Ackerman D. 1994. Historia naturalna zmysłów, przeł. K. Chmielowa, Warszawa: Książka i Wiedza.

Assmann A. 2011. Cultural Memory and Western Civilization. Functions, Media, Archives. Cambridge.

Augé M. 2008. Nie-Miejsca. Wprowadzenie do antropologii nadnowoczesności (fragmenty), przeł. A. Dziadek, „Teksty Drugie” 4, s. 127–141.

Brzostowska-Tereszkiewicz T. 2012. Parnasistowski model przekładu literackiego (Antoni Lange, Walerij Briusow, Vladimir Nabokov), w: P. Fast, W.M. Osadnik (red.), Wielcy tłumacze, Katowice: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”, s. 1–23.

Burszta W.J. 2019, Nomadyzm Olgi Tokarczuk, „Czas Kultury” 3, s. 116-120, http://czaskultury.pl/czytanki/nomadyzm-olgi-tokarczuk/ (dostęp: 22.11.2019).

Cieliczko M. 2015. Wstrętne ciało – między obrzydzeniem a śmiechem, w: W. Dittrich, M. Hybiak, M. Wirski, M. Zegarlińska (red.), Wstręt i obrzydzenie, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.

Dilna J. 2013. Inwencja a konwencja we frazeologii. Odmiany artystycznej współczesnej polszczyzny, Rozprawy Komisji Językowej ŁTN, t. LIX.

Dymnicka M. 2011. Od miejsca do nie-miejsca, Acta Universitatis Lodziensis. „Folia Socjologica”.

Englund Dimitrova B. (2005) Expertise and Explicitation in the Translation Process. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins.

Erll A. 2018. Kultura pamięci. Wprowadzenie przeł. A. Terepek, posłowie i red. naukowa M. Saryusz-Wolska, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Graf P. 2017. Okamngnienie i ślad. Czytanie Literatury, „Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze” 6, https://czasopisma.uni.lodz.pl/czytanieliteratury/article/view/3530 (dostęp: 10.11.2019).

Gumul E. 2019. O metodzie protokołów retrospektywnych w badaniach nad tłumaczeniem symultanicznym, „Rocznik Przekładoznawczy” 14, s. 171–210.

Jastrzębska K. 2020. Rosyjska recepcja twórczości Olgi Tokarczuk. Ustalenia wstępne, „Rocznik Przekładoznawczy” 15, s. 197–210.

Jarniewicz J. 2002. Tłumacz jako twórca kanonu, w: R. Lewicki (red.), Przekład. Język. Kultura, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej.

Kalaga W. 1997. Pamięć ponowoczesna, w: Ponowoczesność a tożsamość, red. B. Tokarz, S. Piskora, Katowice: Wydawnictwo OK SPP.

Krajewska M. 2012. Gdańsk – Moskwa – Kraków. Spotkania z Ksenią Starosielską, „Przekładaniec” 26, s. 53–67.

Lloyd-Jones A. 2008. Przekład jako kompromis: garść uwag o tłumaczeniu prozy Pawła Huellego i Olgi Tokarczuk na język angielski, przeł. M. Heydel, „Przekładaniec” 17, s. 109–123.

Majewski M. 2013. Jak przekłady zmieniają sens Biblii… O teorii i praktyce tłumaczenia Biblii, https://upjp2.academia.edu/MarcinMajewski (dostęp: 21.11.2019).

Nycz R. 2012. Literatura jako trop rzeczywistości. Poetyka epifanii w nowoczesnej literaturze polskiej, Kraków: Universitas.

Pallasmaa J. 2012. Oczy skóry. Architektura i zmysły, tłum. M. Choptiany, Kraków: Instytut Architektury.

Rasińska-Bóbr A., Wojciechowska E., Kaluta I., 2019, Książki Olgi Tokarczuk na świecie, http://stl.org.pl/ksiazki-olgi-tokarczuk-na-swiecie/ (dostęp: 12.02.2020).

Skarga B. 1997. Tożsamość i różnica. Eseje metafizyczne. Kraków: Wydawnictwo Znak.

Starosielska K. 2008. Tłumaczę to, co lubię, https://wyborcza.pl/1,75410,5287431,Star osielska__Tlumacze_to__co_lubie.html (dostęp: 4.04.2019).

Szostak V. 2019. Olga Tokarczuk jedne z pierwszych opowiadań pod swoim nazwiskiem publikowała w Poznaniu. Przeczytaj „Numery”!, https://poznan.wyborcza.pl/poznan/7,36001,25300117,olga-tokarczuk-jedne-z-pierwszych-opowiadan-pod-swoim-nazwiskiem.html (dostęp: 12.11.2019).

Szumański B. 2017. Emocje i znaki – afektywne oblicze przekładu, w: Przekład i emocje, red. P. Fast, T. Brzostowska-Tereszkiewicz, J. Pisarska, Katowice: Śląsk.

Szymańska K. 2013. Rola tłumacza wobec iluzji przekładu w: Tłumacz i przekład – wyzwania współczesności, red. M. Ganczar, P. Wilczek, Katowice: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”.

Tabaszewska J. 2013. Od literatury jako medium pamięci do poetyki pamięci. Kategoria pamięci kulturowej w badaniach nad literaturą. „Pamiętnik Literacki” 4.

Tokarczuk O. 2019. Numery, w: O. Tokarczuk, Szafa, Kraków: Wydawnictwo Literackie. 

Токарчук О. 2000. Номера, Перевод К. Старосельская, „Иностранная литература” 8, https://magazines.gorky.media/inostran/2000/8/nomera.html (dostęp: 10.11.2019).

Uniłowski K. 2005. Tożsamość sfingowana, „FA-art” 4(62), s. 78–87.

Whissell C. 2017. Whissell Dictionary of Affect in Language, https://www.god-helmet.com/whissell-dictionary-of-affect/index.htm (dostęp: 16.05.2017).

Wielki Słownik Języka Polskiego, https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=8496 (dostęp: 27.11.2019).

Zawadzki A. 2012. Autor. Podmiot, w: M.P. Markowski, R. Nycz (red.), Kulturowa teoria literatury. Główne pojęcia i problemy, Kraków: Universitas.

Żurowski S. 2006. Negatywne prefiksy polszczyzny, „Linguistica Bidgostiana” 3(19), Bydgoszcz.

Адельгейм И. 2019. Ольга Токарчук – безусловно «мой» автор, https://culture.pl/ru/article/irina-adelgeym-olga-tokarchuk-bezuslovno-moy-avtor-intervyu (dostęp: 15.12.2019).

Даль В.И. 2003. Толковый словарь живого великорусского языка в четырех томах. Том первый, Москва: Русский язык Медия.