This article seeks to establish to what extent does eyewitness user generated content influence social movements and feelings associated with vicarious/secondary trauma. Working with a sample of perspectives from activists, reporters, nurse practitioners, literary texts, and media articles this article explores the working hypothesis that eyewitness news and media narratives both play a role in cultivating environments of fear, mistrust, etc. that lead to vicarious/secondary trauma with a focus on the recent #BlackLivesMatter protests in the USA in June 2020. This article builds upon previous research facilitated by the Dart Center for Journalism and Trauma within the theoretical framework of George Gerbner’s Mean World Syndrome that focused on the influence of effects of violent media on individuals’ attitudes. This article explores the similar effects that the digital eyewitness uncensored viral video of George Floyd’s death had in producing feelings associated with vicarious/secondary trauma among a sample of viewers that were directly involved in the nationwide protests during the global pandemic in America. The value of the article is twofold: it presents up to date research material obtained while conducting interviews with journalists who covered the protests and activists involved with the current social movements in America; it highlights the challenges to broadcasting for reporters and newsroom workers during the COVID-19 pandemic. The results of the interviews show that nearly all the respondents associated distressing content with feelings and emotions related to trauma induced anxieties and fears as a result of eyewitness media. Positive news coverage was reported as having a positive effect that encouraged people to understand the historical context of the Black Lives Matter movement. Most of my interviewees found distressing images “numbing” or too familiar. The article shows the media consumers’ feelings developed as a result of “virtually inescapable” graphic content.

Artykuł ma na celu ustalenie, w jakim stopniu materiały rejestrowane przez naocznych świadków, szczególny rodzaj user-generated content, wpływają na dynamikę ruchów społecznych i emocje związane z traumą drugiego stopnia / wtórną traumą. W czerwcu 2020 roku, podczas pandemii koronawirusa oraz trwających na ulicach amerykańskich miast demonstracji członków ruchu Black Lives Matter, Autorka przeprowadziła wywiady m.in z aktywistami ruchów społecznych, reporterami, pielęgniarkami pracującymi w Stanach Zjednoczonych. Wypowiedzi respondentów bezpośrednio zaangażowanych w ogólnokrajowe protesty oraz analiza relacji dziennikarskich pozwoliły zweryfikować hipotezę, że filmy rejestrowane przez naocznych świadków wydarzeń oraz medialne relacje odgrywają ważną rolę w kształtowaniu atmosfery strachu i nieufności itp., a sceny nagrane na filmach udostępnianych w internecie mogą prowadzić do wtórnej traumatyzacji odbiorców. Wideo pokazujące śmierć George’a Floyda poruszyło internautów, którzy przesyłali dalej nagranie, które zawierało drastyczne elementy. Nagranie wykonane przez naocznego świadka wydarzeń budziło w respondentach uczucia, które można rozpatrywać w kategoriach wtórnej traumatyzacji. Artykuł ma dwojaką wartość poznawczą: przedstawia aktualny i unikatowy materiał badawczy uzyskany podczas wywiadów z dziennikarzami relacjonującymi protesty oraz aktywistami zaangażowanymi w działalnie ruchów społecznych w USA; ponadto tekst zwraca uwagę na wyzwania, jakie stanęły przed dziennikarzami i pracownikami redakcji podczas pandemii COVID-19. Z przeprowadzonych rozmów wynika, że prawie wszyscy respondenci, którzy widzieli nieocenzurowane nagranie pokazujące śmierć czarnoskórego George’a Floyda, mówili o lęku i emocjach związanych z traumą. Większość rozmówców mówiła o „odrętwieniu” na skutek oglądania drastycznych ujęć, które wydają się czasem zbyt znajome. Respondenci wspominali również o relacjach medialnych, które miały pozytywny wpływ, zachęcający odbiorców do głębszego poznania i zrozumienia historycznego kontekstu ruchu Black Lives Matter. Artykuł pokazuje odczucia, jakie w odbiorcach mediów wywołują drastyczne treści, od których „prawie nie da się uciec” w cyfrowej przestrzeni.