Berelson B. (1952). Content Analysis in Communication. Glencoe.

Bralczyk J. (1985). Konieczność jako cecha świata w propagandzie. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 25–28.

Bralczyk J. (1989). Język sprasowany (VIII). Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 79–81.

Bryant P.E. (2000). Piaget. W: R. Fuller (red.). Pionierzy psychologii. 7 historycznych portretów od Francisa Galtona do Jeana Piageta. Wrocław.

Buss D. (2001). Psychologia ewolucyjna. Jak wytłumaczyć społeczne zachowania człowieka? Gdańsk.

Dubiel P. (1971). Niektoré metodologické problemy analýzy tlače. Otazki Żurnalistiki, nr 2, s. 28–36.

Filas R. (1994). Pięć lat przemian mediów masowych w Polsce: bilans wstępny. Zeszyty Praso-
znawcze, nr 3–4, s. 57–66.

Filas R. (1995). Czytelnictwo prasy w połowie lat dziewięćdziesiątych: od czytelnictwa do oglądactwa? Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 142–153.

Filas R. (2001). Aktywność czytelnicza Polaków przełomu wieku. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 7–36.

Filas R. (2005). Rynek prasy codziennej w Polsce przed Faktem i z Faktem. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 7–32.

Filas R. (2012). Dokąd zmierza nasza prasa? Hipotezy i spekulacje. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1–2, s. 27–54.

Fiut I.S. (1995). Kierunki zmian w analizie zawartości. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1–2, s. 144–152.

Fiut I.S. (1997). Negacja i Niebyt. Ujęcie systemowe Georga W.F. Hegla i Martina Heideggera. Kraków.

Fiut I.S. (2006). Aktywność medialna użytkowników Internetu i ich preferencje aksjologiczne. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1–2, s. 76–92.

Goban-Klas T. (1985). Świadomość kulturalna społeczeństwa polskiego. OBP, Kraków.

Kołodziej J. (1990). Opozycja czy możliwość koegzystencji? Analiza zawartości a hermeneutyka Hansa-Georga Gadamera. Zeszyty Prasoznawcze, nr 2–4, s. 5–20.

Kołodziejczak M., Stępińska A. (2014). Teoretyczne podstawy badań nad wydarzeniami medialnymi. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 1–21.

Lask E. (1911). Die Logik der Philosophie und die Kategorienlehre. Tübingen.

Lent J.A. (1988). Nowe technologie komunikacyjne, mity, problemy alternatywy. Zeszyty Praso­znawcze, nr 3 (117), s. 15–38.

Lisowska-Magdziarz M. (2004). Analiza zawartości mediów. Przewodnik dla studentów. Kraków.

Lisowska-Magdziarz M. (2006). Analiza tekstów w dyskursie medialnym. Przewodnik dla studentów. Kraków.

Macphail E.M. (2002). Ewolucja świadomości. Poznań.

Manovich L. (2006).Język nowych mediów. Warszawa.

Mersch D. (2010). Teorie mediów. Warszawa.

Michalczyk S. (2008). Stare i nowe idee w teoriach uses and gratifications. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 29–44.

Mielczarek T. (2007). Pożegnanie z prasą. Czy w Polsce kończy się era Gutenberga? Zeszyty Prasoznawcze, nr 1–2, s. 51–68.

Miller G. (2004). Umysł w zalotach. Jak wybory seksualne kształtowały naturę człowieka. Poznań.

Nowak E. (2011). Ustanawianie agendy medialnej i politycznej. Interakcje i zależność. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 54–70.

Ong W.J. (1992). Oralność i piśmienność: słowo poddane technologii. Lublin.

Pinker S. (1997). Jak działa umysł. Warszawa.

Pisarek W. (1983). Analiza zawartości prasy. Kraków.

Pisarek W. (1988). Prasa wobec wyzwań nowych mediów. Zeszyty Prasoznawcze, nr 4, s. 5–52.

Pisarek W. (2001a). Słowa sztandarowe czytelników różnych gazet i czasopism. Zeszyty Praso­znawcze, nr 1–2, s. 7–18.

Pisarek W. (2001b). Słownik wyrazów ważnych na tle innych słowników. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 143–152.

Pisarek W., Goban-Klas T. (1981). Aktywność, preferencje i świadomość kulturalna społeczeństwa polskiego. Kraków.

Płaneta P. (2002). Chaos w globalnej sieci perswazji. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 43–64.

Siwek H. (1973). Wartości poznawcze wskaźników zasięgu czytelnictwa prasy. Zeszyty Prasoznawcze, nr 2, s. 5–22.

Siwek H. (1997). Badania czytelnictwa prasy – deklaracja a rzeczywistość. Szkic metodologiczny. Zeszyty Prasoznawcze, nr 3–4, s. 7–25.

Szpunar M. (2014). Od pierwotnej oralności do wtórnej piśmienności w epoce dominacji internetowego biasu. Zeszyty Prasoznawcze, nr 4, s. 694–706.

Tapscot D. (2010). Cyfrowa dorosłość. Jak pokolenie sieci zmienia nasz świat. Warszawa.

Tuchańska B. (2014). Ontologia kulturowa: zarys konstrukcji. Diametros, nr 41, s. 127–151.

Denešova K. (1979). Działalność Instytutu Prasoznawczego w Bratysławie. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 172.

Dubiel P. (1970). NRD-owska koncepcja prasoznawstwa. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 89–94.

Dziki S. (1988). Z dziejów polskiego czasopiśmiennictwa prasoznawczego. Zeszyty Prasoznawcze, nr 2, s. 5–16.

Dziki S. (2006). Paweł Dubiel (1930–2006). Rocznik Historii Prasy Polskiej, t. 9, nr 1, s. 281–287.

Miszuris A. (1965). Poszukiwania i przedsięwzięcia. (O niektórych badaniach historyków prasy radzieckiej).Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 107–108.

Pisarek W. (1976). Konferencja wydziałów dziennikarskich. Zeszyty Prasoznawcze, nr 1, s. 191.

Pisarek W. (1984). Współczesne orientacje i kierunki badań nad komunikowaniem masowym. Zeszyty Prasoznawcze, nr 2, s. 5–20.

Źródła:

Czołowe leksemy zawartości Zeszytów Prasoznawczych, oprac. P. Płaneta [http://www.obp.pl/czp-owe-lwksemy-zawarto-ci-zp-.html; 13.11.2015].

Przeszłość i przyszłość polskich badań nad mediami. Wywiad z prof. dr. hab. W. Pisarkiem na temat mediów i dziennikarstwa w okresie PRL-u, transformacji systemowej i demokratyzacji [http://www.pl.ejo-online-eu/dziennikarstwo-polityczne/przeszłość-przyszlosc-polskich-badan-mediami; 20.11.2015].

Zeszyty Prasoznawcze 1960–1989.