Baran S.T., Davis D.K. (2007). Teorie komunikowania masowego. Kraków.

Bar-Hillel Y. (1954). Indexical expressions. Mind. New Series, nr 251, s. 359–379.

Bendyk E. (2013). Groźba cyfrowej demencji. Polityka – Niezbędnik Inteligenta, nr 4, s. 88–89.

Bolter J.D. (2008). Eksplozja obrazów. W: A. Gwóźdź (red.). Ekrany piśmienności. O przyjemnościach tekstu w epoce nowych mediów. Warszawa.

Burbules N.C., Callister T.A. (1996). Knowledge at the crossroads: Some alternative futures of hypertext learning environments. Educational Theory, nr 1, s. 23–50.

Cantelmi T., Grifo L.G. (2003). Wirtualny umysł. Fascynująca pajęczyna Internetu. Kraków.

Carr N. (2013). Płytki umysł. Jak Internet wpływa na nasz mózg. Gliwice.

Castells M. (2013). Władza komunikacji. Warszawa.

Celiński P. (2010). Interfejsy. Cyfrowe technologie w komunikowaniu. Wrocław.

Drożdż M., Fiut I. (red.) (2012). Człowiek w świecie mediów. Kraków–Kielce.

Heidegger M. (2010). Identyczność czy różnica. Warszawa.

Jenkins H. (2007). Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Warszawa.

Jonscher Ch. (2001). Życie okablowane. Warszawa 2001.

Kerckhove D. de (2001). Inteligencja otwarta. Narodziny społeczeństwa sieciowego. Warszawa.

Knosala B. (2012). Marshall McLuhan a teoria sygnatur. W: M. Drożdż, I. Fiut (red.). Człowiek w świecie mediów (s. 39–56). Kraków–Kielce.

Landow G.P. (2008). Hipertekst a teoria krytyczna. W: A. Gwóźdź (red.). Ekrany piśmienności. O przyjemnościach tekstu w epoce nowych mediów. Warszawa.

Landow G.P. (1992). Hypertext 2.0: The Convergence of Contemporary Critical Theory. Baltimore–London.

Landow G.P. (2006). Hypertext 3.0: Critical Theory and New Media in an Era of Globalization. Baltimore.

McLuhan M. (2001). Wybór tekstów. Poznań.

McLuhan M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa.

Manovich L. (2006). Język nowych mediów. Warszawa.

Nęcki Z. (1996). Komunikowanie interpersonalne. Kraków.

Ong W.J. (2009). Osoba, świadomość, komunikacja. Antologia. Warszawa.

Osika G. (2013). Hipertekst jako efekt konwergencji mediów. W: M. Kaczmarczyk, D. Rott (red.). Problemy konwergencji mediów (s. 177–186). Praga.

Osika G. (2012). Technologie medialne – czynnik ujednolicający czy różnicujący projekty tożsamościowe jednostek. Via Communicandi. Prace z Antropologii Komunikacji i Epistemologii Komunikacji, s. 85–112.

Postman N. (2002). Zabawić się na śmierć: dyskurs publiczny w epoce show-biznesu. Warszawa.

Small G., Vorgan G. (2011). iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. Poznań.

Turkle S. (2013). Samotni razem. Dlaczego oczekujmy więcej od zdobyczy techniki, a mniej od siebie nawzajem. Kraków.

Tapscott D. (2010). Cyfrowa dorosłość. Jak pokolenie sieci zmienia nasz świat. Warszawa.

Tokarz M. (1993). Elementy pragmatyki logicznej. Warszawa.

Vandendorpe Ch. (2008). Od papirusu do hipertekstu. Esej o przemianach tekstu i lektury. Warszawa.