. (1994). The Collected Works. 13: Folk-Lore in the Old Testament: Studies in comparative religion, legend and law 2. London.

Gardocki L. (2004). Prawo karne. Warszawa.

Głowiński M. (1991). Nowomowa po polsku. Warszawa.

Glück H. (red.) (1993). Metzler Lexikon Sprache. Stuttgart, Weimar.

Grice H.P. (1975). Logic and conversation. W: P. Cole, J.L. Morgan (red.). Syntax and Semantics. V. 3 (s. 41–58). New York.

Grochowski M. (1995). Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów. Warszawa.

Guillet R., Arndt J. (2009). Taboo words: The effect of emotion on memory for peripheral information. Memory & Cognition, vol. 37/6, s. 866–879.

Handke K. (2008). Socjologia języka. Warszawa.

Hoeksema J., Napoli D.J. (2008). Just for the hell of it: A comparison of two taboo-term constructions. Journal for Linguistics, vol. 44, s. 347–378.

Holzknecht S. (1988). Word taboo and its implications for language change in the Markham family of languages, PNG. Language and Linguistics in Melanesia, nr 18, s. 43–69.

Janschewitz K. (2008). Taboo, emotionally valenced, and emotionally neutral word norms. Behavior Research Methods, vol. 40, s. 1065–1074.

Jay K.L., Jay T.B. (2015). Taboo word fluency and knowledge of slurs and general pejoratives: Deconstructing the poverty-of-vocabulary myth. Language Sciences,vol. 52, s. 251–259.

Jarząbek K. (1996). Życie w milczeniu. Wiedza i życie, nr 4, s. 40–43.

Jermolenko S.S. [Ермоленко С.С.] (1995). Язык тоталитаризма и тоталитаризм языка. W: Г.М. Яворская (red.). Мова тоталітарного суспільства(s. 7–15).Київ.

Kajtoch W. (2015). O języku poprawnym politycznie. Rozmowa Andreany Jeftimovej z Uniwersytetu Sofijskiego z prof. Wojciechem Kajtochem. Galeria, nr 35, s. 48–60.

Kiklewicz A. (2013). Ветка вишни. Статьи по лингвистике.Olsztyn.

Kuczyński M. (2004). Transfuzja semantyczna jednostek leksykalnych a rola mediów.
W: P.P. Chruszczewski (red.). Aspekty współczesnych dyskursów (s. 161–182). Kraków.

Leech G. (1983). Principles of Pragmatics. London.

Léon-Dufour X. (red.) (1995). Vocabulaire de théologie biblique. Paris.

Łotman J.M. [Лотман Ю. М.] (1994). Беседы о русской культуре. Быт и традиции русского дворянства (XVIII-начало XIX века). Санкт-Петербург.

Lycan W.G. (2015). Slurs and lexical presumption. Language Sciences, vol. 52, s. 3–11.

McLuhan M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa.

Merlan F. (2006). Taboo: Verbal Practices. W: K. Brown (red.). Encyclopedia of Language and Linguistics (s. 462–466). Amsterdam.

Mieczkowska N.B. [Мечковская Н.Б.] (1996). Социальная лингвистика.Минск.

Mirus G., Fisher J., Napoli D.J. (2012). Taboo expressions in American Sign Language. Lingua, nr 122, s. 1004–1020.

Mosiołek-Kłosińska K. (2000). Wulgaryzacja języka w mediach. W: J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.). Język w mediach masowych (s. 112–119). Warszawa.

Nęcki Z. (2000), Komunikacja międzyludzka. Kraków.

Nikołajewa T.M. [Николаева Т.М.] (1987). Единицы языка и теории текста. W: Т.В. Цивьян (red.). Исследования по структуре текста (s. 27–57). Москва.

Ogden C.K., Richards I.A. (1969). The Meaning of Meaning. A Study of the Influence of Language upon Thought and of the Science of Symbolism. London.

Ong W. (1992). Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii. Lublin.

Orzechowska J. (2014). Скитские покаянияиз коллекции Войновского монастыря (происхождение и структура). W: D. Paśko-Koneczniak i in. (red.). Staroobrzędowcy za granicą. II: Historia, religia, język, kultura (s. 329–335). Toruń.

Paziński P. (2016). Parszywy milion. Tygodnik Powszechny, nr 8, s. 24–26.

Piaget J. (1967). La psychologie de l’intelligence. Paris.

Pisarek W. (1993). O nowomowie inaczej. Język Polski, t. LXXIII/1–2, s. 1–9.

Pisarek W. (2007). O mediach i języku. Kraków.

Pociechina H. (2010). Концепт грех в православном дискурсе исповеди. W: А. Киклевич, А. Камалова (red.). Концепты культуры в языке и тексте: теория и анализ (s. 43–70). Olsztyn.

Polański K. (red.) (1999). Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, wyd. 2. Wrocław–Warszawa–Kraków.

PopaС. [Попа К.] (1976). Теория определения. Москва.

RichardsI.A. (1926). Science and Poetry. New York.

Riesman D., Glazer N., Denney R. (1989). The Lonely Crowd. New Haven–London. Tłumaczenie polskie: Riesman D. (2011), Samotny tłum, przeł. J. Strzelecki. Kraków.

Rokoszowa J. (1994). Milczenie jak fakt językowy. Biuletyn PTJ, z. L, s. 28–47.

Roloff M.E., Johnson D.I. (2001). Reintroducing taboo topics: Antecedents and consequences of putting topic back on the table. Communication Studies, vol. 52/1, s. 37–50.

Sawaniewska-Mochowa Z., Moch W. (2000). Poradnik językowy: polskie gadanie. Wrocław.

Sićko J. [Ситько Ю.] (2007). Бытование функционально-прагматической методологии в о???????????? ??????????? (60-? ????? течественном языкознании (60-х годов XIXвека – первой половины XXвека). На п?????? ??????? ????? ????. ???????????.

римере понятия части речи. Севастополь.

SteciągM. (2012). Dyskursekologicznywdebaciepublicznej. ZielonaGóra.

StierninI.A. [Стернин И.А.] (2004). Основные особенности русской коммуникативной культуры. W: L. Szepielewicz (red.). Człowiek, świadomość, komunikacja, internet
(s. 32–55). Warszawa.

Szpunar M. (2014). Od pierwotnej oralności do wtórnej piśmienności w epoce dominacji internetowego biasu. Zeszyty Prasoznawcze, t. 57/4, s. 694–706.

Sztompka P. (2010). Socjologia. Analiza społeczeństwa. Warszawa.

Vereščagin J.M. (2002). Poskommunistisches „Newspeak“: Ein Erbe des Totalitarismus (Betrachtungen zum Zeitraum zwischen 19./21. August 1991 und 3./4. Oktober 1993. W: K. Steinke (red.). Die Sprache der Diktaturen und Diktatoren (s. 202–228). Heidelberg.

Wachtin N.B., Gołowko E.W. [Вахтин Н.Б., Головко Е.В.] (2004). Социолингвистика и социология языка.Санкт-Петербург.

Warchala J. (2003). Kategoria potoczności w języku. Katowice.