Celem niniejszego artykułu jest zbadanie rozwoju zdolności systemu zarządzania kryzysowego NATO w zwalczaniu zagrożeń o charakterze hybrydowym. Problematykę tę należy rozumieć w kontekście zmieniających się realiów bezpieczeństwa, gdzie działania hybrydowe stanowią coraz większe wyzwanie dla Sojuszu. W pierwszej części artykułu opisano system zarządzania kryzysowego NATO, wymieniając podstawowe elementy. Następnie przedstawiono element odstraszania jako istotną determinantę zdolności NATO. W głównej części skupiono się na działaniach mających na celu zwiększania zdolności NATO do zwalczania zagrożeń hybrydowych, w aspekcie zarządzania kryzysowego. Podsumowując stwierdzono, iż rozwój zdolności zarządzania kryzysowego NATO w kontekście zagrożeń hybrydowych jest kluczowym elementem adaptacji sojuszu do zmieniających się realiów bezpieczeństwa. W celu przeprowadzenia badań sformułowano problem badawczy: Jakie działania podejmuje Sojusz Pólnocnoatlantycki w celu zwiększenia zdolności systemu zarządzania kryzysowego do zwalczania nowych zagrożeń o charakterze hybrydowym? Problem badawczy koncentruje się na efektywności działań podejmowanych przez NATO w zwalczaniu zagrożeń hybrydowych oraz na identyfikacji obszarów, wymagających dalszych usprawnień. Badanie skupia się na ocenie zarówno działań militarnych, jak i cywilnych, podejmowanych przez NATO w reakcji na zagrożenia hybrydowe. Odpowiednio do postawionego problemu badawczego autorzy sformułowali hipotezę badawczą, która zakłada, że poprzez skoordynowane działania obejmujące zarówno aspekty militarno-obronne, jak i cywilne, NATO jest w stanie skuteczniej przeciwdziałać zagrożeniom hybrydowym. Jednakże istnieje również prawdopodobieństwo, że istnieją obszary, w których zdolności NATO do zwalczania zagrożeń hybrydowych mogą być ograniczone lub wymagają dalszego rozwoju. W ramach badania przeprowadzono szczegółową analizę dokumentów oficjalnych NATO, takich jak raporty, strategie, wytyczne i dokumenty polityczne, aby zrozumieć podejście sojuszu do zwalczania zagrożeń hybrydowych oraz ocenić postępy w rozwoju zdolności kryzysowych, a także przeprowadzono analizę w oparciu o artykuły naukowe z ostatnich lat. Dokonano również analizy przypadków działań hybrydowych, które miały miejsce w przeszłości i w których NATO było zaangażowane lub mogło zastosować swoje zdolności kryzysowe. Studia przypadków dostarczyły wglądu w skuteczność działań NATO oraz identyfikację obszarów wymagających usprawnienia. Wykorzystane metody badawcze pozwoliły na uzyskanie kompleksowego i dogłębnego zrozumienia problematyki oraz efektywnego oceniania zdolności systemu zarządzania kryzysowego NATO w zwalczaniu zagrożeń hybrydowych.

The purpose of this article is to examine the development of the capabilities of the NATO crisis management system in countering hybrid threats. This issue should be understood in the context of the changing security reality, where hybrid activities are an increasing challenge for the Alliance. The first part of the article describes NATO’s crisis management system, listing the basic elements. The deterrence element was then presented as an important determinant of NATO’s capabilities. The main part focused on activities aimed at increasing NATO’s ability to combat hybrid threats in the aspect of crisis management. In conclusion, it was concluded that the development of NATO’s crisis management capabilities in the context of hybrid threats is a key element of the alliance’s adaptation to the changing security reality. The research problem was formulated: What actions is the North Atlantic Alliance taking to increase the ability of the crisis management system to combat new hybrid threats? The research problem focuses on the effectiveness of NATO’s actions in countering hybrid threats and on the identification of areas for further improvement. The survey focuses on assessing both military and civilian actions taken by NATO in response to hybrid threats. In accordance with the research problem posed, the author formulated a research hypothesis which assumes that through coordinated actions covering both military-defence and civilian aspects, NATO is able to counter hybrid threats more effectively. However, there is also the likelihood that there are areas where NATO’s capabilities to counter hybrid threats may be limited or require further development. The study conducted a detailed analysis of official NATO documents, such as reports, strategies, guidelines and policy documents, to understand the Alliance’s approach to countering hybrid threats and to assess progress in the development of crisis capabilities, and to draw on scientific articles from recent years. It also analysed cases of hybrid activities that have taken place in the past and in which NATO has been involved or could have deployed its crisis capabilities. The case studies provided insight into the effectiveness of NATO’s operations and the identification of areas for improvement. The research methods used allowed for a comprehensive and in-depth understanding of the issues and effective assessment of the capabilities of the NATO crisis management system in combating hybrid threats.